بازیکنان ایرانی ۲ میلیارد هم نمی‌ارزند
ابراهیم قاسمپور
کاپیتان اسبق تیم ملی
قوانین جدید نقل و انتقالات و قانون سقف بودجه که برای کنترل رقم‌های نجومی قراردادها وضع شده، مفید فایده نخواهد بود. این سختگیری‌ها بی‌نتیجه است و وعده‌هایی که برای کنترل ارقام قراردادها و هزینه‌ها داده می‌شود به جایی نمیرسد؛ آیین‌نامه جدید برای نقل و انتقالات ابلاغ شده و قطعاً باشگاه‌ها راه فراری برای دور زدن قوانین جدید و همچنین سقف بودجه‌ای که گذاشته شده، پیدا می‌کنند و زیر بار اجرایی کردن آن نمی‌روند.
به همین خاطر معتقدم مصاحبه‌ها و خط و نشان‌هایی که برای باشگاه‌ها کشیده می‌شود، فقط در حد حرف است و تا امروز هیچ کاری هم نتوانسته‌اند برای کنترل هزینه‌های باشگاه‌ها انجام بدهند. باشگاهی اگر بخواهد این قانون را زیر پا بگذارد، این کار را انجام می‌دهد و نظارتی که پیشگیرانه باشد، صورت نمی‌گیرد.
اگر ارقام قراردادهای ۴۰، ۵۰ میلیاردی بازیکنان برای یک فصل صحت داشته باشد، به طور حتم در پشت پرده این قرارداد مسائلی وجود دارد و قطعاً رد زد و بند و دلالی در آن دیده می‌شود. معتقدم هیچ بازیکنی ارزش ۲ میلیارد را هم ندارد، چه برسد به اینکه بخواهند به یک بازیکن سالیانه ۵۰ میلیارد بدهند. سطح فوتبالیست‌های ایرانی و ارزشی که آنها دارند، کاملاً مشخص است و اگر چنین مبالغی رد و بدل می‌شود، یک جای کار می‌لنگد.
البته قراردادهای نجومی برای امسال و سال گذشته نیست و سال‌ها است که در فوتبال ایران چنین اتفاقاتی می‌افتد. سازمان بازرسی تا امروز چه برخوردی کرده؟ دلالی در فوتبال ایران یک واقعیت است و کسی نمی‌تواند آن را انکار کند. البته این تنها مختص بازیکنان است و در بین مربیان هم رواج دارد، مشاهده می‌کنید یک چرخه ثابت از مربیان در حال چرخیدن بین باشگاه‌ها هستند، مربیانی هستند که با وجود اینکه در تیم قبلی‌شان کارنامه موفقی نداشته‌اند و ناکام بوده‌اند اما از یک تیم به تیم دیگری منتقل می‌شوند.
از نقش مدیران باشگاه و ارتباطی که با این گروه مربیان دارند هم نمی‌توان گذشت، این مربیان یک گروه بازیکن را هم با خودشان به هر تیمی می‌برند و مبالغ قرارداد بازیکنان را تعیین می‌کنند. حاکم شدن چنین فضایی بر فوتبال، خروجی نداشتن یک مدیریت مقتدر رأس کار است، مدیریتی که جلوی چنین مسائلی را بگیرد و اجازه ندهد که دلالی در فوتبال حرف اول را بزند. چرخه مدیریتی در باشگاه‌ها و فدراسیون فوتبال معیوب است. البته وقتی برخی مدیران ورزشی با وجود داشتن پرونده بار دیگر به صندلی‌های‌شان برمی‌گردند نباید انتظار داشته باشیم که برای ایجاد یک فضای سالم بر ورزش تلاش کنند. برخی مدیران ۴۰، ۵۰ سال است که هر مدیری به فوتبال می‌آید آنها هم هستند، چرا باید چنین اتفاقی بیفتد؟
فضای فعلی فوتبال سبب خانه‌نشینی خیلی از مربیان شده. خیلی‌ها سرخورده و زده از فوتبال می‌شوند، خود من دیگر این فوتبال را نگاه نمی‌کنم، آدم‌هایی هستند که در حد فوتبال نیستند اما از یک تیم به تیم دیگر می‌روند اما افرادی با وجود سطح بالاتر به دلیل اینکه راهی به این چرخه ندارند، خانه‌نشین شده‌اند.