امتحانی ارزنده در سن‌پترزبورگ
وصال روحانـی
شکست تیم ملی فوتبال ساحلی ایران برابر روسیه رقیب بزرگ یک دهه اخیر کشورمان در آخرین مسابقه از تورنمنت چهارجانبه اخیر شهر سن‌پترزبورگ روسیه و اکتفای ما به رتبه دومی شاید از دیدگاه عده‌ای یک عقبگرد و باخت مهم به حساب آید اما نگاه درست‌تر این است که بگوییم دستاوردهای مثبت حاصله در این رقابت‌ها بیشتر و بهتر از نکات منفی اندکی بوده که در نحوه کار بازیکنان ما رؤیت شد. از یک سو ما دیدار سرنوشت‌ساز این تورنمنت را به رقیبی واگذار کردیم که بعد از نزول محسوس و ادامه‌دار برزیل در رشته‌ای که سال‌ها حاکم آن بوده، توانسته است سه بار در جام جهانی این رشته به مقام نخست برسد که آخرین مورد آن در سال 2021 تحقق یافت. از جانب دیگر در همین دیدار هم تا واپسین ثانیه‌های وقت سوم (و پایانی) مسابقه نتیجه 3-3 مساوی بود و گل چهارم و پیروزی‌ساز روس‌ها در همین لحظات به دست آمد. مردان شاخص فوتبال ساحلی ایران شامل محمد معصومی‌زاده، محمدعلی مختاری و سیدمهدی میرجلیل در این رقابت‌ها هم از امتحان‌های سخت موجود سرفراز بیرون آمدند و یک بار دیگر نمایش ارزنده‌ای را روی شن و ماسه ساحلی که محل سنتی برگزاری رقابت‌های این رشته است، ارائه دادند و باز ثابت کردند که پای قهرمانی هر تورنمنت درجه اولی هستند که در فوتبال ساحلی برگزار می‌شود. این رشته سرشار از دشواری‌های فیزیکی و در عین حال حرکات هنرمندانه و گل‌هایی سحرکننده با قیچی برگردان‌های استثنایی است و اگر بهترین مجریان آن را در سطح جهان بجوییم، ایران یکی از سه، چهارتای اصلی است و فقط برزیل، روسیه، پرتغال و آرژانتین با ما هماوردی می‌کنند و البته در سال‌های اخیر ژاپن، سوئیس، هائیتی و سنگال هم در آن خوش درخشیده‌اند. اگر برآورد فوق صحیح نبود، امکان نداشت که مردان زیبایی‌آفرین فوتبال ساحلی ایران از 2012 به بعد در چهار نوبت فاتح جام بین قاره‌ای این رشته که همواره در پاییز در امارات برگزار می‌گردد، شوند و در جام جهانی 2016 هم روی سکوی سوم بایستند. در همین رقابت‌های سن‌پترزبورگ، تیم ایران، امارات را که از «قدرت»های این رشته است، به توپ بست و 10 گل به این تیم زد و سنگال را هم با انبوه بازیکنان قد بلند و عضلانی‌اش 1-5 شکست داد. نگاه تیم ملی توانمند ایران حالا به دوره جدید جام جهانی این رشته است که در پاییز برگزار می‌شود و مردان ما طبعاً می‌کوشند که رتبه سومی هفت سال پیش خود را تبدیل به احسن کنند و به یکی، دو سکوی بالاتر راه یابند. این توفیق احتمالی بهترین جبران بر غیبت نامنصفانه ایران در جام جهانی قبلی خواهد بود که البته از سوی فیفا به کشور ما تحمیل شد و موجب افسوس گشت. حتی اگر در جام جهانی پیش رو به اهداف فوق نرسیم، شک نکنید که هنرمندان فوتبال ساحلی ایران با حرکات منحصر به فرد و گلزنی‌های شگفت‌انگیز خود باز یکی از قصه‌سازان اصلی این مسابقات خواهند بود. مارکو اوکتاویو، سرمربی برزیلی و موفق فوتبال ساحلی ایران مدتی است که رفته اما جانشینان ایرانی وی و به واقع مربیان بومی نشان داده‌اند که مردانی سزاوار برای احراز این سمت هستند و اداره امور را بلدند و با تصمیم و اقدام آنها تیم ملی فعلی ما به آمیزه‌ای مناسب از نفراتی با «سن بالا و تجربه» و نفراتی «جوان‌تر و بانشاط‌‌تر» تبدیل شده است. تلفیقی که روزهایی خوش‌تر را نوید می‌دهد.