بازگشت آبی‌ها به عصر اقدامات «چکشی»
وصال روحانی
روزنامه نگار
انتصاب علی خطیر به‌عنوان سرپرست جدید مدیرعاملی استقلال به مثابه استقبال از خطر در عین نیاز به امنیت و همچون رویکرد به آشوب در زمان احتیاج به آرامش است. ماندگارترین خاطرات از دو مرتبه حضور قبلی خطیر در جمع مدیران استقلال اتخاذ تصمیم‌هایی شتابزده و از سر احساس و بی‌بهره از عامل تعقل بوده و او چنان ضربتی و یکسویه کارکرد و راه پیش‌رو را کوبید که انگار نه یک مرد بالنسبه جوان دارای فرصت کافی برای چرخاندن امور بلکه پیرمردی است که اگر از اندک وقت باقی‌مانده‌اش بیشترین بهره را برای انجام کارهای مورد نظرش به شکلی چکشی نگیرد، همین فردا نفس آخر را خواهد کشید و به سوی موت خواهد رفت. ساده‌انگاری است که تصور کنیم او با شنیدن پند همکاران آرام‌تر از خویش این‌بار از عملیات پرشتاب و فاقد ضمانت توفیق که عادت اوست دست خواهد کشید و تصمیم‌هایی عقلایی‌تر و منجر به آرامش روحی را اتخاذ خواهد کرد و در نتیجه تا زمانی که خطیر سرپرست استقلال بماند، این باشگاه یک فصل سرشار از هیجانات غیر‌ضروری و چالش‌های برخاسته از برخوردهای سریع و لحظه‌ای را سپری خواهد کرد. پیشینه خطیر سرشار از استخدام بازیکنان جدید بر‌اساس انتخاب و سلیقه خودش قبل از گزینش سرمربی جدید و یا در حضور مربی بدون توجه به آرای وی است و در نتیجه تکرار آن روند در مواجهه با جواد نکونام که سرمربی این فصل آبی‌ها و مردی سرسخت است، باشگاه را به چالش‌هایی شدیدتر خواهد کشید. جلسه‌ای هم که برای خطیر و نکونام به قصد همسو شدن آنها با یکدیگر ترتیب داده شده، شاید همچون قرار دادن آب کنار آتش گداخته باشد که اگر هم در ابتدا تدبیرساز جلوه کند، در درازمدت کم‌اثر و موجب افزایش عنادها خواهد بود، زیرا معمولاً بین مدیران خودبین و سرمربیان خودمختاری طلب سازش ماندگاری شکل نمی‌گیرد. هرچه در این فصل بر سر آبی‌ها بیاید، محصول انتخاب‌های نه‌چندان سنجیده وزارت ورزش و البته تمامیت‌خواهی مدیرانی است که هنوز غوره نشده، داعیه مویز شدن دارند و این داستانی است که در فصول اخیر به کرات و البته به نحوه‌هایی متفاوت در این باشگاه شکل گرفته و پیوسته تکرار شده است.