جست‌وجوی مهاجم خارجی و یک نگرانی بزرگ
لطفاً ارتباط پرسپولیس با برزیل را قطع کنید!
محمد قراگزلو
روزنامه‌نگار
پرسپولیس دنبال مهاجم خارجی است؛ این را مسئولان و اعضای کادر فنی پرسپولیس می‌گویند. اتفاقی که البته بعد از جدایی نابهنگام آل‌کثیر و فراهم نشدن شرایط جذب مغانلو قریب به یقین به نظر می‌رسید و حالا در آستانه رخ دادن است.
حضور شهاب زاهدی و مهدی عبدی انگار برای یحیی گل‌محمدی کافی نیست و دل او را نه برای تکرار قهرمانی لیگ برتر و حذفی، نه برای حضور قدرتمند در لیگ قهرمانان آسیا قرص نمی‌کند که البته طبیعی و کاملاً منطقی است. زاهدی از لیگ‌های درجه 2 اروپایی می‌آید و در شش فصل گذشته هیچ کس آنطور که باید کیفیتش را زیر ذره‌بین نداشته و نمی‌تواند با قاطعیت بگوید او در پرسپولیس مهاجم کارآمدی خواهد شد یا نه. کما اینکه اصلاً مهاجم نوک نیست و بیشتر وینگر و مهاجم سایه بوده است. مهدی عبدی را نیز همه می‌شناسیم و می‌دانیم بازیکنی نیست که بتوان روی او تکیه کرد و به عبارتی شانه‌های او آنقدر قدرتمند نیست که بتواند بار خط حمله تیم را به دوش بکشد. با در نظر گرفتن اینکه وینگرهای توانمندی مثل ترابی، امیری، عالیشاه و عمری همه می‌توانند مهاجمان سایه مفیدی باشند اما هرگز مهاجم قاتلی مثل لوکادیا نخواهند شد و یحیی باید دنبال فورواردی بگردد که در بازی‌های بزرگ از دربی و الکلاسیکوی ایرانی یا مصاف ویژه با تراکتور خمس گرفته تا دیدارهای لیگ قهرمانان، کار را برای تیمش دربیاورد و توپ آخر را به هر ترتیبی به تور بچسباند.
این اتفاق باعث خواهد شد تا یحیی و کادرش و البته باشگاه در پروسه خسته‌کننده و اعصاب خردکن جذب مهاجم خارجی بیفتند چرا که در مختصات فوتبال ایران هم تنها مغانلو می‌توانست این نقش را ایفا کند که سپاهان راضی به جدایی‌اش نشد.
حالا مثل بیشتر بازه‌های نقل و انتقالاتی فصول گذشته، پرسپولیس وارد این بازی خطرناک و کلیشه‌ای شده و از عراق تا برزیل به یحیی مهاجم معرفی می‌کنند و حتی برخی نشریات و سایت‌های خارجی هم در مورد آنها مطالبی درباره ارقام مد نظر و رضایتنامه‌شان منتشر می‌کنند.
پرسپولیس در تمام سال‌هایی که دنبال جذب مهاجم خارجی بوده تنها یک بار به هدف زده است و آن هم فصل قبل بود که البته با توجه به بودجه‌ای که هزینه کرد شاید طبیعی هم به نظر می‌رسید لوکادیا مهاجمی کار دربیار باشد. همان فصل نیز در مورد دیاباته پریرا این ریخت و پاش جواب نداد. مطمئناً اگر امروز پرسپولیس بخواهد یا بتواند بودجه یک تا 2/1 میلیون دلاری برای جذب مهاجم در نظر بگیرد شاید بتواند مهاجم قاتلی از خارج از مرزهای ایران پیدا کند که همه جدایی تلخ عیسی آل‌کثیر را فراموش کنند.
اما خیلی خیلی بهتر است این مهاجم از برزیل نباشد. سیاهه مهاجمان برزیلی حاضر در پرسپولیس طی بیست سال گذشته که مثلاً فوتبال ما حرفه‌ای شده و خارجی‌های زیادی وارد لیگ برتر شده‌اند نشان می‌دهد پرسپولیس هرگاه دنبال مهاجم برزیلی رفته خراب کرده است. پائولو دی‌کارمو خرید شاهکارمصطفوی و قطبی در لیگ هشتم، وسلی برازیلیا که فصل بعد از آن با مدیریت کاشانی و سرمربیگری کرانچار آمد، ژوزه تادئو خرید عجیب درخشان و سیاسی، جونیور براندائو مهره برگزیده محمدحسن انصاری‌فرد و کالدرون و سر آخر لئاندرو پریرا انتخاب عجیب و بی‌ثمر یحیی و درویش؛ همه مهاجمانی ناکارآمد بودند که فقط پول زیادی پایشان ریخته شد و هرگز دست پرسپولیس را نگرفتند.
برخی از این بازیکنان مثل دی‌کارمو و براندائو آنقدر ناشی و ضعیف بودند که با اولین بغل پایشان به توپ می‌شد حدس زد در پرسپولیس موفق نخواهند شد. یا در مورد تادئو شرایط عجیب بدنی‌اش باعث شد همه روی او زوم شوند و البته در بعد فنی هم چیزی در این مهاجم پیدا نکنند. آخرین مورد هم پریرا بود که برای نیم‌فصل 460 هزار دلار قرارداد بست و همین حالا با احتساب دلار 50 هزار تومانی چیزی حدود 8-7 میلیارد تومان از پرسپولیس طلبکار است اما باید خدا را شکر کنیم که بدون دریافتی فصل قبلش حاضر به فسخ شد و یک بازیکن دیگر به فهرست برزیلی‌های ناکام پرسپولیس افزود.
عجب اینکه باز هم بحث حضور مهاجم برزیلی در پرسپولیس مطرح شده اما سابقه نشان داده برزیلی‌هایی که به پرسپولیس می‌رسند یا در بدترین شرایط فوتبالی‌شان سر از این تیم درآورده‌اند یا به معنای واقعی به این باشگاه «قالب» شده اند! با این حساب شاید بهتر باشد ارتباط باشگاه پرسپولیس با برزیل و ایجنت‌هایی که مهاجم برزیلی معرفی می‌کنند را کاملاً قطع کنیم تا خیال‌مان بابت انتخاب بد بعدی و ضرر هنگفت دیگری که به باشگاه تحمیل خواهد شد راحت شود!