امیدی به هانگژو هم نیست
اشتباه پشت اشتباه در بسکتبــــــــــــــــــال
پریسا غفاری
روزنامه‌نگار
جام جهانی بسکتبال با تمام اتفاقات شگفتی‌ساز در مانیل فیلیپین به پایان رسید. جایی که آلمانی‌ها برای نخستین بار جام قهرمانی را بالای سر بردند و آمریکا حتی به مدال هم نرسید. تیم ایران با خلق بدترین نتایج ادوار حضورش در جام جهانی به عنوان یک بازنده تمام عیار در رده یکی مانده به آخر یعنی سی‌ویکم ایستاد. این تیم با این نتیجه حتی به تورنمنت انتخابی المپیک هم صعود نکرد و تأثیر مثبت اولین مربی خارجی بعد از هفت سال، در زمین بازی دیده نمی‌شد.
خداحافظی تلخ حدادی
حامد حدادی که پیش از این هم انتظار خداحافظی او در پایان جام جهانی می‌رفت، در دقایق پایانی بازی با لبنان و چشمانی آماده گریه، بازی را تماشا کرد. او دوران پر افتخاری را در تیم ملی ایران طی کرده، در روز آخر هم موفق به یک برد دیگر با تیم ملی نشد و به این ترتیب بازی و تورنمنت خداحافظی او به خاطره‌ای تلخ تبدیل شد. البته خداحافظی ناگهانی حامد حدادی کمیته ملی المپیک را شاکی کرد. چرا که تیم ملی بسکتبال بازی‌های آسیایی هانگژو را در پیش دارد. بسکتبال در 4 دوره گذشته بازی‌ها روی سکو بوده است؛ ولی تیم فعلی شرایط خوبی ندارد و نمی‌شود به مدال این تیم اطمینان زیادی داشت. حالا با کنار رفتن خودخواسته حدادی شانس کسب مدال در بازی‌های آسیایی کمتر از قبل شده است. کمیته ملی المپیک در پیش‌بینی‌های خودش، یک مدال برای بسکتبال کنار گذاشته بود و حالا گفته می‌شود هم از حدادی عصبانی است که به یکباره تصمیم به خداحافظی گرفت و هم از فدراسیون که نتوانست تیم ملی را مدیریت کند.
بهانه‌ای به نام جوانگرایی
مسئولان فدراسیون، کادرفنی و بازیکنان باتجربه تیم ملی از ماه‌های قبل، اذهان عمومی را برای شکست‌های تیم ملی آماده کرده بودند. با توجه به نتایج چند سال اخیر، انتظار شکست هم وجود داشت؛ اما شاگردان هاکان حتی مقابل حریف آسیایی خود یعنی لبنان هم رقیبی جدی نبودند. تیم ملی ایران در رده سی و یکم (یکی مانده به آخر) جام جهانی قرار گرفت. به اعتقاد اکثر اهالی بسکتبال، نمایش تیم ملی در این دوره از مسابقات با مربی خارجی قابل قبول نبود و به نظر می‌رسد که بحث جوانگرایی فقط بهانه‌ای جذاب و آماده از قبل بود. پیش از بررسی بازیکنان اعزامی تیم ملی باید تأکید کرد که رویدادهایی مثل جام جهانی و المپیک به عنوان محل کسب نتیجه دیده می‌شوند و از هیچ تیمی شنیده نمی‌شود که به جام جهانی آمدیم تا نسل عوض کنیم. اگر فهرست بازیکنان اعزامی به جام جهانی را مرور کنیم، نیمی از بازیکنان با تجربه هستند و سایر بازیکنان در دو تا سه سال اخیر به تیم ملی اضافه شدند. تنها محمد امینی به عنوان بازیکن شاخص تیم جوانان، بدون هیچ تجربه قبلی وارد تیم ملی بزرگسالان شد. حامد حدادی و ارسلان کاظمی بازیکنان باقیمانده از المپیک ۲۰۰۸ و جام جهانی ۲۰۱۰ هستند. سجاد مشایخی، بهنام یخچالی و میثم میرزایی با حدود ۳۰ سال سن هر کدام دومین یا سومین جام جهانی را تجربه کردند و بازیکنان باتجربه‌ای به شمار می‌روند. سینا واحدی و نوید رضایی‌فر پیش از این در میدانی به بزرگی المپیک حضور داشتند و سال‌های اولیه عضویت در تیم ملی را پشت سر گذاشته‌اند. پیتر گریگوریان، جلال آقامیری، متین آقاجانپور و حسن علی‌اکبری هم پیش از این در پنجره‌های انتخابی جام جهانی به تیم ملی اضافه شدند و آقاجانپور در کاپ آسیا ۲۰۲۲ همراه تیم ملی اعزام شد.
هاکان چه تأثیری داشت؟
هاکان دمیر سرمربی ترکیه‌ای تیم ملی قبل از جام جهانی، محمد جمشیدی را از تیم ملی خط زد و از تفکرات دفاعی خود گفت؛ اما تیم تحت هدایت او در جام جهانی نه عملکرد دفاعی قابل توجهی داشت و نه کنار گذاشتن محمد جمشیدی را توجیه کرد. همچنین نحوه استفاده از بازیکنان تیم ملی باعث سردرگمی شد و به نظر می‌رسید که هاکان در مدت حضور خود، شناخت خوبی از بازیکنان نداشته و تصمیمات او از همان بازی اول مقابل برزیل باعث سردرگمی شد. آرمان زنگنه علاوه بر جمشیدی یکی دیگر از بازیکنانی بود که قبل از ورود دمیر به دلایل غیرفنی از تیم ملی خط خورده بود و در صحبت‌های کارشناسان به عنوان بازیکنی نام برده می‌شود که شایسته حضور در تیم ملی بود.
اشتباه پشت اشتباه
بسکتبال ایران درگیر یک افت تاریخی شده و در سال‌های اخیر به تیم‌های زیادی از آسیا باخته است؛ به نوعی باید گفت دوران آقایی والیبال و بسکتبال ایران در آسیا سپری شده است، هر چند والیبال هنوز می‌تواند بعد از تیم ژاپن، تیم دوم آسیا باشد ولی بسکتبال رقبای بزرگی دارد که تصور می‌شود برایش قرار گرفتن بین 4 تیم برتر آسیا هم رویداد سختی خواهد بود. آن هم در رویدادی که بعد از دو دهه باید بدون حدادی بازی کند. حالا هم که اردوی تیم ملی برای بازی‌های آسیایی در حال برگزاری است، کادر فنی همچنان بر اشتباهات خود پافشاری می‌کند و به جای دعوت از محمد جمشیدی، آرون گرامی‌پور و رسول مظفری، اقدام به دعوت از ترابی و سجاد پذیرفته کرده است؛ نفراتی که امتحان خود را پس داده‌اند و در بازی‌های بین‌المللی درخشش خوبی نداشته‌اند. همه اینها باعث می‌شود تا همچنان بر حرف خود باقی بمانیم که این بسکتبال به این زودی‌ها درست نمی‌شود!
ZOOM
انتخاب افراد سالم؛ اما رفاقتی!
جواد داوری رئیس جوان فدراسیون بسکتبال از زمان ورود خود با شکست‌های مختلفی در تیم‌های ملی مواجه شده است. بخشی از این شکست‌ها دستپخت سال‌های قبل بوده؛ اما تصمیمات خود داوری هم چندان توجیه‌پذیر نبود. داوری در مصاحبه‌های خود روی سالم بودن افراد انتخابی تأکید دارد؛ اما برخی انتخاب‌های اطراف تیم ملی نشان از این داشت که شایستگی افراد برای برخی پست‌ها مورد توجه نیست. او البته در برخی جنبه‌ها مثل مسابقات تدارکاتی حتی با وجود نداشتن اسپانسر، عملکرد بدی نداشت و تلاش خود را برای اعزام تیم‌های مختلف ملی به تورنمنت‌های تدارکاتی انجام داده است. حالا کاش رئیس فدراسیون به جای اینکه پشت واژه‌های تغییر نسل و جوانگرایی پنهان شود، پاسخگوی همه تصمیمات خود و نمایش ناامید‌کننده تیم ملی باشد و در فرصت باقیمانده، تیمی با روحیه برنده برای بازی‌های آسیایی آماده کند.