مصاف فردای ایران- قرقیزستان برای سرگروهی در «کافاکاپ»
ضعیف‌کشی؛ سکانس دوم
وصال روحانـی
روزنامه نگار
تیم ملی فوتبال ایران عصر فردا (جمعه 26 خرداد) دومین بازی‌اش را در گروه دوم مسابقات کافاکاپ 2023 مقابل قرقیزستان در شهر بیشکک پایتخت این کشور برگزار می‌کند. از آنجا که هر دو تیم دیدار نخست خود را در این گروه که مقابل تیم افغانستان بود برده‌اند، مسابقه فردا برای سرگروهی خواهد بود و چون ایران با نتیجه بهتری (1-6) افغان‌ها را شکست داده، حتی یک تساوی هم برای سرگروه شدن یوزها کفایت خواهد کرد. تیم اول این گروه روز 30 خرداد در دیدار نهایی کافاکاپ باید با تیم نخست گروه اول که احتمالاً ازبکستان خواهد بود بر سر قهرمانی بجنگد، تیم‌های دوم گروه‌ها نیز در همان روز بر سر رتبه سومی با یکدیگر مصاف خواهند کرد.
کدام افتخار، کدام گره‌گشایی؟
توقع از تیم ملی ایران به خاطر کلاس برتر و به همراه آوردن اکثر قریب به اتفاق ستاره‌هایش به جام کافا چیزی به جز کسب پیروزی در هر دیدار و قهرمانی نبوده و در نتیجه تیم تحت هدایت امیر قلعه‌نویی در بازی فردا هم به جای هدف گرفتن یک نتیجه تساوی که ضامن فینالیست شدنش خواهد بود، فقط به کسب یک پیروزی دیگر و 6 امتیازی شدن بعد از درهم کوبیدن افغان‌ها در روز سه‌شنبه خواهد اندیشید. حضور 25 بازیکن زبده در هیأت اعزامی ایران به بیشکک، قلعه‌نویی را قادر ساخته که در دیدار با قرقیزها ترکیبی را به میدان بفرستد که 30 تا 40 درصد با آرایش به کار گرفته شده در روز مسابقه با افغانستان فرق داشته باشد و با وجود این برای کسب پیروزی دوم خود به هیچ زحمت خاصی نیفتد. در آن صورت مربیان تیم ملی این فرصت را خواهند داشت که در فینال سه‌شنبه هفته آینده، ترکیبی را به میدان بفرستند که بیش از آرایش دو دیدار مرحله گروهی به ترکیبی اصلی نزدیک باشد و ستاره‌ها و لژیونرهای حاضر در میدان حتی فزون‌تر از آنی باشند که در مصاف پریروز با افغان‌ها به چشم دیدیم و غروب روز جمعه در بازی با قرقیزها مشاهده خواهیم کرد. با این حال این ایراد اساسی و درست همچنان به قلعه‌نویی و همکارانش وارد است که برای رویارویی با حریفانی اینقدر بی‌کلاس و نازل چرا هر چه لژیونر و ستاره در دسترس بوده، به بیشکک برده‌اند و زدن 6 گل به افغانستان که تازه 75 درصد نفرات اصلی‌اش را هم به کافاکاپ نیاورده، چه افتخاری را نصیب ما می‌کند و کدام گره را از کار فوتبال ما می‌گشاید؟
دست‌های بسته حریف ما
قرقیزستان حریف روز جمعه ما با وجود مزایای میزبانی قطعاً فراغ بالی همچون ما ندارد و دست‌هایش به اندازه ایران برای گزینش نفرات متعدد و اتخاذ تاکتیک‌های متنوع باز نیست و اصولاً توش و توان فوتبال قرقیزستان بسیار کمتر و نازل‌تر از ثروت‌های فنی و اندوخته‌های کیفی فوتبال ما است.
اگر قرقیزستان قدرت داشت، در بازی نخست گروه دوم مسابقات برای زدن فقط یک گل به تیم بینوای افغانستان که حداقل 12 لژیونر آن غایبند، جان به لب نمی‌شد و کارش به وقت تلف شده (6+90) نمی‌کشید و تازه این شائبه هنوز وجود دارد که توپ قبل از وارد شدن ضربه نهایی به آن و گل شدن با دست مهاجم قرقیز برخورد کرده و به تبع آن باید مردود و به سود افغان‌ها ضربه آزاد اعلام و بازی با تساوی صفر- صفر تمام می‌شد.
چیزهای عجیب در مغز قلعه‌نویی
هر جور به فوتبال قرقیزستان و تیم ملی آن نگاه کنیم، واژه‌ای بجز متوسط برای توصیف آن نمی‌یابیم و در نتیجه کسب یک برد قاطع تازه مقابل آنها در دیدار فردا چیزی به جز یک «ضعیف‌کشی» دیگر از جانب ما و سکانس دوم آن در کافاکاپ نخواهد بود. به واقع سؤال بزرگ نه پیش‌بینی نتیجه دیدار عصر روز جمعه و تعداد گل‌های زده ما بلکه کنکاش در این خصوص است که قلعه‌نویی واقعاً به چه چیزی فکر می‌کند که حتی در روز دیدار با افغانستان از مهدی طارمی و سردار آزمون در ترکیب ثابت خط حمله‌اش استفاده می‌کند و اگر به فینال برسد، لابد تمامی نفرات فیکس و مشهور ایران را به میدان خواهد فرستاد تا جام بسیار معتبر(!) و بلندمرتبه و رشک‌برانگیز کافا را بالای دستش ببرد و بابت آن به جهان فوتبال فخر بفروشد! آیا سرمربی تیم ملی نباید از این دیدارها برای آزمودن نیروهایی استفاده می‌کرد که قبلاً امتحان کمتری پس داده‌اند و به تبع آن برخی زوایای کارشان نامشخص است. آیا از این طریق قلعه‌نویی و لشکر سلم و تور همکارانش که نمونه‌ای کامل از جمع اضدادند، به شناسایی بهتر و اطلاعات بیشتری درباره کل ملی‌پوشان دست نمی‌یافتند و آیا گسیل مجدد نفراتی به میدان که از همین حالا مشخص است مسافران قطر برای دور نهایی جام ملت‌های آسیای 2023 هستند، ادامه پروسه «پیرپروری» و ناقض فرایند تغییر نسل در تیم ملی واقعاً مسن ایران نیست که ژنرال و دستیارانش وعده انجام آن را داده بودند؟