اتفاقاتی که عصر روز دوشنبه در تهران رقم خورد، هزاران پیام ریز و درشت در دل خود داشت. مسائلی که عنوان کردن آن، ابعاد جدیدی از علاقه مردم کشورمان (حالا شما بگویید مردم پایتخت) به زندگی پرزرق و برق و آدم‌های رسانه‌ای را ثابت می‌کند. در مملکتی که مردم برای سلفی گرفتن با بلاگرهای اینستاگرام در کوچه و خیابان صف می‌بندند، قطعاً سفر رونالدو به تهران، یک اتفاق معمولی نیست. شاید بعضی‌ها این موضوع را جدی تلقی نکنند اما برای برخی از هموطنان عزیزمان، عکس سلفی با بهترین بازیکن دنیا، ارزش ماندن زیر دست و پا را هم دارد. اصلاً بعدها می‌توانند به این خاطره بخندند و برای فرزندان‌شان تعریف کنند: «رفتم با رونالدو سلفی بگیرم، دو ساعت زیر دست و پا ماندم!» و کلی هم بخندند. واقعیت تلخ اما به اینجا خلاصه نمی‌شود. برگردیم به چند سال قبل، زمانی که تیم‌های ایران پر از ستاره بودند. هر تیمی از ایران راهی امارات، قطر یا همین عربستان می‌شد، به شدت مورد توجه قرار می‌گرفت. محل تمرین تیم‌های پرستاره ایرانی، پر از طرفداران ایرانی بود؛ هواداران استقلال و پرسپولیس یا حتی تیم ملی، چنان مملو از جمعیت می‌شد که آدم از ایرانی بودنش لذت می‌برد. هر جلسه تمرین پرسپولیس یا استقلال که در همین تهران، با حضور تماشاگران باشد، جای خالی پیدا نمی‌شود. حالا عصر دوشنبه در تهران، اتفاق ویژه‌ای را مشاهده کردیم. افرادی که به سمت هتل اسپیناس‌پالاس در حوالی میدان بهرود رفته بودند، فقط قصد دیدار با کریستیانو رونالدو را داشتند اما واقعیت این است که رونالدو همراه با یک باشگاه عربستانی به نام النصر به تهران آمده بود. همین موضوع، خوراک تبلیغاتی را در اختیار عربستانی‌ها قرار داد تا بابت استقبال بی‌نظیر ایرانی‌ها از النصر، مغرور شوند و تیترهای آنچنانی در رسانه‌های‌شان بزنند. چقدر هم نزدیک به واقعیت است! فوتبال ایران هر سال نسبت به گذشته، خالی‌تر از ستاره‌های جذاب و جنجالی می‌شود. همین حالا لیگ را در ذهن‌تان مرور کنید؛ کدام تیم، حتی یک ستاره نصفه و نیمه دارد که بابت حضورش، یک استادیوم فوتبال پر از تماشاگر شود؟ معلوم است که مردم حسرت دیدار با بازیکنی مثل رونالدو را دارند. اینها عاشق و شیفته فوتبال هستند و چیزی جز جذابیت‌های آن، مردم را قلقلک نمی‌دهد. حالا شاید در آن سوی بحث ما، عربستانی‌ها هم حسرت‌هایی داشته باشند. آنها سرشار از دلارهای نفتی و آسایش فکری هستند اما حسرت داشتن چنین تماشاگرانی را دارند. برای مردم ریاض و جده اصلاً مهم نیست که آن همه ستاره وارد کشورشان شده باشد ولی در ایران، اوضاع واقعاً متفاوت است. برای به دست آوردن شانس دیدار با رونالدو از دورترین نقطه ممکن، چنین صف‌کشی صورت می‌گیرد، حالا تصور کنید اتفاقی که امسال در لیگ عربستان رقم خورد، در فصل آینده برای لیگ برتر خودمان شاهد باشیم، آن وقت نیاز داریم در هر شهر، یک ورزشگاه صد هزار نفری بسازیم!
