نگاهی به اتفاقات مثبت تیم ملی در شش ماه اخیر
اگر امیر نبود...
مرتضی طهوری
روزنامه نگار
اگر از امیر قلعه‌نویی انتقاد می‌کنیم و از برخی تصمیمات او ایراد می‌گیریم، به جای خود تمجید از او را هم انجام می‌دهیم. او در این شش ماه اخیر که هدایت تیم ملی را بر عهده گرفته، پنج پیروزی و یک تساوی به دست آورده و البته دستاورد مهم‌تر او استفاده از چند بازیکن جدید در ترکیب تیم ملی است. بازیکنانی که شاید مربیان قبلی یا دعوت‌شان نمی‌کردند یا از آنها کمتر بهره می‌بردند اما قلعه‌نویی از زمان حضور مجدد روی نیمکت تیم ملی سعی کرده بهترین بازیکنان را در ترکیب اصلی قرار بدهد یا به عنوان مهره جانشین استفاده کند.
از این دست بازیکنان که در دوره دوم مربیگری قلعه‌نویی در تیم ملی چهره شده و به ترکیب رسیده‌اند، چندین نفر را می‌توانیم نام ببریم. از حسین پورحمیدی که بعد از درخشش در ترکیب آلومینیوم در لیگ بیست و دوم به اردوی تیم ملی رسید و در تورنمنت کافا اولین بازی ملی‌اش را انجام داد بگیرید و به ستاره‌هایی نظیر محمد محبی، رضا اسدی و شهریار مغانلو برسید. بازیکنانی که پاداش درخشش در لیگ برتر را گرفتند و به ترکیب تیم ملی رسیدند. این همان تفاوت قلعه‌نویی با برخی دیگر از مربیان است.
روی بازیکنانی که امیر قلعه‌نویی به ترکیب رسانده، کمی ریزتر می‌شویم. رضا اسدی به جز یک مقطع از حضورش در پرسپولیس، در باقی اوقات یکی از ستاره‌های لیگ برتر بوده. او چه زمانی که برای سایپا بازی می‌کرد، می‌درخشید و چه دوره‌ای که در تراکتور حضور داشت. با این حال اسکوچیچ و کی‌روش به او چراغ سبز نشان ندادند تا به اردوی تیم ملی برسد. اسدی هر چه در توان داشت می‌گذاشت اما نه نامی از او در لیست تیم ملی دیده می‌شد و نه اثری از حضور فیزیکی‌اش. تا اینکه امیر قلعه‌نویی آمد و نه تنها او را دعوت کرد بلکه از وجودش در ترکیب هم بهره برد. یا محمد محبی؛ بازیکنی که اولین بار وقتی در سپاهان بازی می‌کرد، توسط مارک ویلموتس به تیم ملی دعوت شد و مقابل کامبوج در مقدماتی جام جهانی 2022 به میدان رفت. از آن مقطع به بعد اما محبی دیگر رنگ تیم ملی را ندید تا اینکه امیر قلعه‌نویی جانشین کارلوس کی‌روش شد و او را به اردو دعوت کرد. محبی از جمله بازیکنان محبوب قلعه‌نویی است که از فروردین‌ماه تا امروز در تمام مسابقات به میدان رفته و آمار قابل توجهی هم از خود به جا گذاشته. محبی 3 گل زده، 3 پاس گل داده و یک پنالتی هم گرفته. اگر قلعه‌نویی نبود، آیا چنین بستری برای درخشش محبی فراهم می‌شد؟
شهریار مغانلو هم چنین ماجرایی را تجربه کرده است. او را از زمانی می‌شناسیم که در پیکان حضور داشت و سپس برای انجام خدمت سربازی راهی ملوان شد. مهاجمی بلندقامت، سرزن، قدرتی، با شوت‌های هولناک پای چپ. مغانلو بعد از بازگشت به پیکان و درخشش در این تیم سر از پرسپولیس درآورد و در آسیا گل‌های مهمی به ثمر رساند. او در این بین نیم‌فصل هم پیراهن سانتاکلارا در لیگ برتر پرتغال را پوشید. در تمام این مدت اما مربیان تیم ملی نگاه ویژه‌ای به مغانلو نداشتند و او هرگز راهی به اردو پیدا نکرد.
از زمانی که قلعه‌نویی هدایت تیم ملی را بر عهده گرفته، مغانلو هم در اردوها حضور داشته (البته به جز تورنمنت کافا) و هم بازی کرده. باز هم تکرار می‌کنیم، اگر امیر قلعه‌نویی روی نیمکت تیم ملی نبود، آیا مغانلو می‌توانست حتی به اردو هم برسد؟ این اتفاقات مثبتی است که تیم ملی با امیر قلعه‌نویی تجربه کرده و احتمالاً بعد از جام ملت‌های آسیا باز هم نظیر اسدی، مغانلو، پورحمیدی و محبی را در اردوها خواهیم دید. اتفاقی مهم که قابل تقدیر است.