پورحمیدی و حقیقی تنها مردان همیشه حاضر لیگ بیست‌و‌دوم بودند
کاملاً مشابه به غایت متفاوت!
وصال روحانی
روزنامه نگار
در لیگ بیست و دوم فقط دو بازیکن داشتیم که در تمامی 30 هفته این مسابقات به‌مدت 90 دقیقه در زمین حاضر بودند و به حداکثر مدت بازی دست یافتند. هر دوی این بازیکنان نادر، دروازه‌بان بودند. یکی از آنها حسین پورحمیدی بود که در نظام کاری سید‌مهدی رحمتی در تیم فوتبال آلومینیوم اراک آنچنان خوب کار کرد که این سرمربی که خودش یکی از سه دروازه‌بان برتر ربع قرن اخیر فوتبال ایران بوده، نیازی به اینکه حتی یک دقیقه به او استراحت بدهد و در جریان مسابقات وی را تعویض کند، ندید و در نتیجه پورحمیدی بدون احتساب وقت‌های تلف شده 2700 دقیقه در لیگ فصل گذشته بازی کرد.
دیگر سنگربانی که این کار را انجام داد، علیرضا حقیقی از نساجی قائمشهر بود. او چه در زمانی که این تیم مازنی توسط حمید مطهری هدایت می‌شد و چه وقتی که وی رفت و یک مربی ناموفق و درجه چندم اسپانیایی جای او را پر کرد، دروازه‌بان اول انتخابی آبی‌پوشان قائمشهری تلقی می‌شد و وی نیز مانند پورحمیدی در تمامی 2700 دقیقه طی 30 بازی نساجی درون دروازه ایستاده بود و از واپسین سنگر تک نماینده مازندران در لیگ برتر مراقبت می‌کرد.
فقط زیر دست بیرانوند
با این حال وجوه تشابه کار پورحمیدی و حقیقی فقط در زمینه میزان دقایق حضور در میدان بود و حاصل کارشان و بیلان‌هایی که برجای گذاشتند، زمین تا آسمان تفاوت داشت. پورحمیدی در حفاظت از دروازه آلومینیوم آنقدر موفق بود که در کل فصل و طی آن همه حضور طولانی در میدان فقط 15 گل خورد که معدل درخشان نیم گل خورده در هر میدان را به دست می‌دهد. بواقع فقط علیرضا بیرانوند که در دیدارهای پرسپولیس تنها 13 گل خورد و جایزه دستکش طلایی فصل را برد، بالاتر از پورحمیدی قرار گرفت و البته در رده دوم مشترک باید از مس رفسنجان دو دروازه‌بان آنها و بویژه حامد لک هم یاد کرد آنها هم تنها 15 بار دروازه‌شان فرو ریخت.
کدام تبانی؟!
علیرضا حقیقی در نقطه مقابل در 30 بازی نساجی 44 بار دروازه‌اش فرو ریخت و با اینکه گل‌های مسلم و فراوانی را هم دفع کرد و باعث نجات مردان تیم قائمشهری در مواردی متعدد شد، اما وفور گل‌های خورده وی نساجی را تا رده سیزدهم جدول تنزل داد و اگر نتایج بسیار ضعیف‌تر نفت مسجدسلیمان و مس کرمان در کار نبود، چه بسا نساجی در لیگ برتر ماندنی نمی‌شد و مجبور بود به دسته‌ای پایین‌تر کوچ کند. بدتر از همه اینکه در هفته‌های پایانی لیگ که نساجی چند باخت بد و پرگل را متحمل شد و بویژه بعد از پیروزی چهار گله پرسپولیس در زمینه نساجی در روز آخر، هواداران سپاهان و استقلال «حقیقی» را به سبب پیشینه عضویتش در پرسپولیس به گل خوردن عمدی به قصد تثبیت قهرمانی سرخ‌های تهرانی نیز متهم کردند و این در حالی روی داد که حقیقی در نیمه‌نهایی جام حذفی در بازی با استقلال هم چهار گل خورد و اگر در دیدار با پرسپولیس تبانی کرده بود، لابد به استقلال هم راه داده بود(!) که به جبران ناکامی‌اش در لیگ، در جام حذفی اول شود که البته نشد!
پورحمیدی سرانجام تراکتوری شد
مجموعه عوامل فوق سبب شده در ایام «پیش‌فصل» لیگ بیست و سوم برخوردهایی کاملاً متفاوت با پورحمیدی و حقیقی صورت پذیرد حال آنکه هر دو نفر تنها مردان لیگ قبلی بوده‌اند که از سر تا ته هر بازی در میدان حضور داشته و حتی یک ثانیه هم از زمین بیرون نمانده بودند. با اینکه سید‌مهدی رحمتی آلومینیوم را ترک کرده و سرمربی نساجی شده اما این استقلال تهران است که در جست‌و‌جوی یک دروازه‌بان تازه و توانا برای خود انگشت روی نام پورحمیدی گذاشته و جواد نکونام سرمربی جدید آبی‌ها اصرار بر جذب وی دارد (البته نکونام به محمدرضا اخباری و کریستوفر کنت هم چشم دارد). از نحوه برخورد رحمتی با حقیقی اطلاع دقیقی در دست نیست اما وی قطعاً بدش نمی‌آید که در صورت عدم تحقق انتقال پورحمیدی به استقلال او را به قائمشهر بیاورد و از وی در نساجی هم استفاده کند و در چنان صورتی بعید است که در کورس رقابت احتمالی پورحمیدی و حقیقی، پست دروازه‌بان ثابت و اصلی به پورحمیدی نرسد که از هر جهت و با هر دیدگاهی فصل بسیار بهتری را در قیاس با حقیقی در لیگ بیست و دوم گذراند و حتی به تیم ملی هم دعوت شد و به جام کافا نیز رفت. همه این گمانه زنی در حالی شکل می‌گرفت که در نهایت پورحمیدی تراکتوری شد و رشید هم شاگرد رحمتی شد.
3 بازیکن «30 مسابقه‌ای» دیگر
لیگ بیست و دوم سه بازیکن دیگر هم داشت که در تمامی 30 بازی تیم‌شان به میدان آمدند اما تعدادی از دیدارهای‌شان در ترکیب فیکس نبود و در شماری از آنها فقط در نیمه دوم و یا نیمه اول بازی کردند و تعویض شدند و تعداد بازی‌های 90 دقیقه‌ای آنها اصلاً به حد و حدود پورحمیدی و حقیقی نرسید. یکی از آنها دانیال اسماعیلی‌فر پیستون راست پرفراز و فرود پرسپولیس بود و دو نفر دیگر هم امیرحسین جدی از ذوب‌آهن و جفرسون سیلوا از مس رفسنجان بودند. کار این سه نفر هم قطعاً با‌ارزش بود. اما آنها کجا و دو دروازه‌بان مورد بحث و بویژه پورحمیدی کجا؟