دریغ و افسوس واهی آبی‌ها
وصال روحانی
روزنامه نگار
با شروع فصل جدید لیگ فوتبال قهرمانان آسیا ،استقلالی‌ها که برای دومین فصل متوالی مجوز شرکت دراین مسابقات را دریافت نکرده‌اند، دائماً ابراز تأسف و افسوس می‌کنند و براین تأکید می‌ورزند که جای‌شان دراین جام خالی است اما آیا واقعاً چنین است؟
عدم حضور آبی‌های تهران در این پیکارها از دو جهت کاری بایسته بوده نه تنها دریغی بر آن متصور نیست بلکه چه‌بسا غیبت برای آنها موهبتی بزرگ اما ناخواسته بوده است. استقلال با استمرار کاهلی‌های خیره‌کننده خود در زمینه‌های اداری و تشکیلاتی یک‌بار دیگر نتوانست از کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC) مجوز حرفه‌ای بگیرد و بنابراین صلاحیت تشکیلاتی شرکت در لیگ قهرمانان را نداشت. دردناک‌تر از آن فقدان آمادگی کیفی و فنی استقلال برای حضور در مسابقه‌هایی است که حالا نه‌تنها مدعیان همیشگی خود از شرق و غرب قاره را در صحنه حاضر می‌بینند بلکه تیم‌های عربستانی را به لطف خریدهای نجومی‌شان و جذب سوپراستارهای جهانی در سطحی بالاتر از قاره کهن می‌یابد. اگر آبی‌ها بخواهند فقط به همان شعارهای همیشگی رایج در ورزش‌مان در‌خصوص اینکه با سلاح‌های همت و تعصب می‌توان بر تیم‌های کهکشانی هم فایق آمد، دل ببندند، فقط خود را فریفته‌اند. درست است که پیروزی استقلال بر باشگاه‌های بشدت تجهیز شده سعودی غیر‌ممکن نیست اما چشم دوختن به شگفتی‌ها و انجام کارهای کارستان پدیده‌ای هرروزه نیست. باید با کار دائمی و صرف سرمایه‌های کلان به شکلی درست و تقویت فنی تیم‌ها به درجاتی رسید که برای پیروزی در آسیا نیاز به خلق معجزه در هر دیداری نباشد. اصولاً مگر در طول یک فصل فوتبالی چند بار معجزه روی می‌دهد و مگر می‌توان هر روز و هر هفته کارهای اعجازآمیز انجام داد و هر فصل انبانی از معجزه داشت؟ مگر می‌توان چپ و راست شاهکار آفرید و در مسابقاتی قهرمان شد که طولانی و سطح بالا و فرسایشی است و سرانجام آنهایی در صدرآن می‌نشینند که واقعاً کیفیت بالاتر و مهارت‌های عالی‌تری داشته باشند و قهرمانی‌شان منوط به معجزه‌ها و وابسته به انجام شاهکارهایی نباشد که شاید زودتر از هر 20 یا 30 سال یک‌بار شکل نمی‌گیرند.
استقلال تیم خوب و پرتوانی است و لیاقت‌های غیر‌قابل انکاری دارد اما در قیاس با تعداد قابل توجهی از تیم‌های شرق و غرب قاره که در مرحله گروهی به 10 دسته تقسیم شده‌اند و دیدارهای این مرحله را از 25 شهریور شروع کرده‌اند، به‌طور محسوس در سطح پایین‌تری قرار دارد. این تیم علی‌رغم ادعاهای هواداران دلسوخته‌اش اگر هم با نظر اغماض AFC مواجه و صاحب مجوز شرکت در فصل جاری لیگ قهرمانان می‌شد، توان فنی فتح این مسابقه‌ها و قدرت کیفی برای نیل به این مهم را نداشت و جز یک ناکامی تازه چیزی انتظارش را نمی‌کشید. همین وصف و برآورد البته برای سه تیم ایرانی حاضر در مسابقات امسال (پرسپولیس، سپاهان و نساجی) هم مصداق دارد و به‌نظر می‌رسد که حضور آنها مبتنی بر امیدهای واقعی قهرمانی نیست و بیشتر حالت کوبیدن آب در هاون را دارد.