در حافظه موقت ذخیره شد...
چند وجهی‌های یک لیگ نه چندان قانونمند
روزنامه‌نگار
انتقال اخیر عیسی آل‌کثیر از پرسپولیس به سپاهان در ازای مبلغی چشمگیر نشانگر حالت چند وجهی و تضاد آشکاری است که در سلسله معادلات مربوط به نقل و انتقال‌های فوتبال باشگاهی در ایران وجود دارد. پروسه جذب بازیکنان تازه و استخدام نفرات برای هر یک از تیم‌ها پس از قواعد جدیدی که سازمان لیگ فوتبال برای فصل جدید لیگ برتر وضع کرد و تأکید این نهاد بر یک مرز حداکثری برای مخارج عمومی یک باشگاه دچار تغییراتی شده و یکی از وجوه آن لزوم پرهیز باشگاه‌ها از خریدهای کوتاه‌مدت و رویکرد به بازیکنانی است که آینده طولانی‌تری داشته باشند. با این حال سپاهان مهاجمی را از پرسپولیس جذب کرده که اگرچه بعد از تفوق بر ضایعات آسیب‌دیدگی شدید و طولانی‌اش اینک کاملاً سرحال و موفق است اما برتابنده نیازهای فوق نیست. جذب آل‌کثیر با شرح و اوصافی که آمد، نشان از این دارد که اولاً تیم‌های بزرگ لیگ و مدعیان قهرمانی لیگ حاضرند برای رسیدن به اهداف‌شان هر رقم سنگینی را حتی برای بازیکنان مسن (آل‌کثیر نزدیک به 34 سالگی است) هزینه کنند و ثانیاً کمتر عاملی می‌تواند این‌گونه تیم‌ها و هر باشگاه صاحب سرمایه دیگری را از تخطی از قواعد سازمان لیگ باز دارد. قواعدی که تصریح می‌کند هزینه‌کرد عمومی هر تیم باید حداقل برابر با میزان درآمدی باشد که دارد و از سقف بودجه مقرر برای هر فصل فراتر نرود. چه 40 تا 50 میلیارد تومانی که گفته می‌شود سپاهان برای جذب آل‌کثیر پرداخته، صحت داشته باشد و چه خیر، در این نکته شکی نیست که مجموعه مسائل حاکم بر لیگ به رغم اصرار سیاستگذاران این مسابقات بر حفظ و رعایت قواعد مالی، چهره‌ای چندان قانونمند را برای لیگ و سازمان مجری این رقابت‌ها باقی نگذاشته و فضایی را بر لیگ برتر حاکم ساخته که در آن می‌توان هر کاری کرد و زیر هر چیزی زد و در عین قانون‌شکنی سیمای یک تیم مجری قانون را از خود به اذهان عمومی متبادر کرد.