خبر
بالده، نکته مبهم قراردادهای بارسا
الخاندرو بالده، بازیکن محبوب ژاوی، که فقط یک سال دیگر از قراردادش با بارسا باقی مانده، هنوز تمدید نکرده است. دستورالعمل مربوط به ارائه سفته 6/6 میلیون یورویی از سوی باشگاه بارسلونا به لالیگا برای ثبت قرارداد بازیکنانی که اخیراً تمدید کرده‌اند، توسط هیأت مدیره تأیید شد. گاوی، رونالد آرائوخو، اینیاکی پنیا، مارکوس آلونسو و سرخی روبرتو بازیکنانی هستند که بارسا می‌تواند بزودی قراردادشان را ثبت کند و سپس با خیالی آسوده‌تر برای خرید‌های جدید و ثبت قرارداد گوندوغان و اینیگو مارتینز گام بردارد. در این بین اما وضعیت یک بازیکن بارسا هنوز نامشخص است. الخاندرو بالده، مدافع چپ بارسا، هنوز تمدید نکرده است. مذاکرات بین طرفین در حال انجام است ولی همه چیز کند پیش می‌رود.
بالده یکی از معدود بازیکنانی است که برای ژاوی گزینه‌ای ضروری محسوب می‌شود؛ بخصوص پس از جدایی جوردی آلبا بارسا بیش از همیشه به بالده نیاز دارد. این مدافع جوان یکی از فوتبالیست‌هایی است که فصل قبل بیشترین دقایق را در زمین بود و ژاوی روی او برای ترکیب اصلی فصل بعد تیمش برنامه‌ریزی کرده است.
در فصل 23-2022، او در 44 بازی (34 بازی به عنوان دفاع چپ، 7 بازی به عنوان دفاع راست و 3 بازی به عنوان وینگر چپ) یک گل زد و هفت پاس گل نیز داد. تنها یک سال دیگر از قرارداد بالده باقی مانده و بارسلونا باید بجنبد تا باشگاه‌های متمول لیگ برتری او را وسوسه نکنند.
فدرر: از لحظه خداحافظی می‌ترسیدم
راجر فدرر تنیسور سوئیسی میهمان ویژه گرند اسلم ویمبلدون در لندن بود. او که در سپتامبر 2022 به ورزش حرفهای خود پایان داد، خاطرات خود را از آن روز به اشتراک گذاشت. راجر فدرر گفت:«من با کسی در مورد بازنشستگی صحبت نکردم. بنابراین سعی کردم خود را از آن پنهان کنم، اما در نهایت مجبور شدم تصمیم بگیرم که حرفه‌ام را کجا پایان دهم؟ چقدر دردناک خواهد بود، یا چقدر جشن گرفته می‌شود؟»
این تنیسور پیشین سوئیسی و برنده 20 گرنداسلم خاطرنشان کرد:« در نهایت برای من همه چیز خوب پیش رفت. فکر می‌کردم که محاصره شدن توسط رافائل نادال، جوکوویچ، ماری، بورگ، مک انرو، لیور، ادبرگ عالی است. همه آنها آنجا بودند، تیم من و خانواده‌ام. این یک پایان بسیار خوشایند بود، زیرا من واقعاً از لحظه‌ای می‌ترسیدم که باید زمین بازی را ترک کنم.»
راجر فدرر همچنین در پاسخ به این پرسش که آیا با فرزندانش تنیس بازی می‌کند یا خیر، اظهار داشت: «اکنون من مربی نیستم، بلکه یک پدر هستم. توصیه‌های پدر همیشه از راه دور درک می‌شود. فرقی نمی‌کند که قهرمان ویمبلدون شده‌اید یا نه، شما هنوز یک پدر هستید و گاهی بچه‌ها نمی‌خواهند حرفهای شما را بشنوند. سعی می‌کنم بامزه باشم، اما در عین حال گاهی سعی می‌کنم صادق باشم و فقط چیزی به آنها یاد بدهم. من بیشتر شبیه یک مربی فنی به زمین می‌آیم، بنابراین سعی می‌کنم به آنها یاد بدهم چگونه با تمام راکت‌های تنیس کار کنند. از آن پدر و مادر تنیسورهای دیوانه‌ای نیستم که بگویم: دخترها، شما باید هر روز دو ساعت پیاده‌روی کنید و تنیس بازی کنید. اما اکنون که آنها در آستانه 14 سالگی هستند، احساس می‌کنم که بیشتر و بیشتر به تنیس علاقه‌مند می‌شوند.»