من سامره هستم، علی سامره
نه باندی دارد و نه آدم کسی می‌شود
عرشیا آرین
روزنامه نگار
از آن سال‌ها خیلی نمی‌گذرد روزگاری که مثلث طلایی علی سامره، نیکبخت واحدی و رضا عنایتی هر خط دفاعی را در لیگ برتر آزار می داد. همان روزها این بحث مطرح می‌شد که نیکبخت و عنایتی چون همشهری هستند به سامره پاس نمی‌دهند و برخی نشریات آن موقع از این اتفاق به عنوان جنگ ستارگان یاد می‌کردند. علی سامره نه تنها همان موقع هم وقتی در دسترس خبرنگاران قرار می‌گرفت به این مسائل پاسخ نمی‌داد تا تیم محبوبش به چالش کشیده نشود بلکه در یکی از بازی‌های همان روزها هت تریک کرد تا هم انگیزه و توانایی‌اش را نشان دهد هم به شایعات پایان دهد.
حالا علی سامره در قامت یک مدیر در خدمت استقلال است. اما دیگر کسی نیست که نداند میان او و سرمربی تیم اگرچه اختلافی نیست اما خیلی هم روابط خوبی وجود ندارد. حالا دیگر همه آن‌هایی که اخبار این تیم را دنبال می‌کنند حتماً شنیده‌اند انتخاب مدیر رسانه‌ای و تیم رسانه‌ای با انتخاب سرپرست، اصلی‌ترین موضوع مورد اختلاف بوده که مسائل دیگری را هم تحت پوشش قرارداده است. چنین رفتاری با علی سامره شاید از نگاه جواد نکونام راهی در راستای گرفتن امتیازات از مدیریت باشگاه استقلال باشد اما بدون شک منجر به بی‌اعتباری چهره‌ای خواهد شد که سال‌های طولانی یکی از محبوب‌ترین بازیکنان استقلال بود.
ما از علی سامره‌ای صحبت می‌کنیم که جایگاهی فوق‌العاده خوب میان هواداران استقلال دارد و چنین رفتاری اصلاً زیبنده او نیست. سامره به لحاظ سال‌های حضور در استقلال خیلی قدیمی‌تر از جواد نکونام بوده و هوادار آبی هم این مهم را به خوبی می‌داند. سامره را در همه این سال‌ها این طور شناختیم که اهل باند و باندبازی در تیم نیست که اگر چنین بود حتماً در همه این سال‌ها امتیازهای بیشتری از این فوتبال نصیبش می‌شد. او آن قدر باهوش و علاقه‌مند به تیمش هست که مصاحبه‌ای نکند و حرفی نزند که تیمش به چالش بیفتد. او حتی در آخرین مصاحبه برخورد حرفه‌ای پس از مواجهه با این سؤال داشت:« داخل خانواده حرف و حدیث زیادی پیش می‌آید، یک سری شرط و شروط نکونام برای باشگاه گذاشته که قابل حل است و امیدواریم این شروط و مشکلات برطرف شود، نه من با شخص نکونام مشکلی دارم و نه نکونام با شخص من، در فضای مجازی حرف و حدیث ایجاد می‌شود.»
آیا در فوتبال به معنای واقعی حرفه‌ای دنیا هم چنین رفتاری می‌شود؟ قطعاً به این شکل نیست. آیا فقط این استقلال است که با حواشی زیاد درگیر است، چرا مسائل اینچنینی در تیم‌های دیگر به این سرعت رسانه‌ای نمی‌شود؟ یادمان باشد اگر استقلال به دلیل همین حواشی نتواند در پایان فصل نتیجه دلخواه هوادارش را کسب کند دیگر هوادار این مسائل را نمی‌پذیرد و آن روز فقط سرمربی باید پاسخگو باشد.
جواد نکونام یک روز مدعی شد آن کسی را که می‌خواهند از استقلال فراری دهند او نیست. البته که او حق دارد پیگیر خواسته‌هایش باشد اما واقعاً با این شرایط می‌توان کشتی استقلال را به ساحل آرامش رساند؟ هوادار چه گناهی کرده که باید شاهد این اتفاقات باشد؟ اصلاً چطور می‌شود شمایی که (طرفین دعوا) همه حرف تان خوشحال کردن هواداران است حالا با لج و لجبازی تمرینات را لغو و توجه‌ای به یکدیگر نمی‌کنید. به هرحال این اختلاف میان مدیرعامل و سرمربی دودش به چشم هوادار می‌رود. اما باید بدانند که در این میان کسی را سیبل قرار می‌دهند که نامش اگر از سایر نیمکت نشین‌ها در تاریخچه باشگاه استقلال بزرگ‌تر نباشد کمتر نیست. سامره قطعاً اگر می‌خواست خودش را وابسته به شخصی در باشگاه نشان دهد تا الان حرف‌هایی می‌زد که خوشایند او باشد. اما وقتی این کار را نمی‌کند پس می‌خواهد بگوید فقط به یک چیز فکر می‌کند و آن موفقیت استقلال است.