از «ناظر قهرمانی‌ها» تا «شریک فتح جام‌ها»
مراتب صعود تدریجی «محرمی» در دینامو
وصال روحانی
روزنامه‌‌نگار
کارنامه صادق محرمی در فوتبال کرواسی سرشار از افتخار و دربردارنده کلکسیونی از جام‌های قهرمانی است اما اینکه سهم او در فتح این جام‌ها چندان زیاد نبوده، مسأله مهمی است که بذل توجهی بیشتر را به وی الزامی می‌سازد. شش سال پیش در واپسین فصل حضور سراسر طلایی برانکو ایوانکوویچ کروات در فوتبال ایران و در قالب سرمربی پرسپولیس که به تصاحب 7 جام طی چهار سال و نیم حضور وی در این باشگاه منجر شد، وی صادق محرمی را به سوی دیناموزاگرب باشگاه سابق خودش سوق داد و بواقع پروسه عضویت یافتن او در این تیم همیشه مطرح و اغلب قهرمان در کرواسی را مدیریت کرد. حاصل این پروسه تبدیل شدن محرمی به پرجام‌ترین لژیونر فوتبال ایران در اروپا طی 5 سال گذشته بوده است. دینامو به سبب در‌اختیار داشتن تعدادی قابل‌توجه از ملی‌پوشان فوتبال کرواسی و نفراتی شاخص از رده‌های سنی زیر 23 و زیر 21سال در اکثر قریب به اتفاق اوقات در لیگ کرواسی قهرمان می‌شود و به جام حذفی این کشور هم به دفعات چنگ انداخته و از سلطه‌اش همین بس که در یک نوبت طی پنج سال گذشته «دبل» هم کرده و بواقع هم در لیگ در جایگاه نخست ایستاده و هم در پایان رقابت‌های جام حذفی به‌عنوان قهرمانی رسیده و البته سوپرجام را هم به کرات به‌دست آورده است. محرمی هم به‌عنوان یکی از 28 تا 30 بازیکنی که هر سال نام‌شان به‌عنوان اعضای دینامو به کمیته برگزاری مسابقات باشگاهی کرواسی ارائه شده، در تک‌تک این فتوحات سهیم بوده و رزومه‌ای را برای خود فراهم آورده که حتی مهدی طارمی که یکی از ستاره‌های نخست پورتو و کل فوتبال پرتغال به حساب می‌آید، به یک‌سوم آن نیز دست نیافته و سایر لژیونرهای فوتبال ایران در قاره سبز هم آرزوی نیل به آن را دارند اما در حسرت آن مانده‌اند.
اگر ژرف‌نگر باشیم
محرمی حالا در آستانه آغاز ششمین سال حضورش در لیگ دسته اول کرواسی قرار دارد و ساده‌انگاری است اگر تصور کنیم سهم تازه‌ای از جام‌ها و افتخارات در این فصل هم انتظار وی و یارانش را در دیناموزاگرب نمی‌کشد.
لزوم ژرف‌نگر بودن اما ما را به سمت و سوهای متفاوتی سوق می‌دهد و به مطرح کردن این سؤال می‌کشاند که سهم واقعی محرمی در کلکسیون جام‌های صیدشده توسط دینامو به چه حد می‌رسد. استیلای دینامو بر فوتبال کرواسی و هنر مربیگری برانکو ایوانکوویچ سبب شد که این تیم در دوره حضور وی که به سبب اختلاف‌نظر این مربی متین با سران دینامو حتی به دو سال هم نکشید، یک‌بار دبل کند و قهرمانی لیگ کرواسی را دو مرتبه به‌نام خود بنویسد که البته واپسین هفته‌های فصل دوم حضور برانکو در دینامو بدون حضور وی و با مربیگری دستیاران او سپری شد.
یک ناظر پراحساس
چنین استیلایی در سال‌های قبل از الحاق برانکو به دینامو و سال‌های بعد از آن هم برقرار بوده است اما اگر نگاهی به نحوه و نتایج حضور محرمی در دینامو بیندازیم متوجه می‌شویم که او شروعی سخت و کم‌ثمر در این باشگاه داشت و در دو فصل اول کمترین استفاده از وی صورت گرفت و اعتماد سران دینامو به او به قدری کم بود که حتی در دیدارهای «لیگ اروپا» که پنجشنبه‌شب‌ها برگزار می‌شد (و هنوز هم می‌شود) چندان از وی بازی گرفته نمی‌شد و در اکثر اوقات جزو 18 نامی هم نبود که نام‌شان برای هر دیدار در این مسابقات و همچنین بازی‌های لیگ کرواسی به مسئولان این رقابت‌ها ارائه می‌شد. محرمی البته نهایت تلاشش را می‌کرد اما به سبب تعدد بازیکنان خوب‌تر در دینامو و جای نگرفتن محرمی در پازل‌های تاکتیکی سرمربیان این تیم بخت وی چندان باز نمی‌شد. او به جای «عامل قهرمانی بودن» در دینامو ناظر پراحساس این افتخارات و شریکی بود که سهمش از سایر شرکا به وضوح کمتر بود.
شروع تدریجی تغییرات
این اوضاع البته از سال سوم به بعد رو به تغییر رفت و جایگاه صادق محکم‌تر و او در نگاه مربیان این تیم صاحب جایگاهی شامخ‌تر شد. به‌تدریج تعداد دفعات حضور این پیستون راست پرتحرک و دونده در ترکیب دینامو بیشتر شد و او کیفیاتی را از خود بروز داد که مربیان تیم شرط الزامی حضور هر بازیکنی در ترکیب دینامو می‌انگاشتند. محصول نهایی غیبت‌های پرشمار در دو فصل اول حضور محرمی در فوتبال کرواسی و سپس افزایش تدریجی حضور وی در میدان بخصوص در دو فصل گذشته انجام 75 بازی توسط وی در تمامی جام‌ها (لیگ کرواسی، جام حذفی این کشور، سوپرجام کرواسی و لیگ اروپا) است که البته فقط به یک‌بار گلزنی منجر شده است. دینامو طی 5 سال اخیر سه بار سوپرجام کرواسی را هم برده است تا با احتساب پنج مرتبه قهرمانی متوالی‌اش در لیگ کرواسی و یک‌بار فتح جام حذفی (در سال 2021) مجموعاً 9 جام طی فصل گذشته به‌دست آورده باشد که البته آمار خیره‌کننده‌ای است.
حالا که رضاییان بازگشته
محرمی هم قطعاً به این بیلان ستودنی می‌بالد اما برنامه و هدف او در فاصله کمی تا شروع ششمین فصل حضورش در دینامو باید افزودن هرچه بیشتر بر تعداد دفعات حضورش در میدان و کسب شراکت و سهمی فزون‌تر از قهرمانی‌های پایان‌ناپذیر این تیم باشد. محرمی در سال‌های اخیر بیش از هر پیستون راست دیگری در بازی‌های تیم ملی ایران به کار گرفته شده و محصول آن انجام 25 بازی ملی بوده اما همیشه این باور قوی و ظن قریب به یقین وجود داشته که چون فراخوانی رامین رضاییان به دیدارهای ملی طی سال‌های اخیر به دلایل غیر‌ورزشی میسر نبوده «صادق» اینگونه در دیدارهای ملی بخصوص در زمان زمامداری دراگان اسکوچیچ جولان داده و آمارش را بالا برده است. از قضا رضاییان همان بازیکنی است که وقتی حاشیه‌های زیادی در پرسپولیس آفرید، برانکو از خیر حفظ او گذشت و وی را جواب گفت و وادار به کوچ به لیگ‌های اروپایی و آسیایی کرد و محرمی را از تیم «امید»های این باشگاه بالا آورد و جانشین رضاییان کرد و پس از درخشش او، پرواز وی به اروپا را به تصویر کشید. روزگار بازی‌های عجیبی دارد اما محرمی آموخته است که اگر این فصل ندرخشد و برای دینامو کارهای مهم نکند، حتی جایگاهش در تیم ملی ایران را هم که رضاییان پیستون کنونی سپاهان بازگشتی موفق به آن را طی یک سال اخیر داشته از دست خواهد داد. این رقابت خواسته یا ناخواسته و از راه دور، از جالب‌ترین و دیدنی‌ترین چالش‌های فصل جدید لیگ‌های ایران و کرواسی خواهد بود.