تغییرات سرعتی مواضع فدراسیون والیبال در قبال سفر به آناهایم
از اقتدار و رایزنی تا حمایت و تهدید!
محسن آجرلو
روزنامه نگار
تیم ملی والیبال در حالی رقابت‌های خود در هفته سوم لیگ ملت‌ها را برگزار و آنها را یکی یکی واگذار می‌کند که حواشی حضور آنها در امریکا، مهمتر از متن آن شده. رقابت‌های بدون حساسیتی که نتایج آن تأثیری در رده‌بندی جهانی نداشته و تیم نصفه و نیمه ایران هم در شرایطی قرار ندارد که طرفداران این رشته مثل همیشه پیگیر آن باشند. در این میان ادامه‌دار شدن ماجرای سفر تیم ناقص به امریکا و مواضع چندگانه فدراسیون، تبدیل به سوژه اصلی این روزها شده و حسابی بحث برانگیز شده است.
اگر تیم والیبال به امریکا نمی‌رفت
این تیتر گزارشی بود که ساعت 9 شب 15 تیرماه روی سایت فدراسیون رفت. آن هم در شرایطی که 9 ساعت تا دومین بازی ایران در هفته سوم باقی مانده بود. در این گزارش موضع فدراسیون در قبال سفر به امریکا به طور کامل دگرگون شده و شکل و شمایل دیگری به خود می‌گیرد.
در بخشی از این مطلب آمده است: «با توجه به شرایط موجود نظریه‌ای مبنی بر شرکت نکردن تیم ایران درهفته سوم لیگ ملت‌ها مطرح شد که اساساً این موضوع به ضرر والیبال کشور و منافع ملی است. شرکت نکردن در این مسابقات علاوه بر ثبت باخت فنی باعث کنار گذاشتن تیم از جدول مسابقات می‌شد. ضمن اینکه ثبت باخت فنی (با توجه به فرمول جدید رتبه‌بندی تیم‌ها) باعث سقوط آزاد تیم ایران می‌شد. همچنین عدم حضور در دیدارهای هفته سوم و حذف از جدول مسابقات، پای ایران را به کمیته انضباطی فدراسیون جهانی والیبال باز می‌کرد. در کمیته انضباطی فدراسیون جهانی والیبال، به غیر از در نظر گرفتن جریمه مالی سنگین برای والیبال ایران، امکان محرومیت از حضور در دور آینده مسابقات لیگ ملت‌ها هم وجود داشت چرا که براساس مقررات بین‌المللی، تیمی که از حضور در محل مسابقات امتناع کند از حضور در دور بعدی حذف خواهد شد.»
این جملات البته با فعل‌های آینده و طوری به نگارش درآمده بود که گویا برای چندین روز پیش و قبل از سفر تیم ملی به امریکا بوده است و حالا منتشر شده. حالا که خیلی‌ها به این شیوه اعزام و موضع منفعلانه فدراسیون انتقاد کرده و برخی هم خواستار انتشار مستندات تصمیمات فدراسیون جهانی شده‌اند!
اقتدار، حمایت یا تهدید؟
فدراسیون در شرایطی از مطرح شدن نظریه انصراف می‌گوید که اشاره‌ای به گوینده آن نمی‌کند. نخستین بار این خود داورزنی بود که اعلام کرد «تیم ایران به‌صورت نصفه و نیمه اعزام نمی‌شود و در صورتی که تمام تیم ویزا نگیرد، تیم به امریکا سفر نخواهد کرد.»
داورزنی آن روزها از موضع قدرت صحبت کرده و تلاش می‌کرد ایران را در این ماجرا تصمیم‌گیر نشان دهد. موضعی که خیلی زود رنگ باخت و ادبیات سایت فدراسیون به دیپلماسی و رایزنی‌های رئیس در هیأت رئیسه FIVB پرداخت. ماجرا دیگر به سمت و سوی تصمیم تاریخی فدراسیون جهانی کشیده شد و حمایت آنها از اقدام غیرورزشی امریکا. به این ترتیب که فدراسیون جهانی امتیاز رقابت‌های ایران را محاسبه نکند و به نوعی از ایران در مقابل این ماجرا حمایت کند.
حمایتی که البته حالا مشخص شد به‌دلیل برهم نخوردن نظم مسابقات بوده و حتی با چاشنی تهدید هم همراه بوده است. فدراسیون حالا و در میانه هفته سوم به تهدیدهای موجود در مسیر انصراف ایران اشاره می‌کند که صد و هشتاد درجه با ادبیات ابتدایی رئیس آن متفاوت است.
حالا مشخص نیست که آخر اقتدار نداشته ما در فدراسیون جهانی به کارمان آمد یا رایزنی‌های آقای رئیس یا تهدیدهایی که «اگر تیم ملی به امریکا نمی‌رفت»، گریبان‌مان را می‌گرفت.
پای ماندن رئیس در میان است؟
در این میان برخی هم ماجرا را از سمت و سوی دیگری می‌بینند و معتقدند تمام این مسیر اعلام از سوی فدراسیون، در حقیقت طی شده اما با نیت و اهداف دیگر. اهدافی نظیر گرفتن حمایت فدراسیون جهانی برای ماندن در رأس کار. چیزی شبیه به گرفتن امضای یک نامه یا توافقی که آقای رئیس را از دردسرهای بازنشستگی رها کرده و حضور او را برای چند سال دیگر بیمه کند. به هر ترتیب تیم ایران با شیوه‌ای در هفته سوم لیگ ملت‌ها به میدان رفت که هیچ شباهتی به اقتدار و حتی گرفتن حمایت تاریخی از سوی فدراسیون جهانی نداشت. ما مجبور به رفتن بودیم و تحت هر شرایطی تیم را به آناهایم اعزام کردیم. حالا هم بازی‌هایمان را یکی پس از دیگری می‌بازیم اما خودمان هم بیشتر نگران ماجرای این سفر پردردسریم و چند ساعت قبل بازی به این می‌پردازیم که اگر به امریکا نمی‌رفتیم چه اتفاقی برایمان می‌افتاد!