کنعانی نباید دعوت می‌شد
ابراهیم قاسمپور
مربی و کارشناس فوتبال
هر سرمربی بر مبنای تفکرات، سلیقه و تاکتیک مدنظرش از بازیکنانی که بتوانند اهداف او را در زمین پیاده کنند دعوت می‌کند. بعضاً یک تا دو بازیکن هستند که شاید حضورشان در آن فهرست لازم باشد ولی باز هم این سرمربی است که اشراف کامل به تمامی مسائل دارد و دستیاران او بازی‌های یکایک بازیکنان را زیر نظر دارند و با گزارش‌هایی که به سرمربی می‌دهند، او فهرست نهایی را مشخص می‌کند. به نظرم لازم است به فهرستی که امیر قلعه‌نویی داده، احترام گذاشت.
دعوت نشدن 4 بازیکن زیر ۲۳ سال و حضور آنها در تیم امید اتفاق جالبی است. تیم ملی حق دارد تا بهترین نفرات را در اختیار بگیرد ولی فرصت دادن به بازیکنان زیر ۲۳ سال برای کمک به تیم امید نشان از تعامل بسیار خوب سرمربیان تیم بزرگسال و تیم امید دارد. اللهیار صیادمنش، سامان فلاح، محمدامین حزباوی و یاسین سلمانی در تیم امید محک می‌خورند و شرایط بهتر از گذشته شده چون همواره تیم زیر ۲۳ سال در بزنگاه‌ها تعدادی از نفرات کلیدی خود را از دست می‌داد. حضور این 4 بازیکن به تیم امید در مسیر صعود به المپیک و کسب نتایج خوب در این مسیر مهم کمک می‌کند. ضمن اینکه اگر به بازی‌های آسیایی هم اعزام شوند، قطعاً به این تیم کمک زیادی می‌کنند.
دعوت نشدن سردار آزمون و محمدحسین کنعانی‌زادگان مهمترین نکته لیست جدید تیم ملی است. آزمون بازیکن گمنامی برای کادرفنی تیم ملی نیست و شناخت کافی از توانایی‌های فنی این بازیکن وجود دارد. اگر دعوت نشدن وی به دلیل مصدومیت بوده که تصمیم کاملاً درست و معقولی است اما اگر این مهاجم مصدوم نبوده و تنها به خاطر انتقال از بایر لورکوزن به رم این دعوت انجام نشده کار بجایی نبوده. درباره کنعانی‌زادگان معتقدم او در گذشته هم اتفاقاتی را رقم زد که می‌شد در آن برهه هم دعوت نشود. این بار هم او در بازی با ازبکستان که جنبه تدارکاتی داشت اشتباهی کرد که باعث شد داور از کارت قرمز استفاده کند. به طور کلی بازیکنان در تیم‌های ملی و حتی باشگاهی باید تابع مقرراتی باشند. بخصوص در تیم ملی که اعتبار و شخصیت یک کشور را نشان می‌دهد، نباید شاهد رفتار ناشایستی از هیچ‌یک از ملی‌پوشان بود. نظم در تیم ملی حرف اول را می‌زند و بهترین و تأثیرگذارترین بازیکن هم باید کنار گذاشته شود تا بازیکن‌محوری از بین برود.
بازی‌های دوستانه برابر بلغارستان و آنگولا برای تیم ملی انتظارات ما را برآورده نمی‌کند. یک زمانی بلغارستان که از بلوک شرق بود خیلی فاصله‌ای با بلوک غربی نداشت ولی الان جزو تیم‌های درجه سه اروپا محسوب می‌شود و آنگولا هم در قاره آفریقا یکی از تیم‌های معمولی شمرده می‌شود ولی بازی با این دو تیم بهتر از دیدار با سوریه، امارات یا مالدیو است. تیم ملی اگر می‌خواهد کیفیت بالاتری پیدا کند باید همانند عربستان، قطر، ژاپن و کره‌جنوبی با تیم‌های تراز اول جهان بازی دوستانه برگزار کند تا سطح کیفی بالاتری داشته باشد. شاید بازی با چنین تیم‌هایی هزینه بالایی بطلبد ولی ما که مدعی تیم اول آسیا بودن داریم باید در این سطح هم ظاهر شویم.