جوادی که لالیگایی نیست
رسول مجیدی
روزنامه نگار
وقتی جواد نکونام به اسپانیا رفت، هنوز پای هیچ بازیکن ایرانی به این لیگ باز نشده بود. بعد از او هم تنها یکی دو نفر دیگر به فوتبال اسپانیا رفتند.
نکونام نه تنها پیشگام این ماجرا بود بلکه برخلاف پیش‌بینی‌ها توانست سال‌های زیادی در این لیگ معتبر دوام بیاورد. جواد 6 سال در بالاترین سطح فوتبال اسپانیا بازی کرد. 175 بار پیراهن اوساسونا را پوشید و 26 گل به ثمر رساند. از جمله یک گل به یادماندنی به رئال مادرید. او آنقدر در اسپانیا اعتبار خرید که در آستانه جام جهانی 2014، وقتی جان دردن، خبرنگار شهیر انگلیسی می‌خواست در مورد او مطلبی برای روزنامه گاردین بنویسد، علاوه بر اشاره به توانایی‌های فنی‌اش به خصیصه‌های اخلاقی هم اشاره کرد: «جواد مؤدب است، مصمم است و جنتلمن.»
در فوتبال ایران هیچکس به اندازه او تجربه حضور در لیگ اسپانیا که به داشتن فوتبال تهاجمی مشهور است را ندارد. با این همه وقتی به دوران مربیگری او در فولاد و نساجی نگاه می‌کنیم، خبری از فوتبال هجومی نیست. خیلی‌ها او را وارث سبک کارلوس کی‌روش می‌دانند. سبک دفاع- ضدحمله.
کیفیت بازی تیم او چنگی به دل نمی‌زند. چشم‌نواز نیست. تماشایی نیست. جواد البته در بازی‌های بزرگ عملکرد خوبی داشته. درست برعکس سرمربی سابق استقلال، ساپینتو. مرد پرتغالی در کل تیم بدی روانه میادین نکرده بود ولی در بازی‌های بزرگ به پرسپولیس و سپاهان باخت تا عملاً شانس قهرمانی استقلال از بین برود.
با این همه شاید انتظاری که خیلی‌ها از نکونام داشتند این بود که اندیشه‌های موجود در فوتبال اسپانیا را با خود به ایران بیاورد. ولی او در داخل زمین و خارج از آن، متفاوت عمل کرده است. نیمکت او آن چیزی نیست که جان دردن درباره شخصیتش نوشت. شاید هم حق داشته باشد. فوتبال ایران مختصات خاص خودش را دارد و حتی جنتلمن‌ترین افراد را تبدیل می‌کند به افرادی که خشم‌شان همیشگی است و مشت‌شان هیچ وقت باز نمی‌شود.