استراتژی غریب «چرخیدن روی کاکل پیرمردها»
وصال روحانـی
از آنجا که محمد ربیعی در اولین فصل سرمربیگری‌اش در ذوب‌آهن بعضی بازیکنان معروف اما مسن و تحلیل‌رفته همچون کمال کامیابی‌نیای 36 ساله و شایان مصلح میانسال را به این تیم اصفهانی آورده و پیشینه این کار را طی زمامداری چهار ساله‌اش در مس رفسنجان هم به وفور داشت، عده‌ای می‌گویند او یک مربی ریسکی نیست و اگرچه جوانان هم در سیستم‌های انتخابی او جا دارند اما نقاط کلیدی‌تر برنامه‌های او با فوتبالیست‌های سن و سال‌دار شکل می‌گیرد و تیم‌های او روی کاکل پیرها می‌چرخند.
به واقع هیچ مربی دیگری را در لیگ برتر فوتبال کشور نمی‌شناسیم که خط حمله‌اش را با لوسیانو پریرای برزیلی 40 ساله و گادوین منشای نیجریه‌ای 36 ساله بسته باشد و ربیعی این کار را در فصل گذشته در رفسنجان انجام داد. البته ربیعی را باید ستود زیرا خودش چهار سال و اندی پیش مس رفسنجان را از «لیگ یک» به لیگ برتر آورد و آنجا هم در سه فصل متوالی به رتبه‌های قابل توجه پنجم و ششم رساند. با این حال در پیرگرایی گاهی افراطی این مربی 41 ساله شکی به دل نمی‌توان راه داد. درست است که منشا در لیگ بیست و یکم آقای گل شد اما فصل پیش فقط چهار گل به ثمر رساند و با اکتفای پریرا به دو گل زده، مجموع آمار گلزنی این دو مهاجم در یک لیگ 30 هفته‌ای از رقم اسفبار 6 فراتر نرفت. برای دروازه‌بان‌ها سن چندان ملاک نیست اما ربیعی به محض اینکه پرسپولیسی‌ها با حامد لک چپ افتادند، این دروازه‌بان 34 ساله را هم به رفسنجان آورد و با اینکه لک بسیار خوب عمل کرد و از دلایل اصلی توفیق چشمگیر مسی‌ها در کارهای دفاعی بود اما ظریف‌بینان به طعنه می‌گویند شرط اصلی جذب بازیکنان به تیم‌های تحت فرماندهی ربیعی، داشتن حداقل 32 و حتی 34 سال سن است!
حتی محسن آذرباد که در مس رفسنجان به عنوان یک پاسور تراز اول شناخته و با درخشش در لیگ معروف شد، یک بازیکن جوان نیست و ربیعی انگار کار و زندگی‌اش را زمین گذاشته و گوش خوابانده تا بداند در کجای ایران و در کدام تیم یک بازیکن پرسابقه بالای 32-30 سال روی دست مانده تا او را به سرعت استخدام کند. هر مربی روش خاص خود را دارد و بخصوص مربیانی که نتیجه می‌گیرند، نمی‌توان حتی در صورت داشتن معایب بزرگ استراتژیک و لغزش در یادگیری محکوم کرد و پیرگرایی اصولاً و کلاً یک ایراد غیرقابل اغماض نیست اما پس از گذشت دو هفته از لیگ بیست و سوم، هیچ تضمینی در کار نیست که روش‌های نه چندان جوان‌گرایانه ربیعی همان قدر که در کرمان جواب داد، در فولادشهر هم مؤثر واقع شود. نفرات برجای مانده از دوران صدارت دو ساله مهدی تارتار در ذوب آهن، اغلب بازیکنانی متوسط و بدون خصوصیات برجسته‌اند ولی چون این مربی میانسال جوانان زیادی را به فولادشهر آورد، این توفیق اجباری نصیب ربیعی شده که از این نفرات در فصل جدید بهره ببرد. این امر سبب می‌شود معدل سنی ذوب آهن آنقدرها هم بالا نرود و تیم امسال ربیعی ظاهراً به اندازه قبلی‌ها بر پیرمردها تکیه نکند ولی اینکه در دل او در این خصوص چه می‌گذرد، مسأله دیگری است!