نگاهی دیگر به فینال امشب استانبول
آیا نرآتزوری انتقام جالوروسی و ویولا را می‌گیرد؟
سینا فراهانی
خبرنگار
کتاب دایی جان ناپلئون نوشته طنز مشهور ایرج پزشکزاد که بعدها سریال آن هم در دهه پنجاه ساخته شد یک دیالوگ بسیار جذاب داشت که در طول تاریخ تفاسیر جالب توجهی از آن اتفاق افتاده است:
«کار، کار انگلیسی‌هاست.»
اصطلاحی که بعدها به‌عنوان یک اصطلاح «دایی جان ناپلئونی» تا به امروز بسیار مورد استفاده قرار گرفته است.
حالا برای یافتن پاسخ سؤال «کاربرد این مقدمه برای این نوشته چیست؟»، باید به پارکینگ ورزشگاه پوشکاش آره‌نا برویم، جایی که مورینیوی خشمگین از عدم اعلام پنالتی در فینال لیگ اروپا توسط آنتونی تیلور داور مشهور انگلیسی خطاب به او و کوبل داوری اظهارات تندی را به زبان آورد:
«این رسوایی است، مرد. این واقعاً رسوایی است. این شیادی بود. گمشو بیرون. مبارکت باشد. این افتضاح و رسوایی لعنتی است.»
البته این محترمانه‌ترین ترجمه‌ای بود که می‌توان برای عبارات تند مورینیو در نظر گرفت چرا که معتقد بود برخورد توپ به دستان فرناندو پنالتی بود که برای رم اعلام نشد و زمینه‌ساز شکست این تیم شد.
ادعایی که چندان هم بی‌راه نبود و تیم داوری به سختی از این تصمیم گذر کردند.
اما کار به اینجا ختم نشد و حمله هواداران افراطی رم به تیلور در فرودگاه بوداپست زمینه‌ساز جنگ بین بزرگان فوتبال ایتالیا و انگلیس شد که تعبیر «جنگ ستارگان» شاید بخوبی اهمیت این ماجرا را نشان می‌دهد.
کار به جایی رسید که کاپلو با بیان اینکه: «من هم اگر جای مورینیو بودم همین کار را می‌کردم. داور هم باید مثل بازیکنان و مربی تاوان کار اشتباه خود را بدهد» حق را به مورینیو داد و در شیپور این جنگ بیش از پیش دمید.
بالا گرفتن این موضوع به آنجا رسید که فردیناند عصبانی از این اتفاقات حمله تندی به ژوزه و هواداران رم کرد و آنها را اراذل و اوباش خطاب کرد و جف استلینگ مجری شبکه اسکای هم رفتار مورینیو را شرم‌آور دانست و او را یک مجرم خطاب کرد.
ولی خب انگار همه چیز دست به دست هم داد تا نتوانیم نقطه پایانی برای این جنگ تن به تن در نظر بگیریم و این آتش زیر خاکستر لحظه به لحظه شعله‌ورتر می‌شد.
جدال سه‌شیرها و آتزوری ادامه پیدا کرد و فینال لیگ کنفرانس می‌توانست آغازگر رقابت بزرگتری باشد که قرار است استانبول را به آوردگاه یک جنگ خونین به نام فینال لیگ قهرمانان اروپا تبدیل کند.
بازی فیورنتینای ایتالیانو و وستهم دیوید مویس سیزن دوم از سریال جذاب این فصل فوتبال اروپا بود که این جدال هم نتوانست از رسیدن به نقطه جنون فاصله بگیرد تا چکش‌ها (لقب وستهم) با آتش‌بازی جارود بوون، ویولا (لقب فیورنتینا) را در پراگ در لحظات پایانی شکست داده و خاک فلورانس را به توبره بکشند.
فینالی که به ما یادآوری کرد که هر رقابتی در هر سطحی در اروپا رنگ جدیت به خود خواهد گرفت و خون پشت گردن کاپیتان بیراگی که از عنایات هواداران لندنی بود گواه محکمی بر این ادعا بود.
پیروزی دیوید مویس و یارانش که حکایت روزهای سخت پس از اخراج از یونایتد برای او بود باعث شد دومین جام هم از دستان مردمان سرزمین آتزوری سر بخورد تا پروژه‌ای که برای بازیابی فوتبالشان در پیش داشتند در آستانه شکستی بزرگ قرار داشته باشد.
تمامی این حساسیت‌ها از فینال لیگ اروپا و اتفاقات بعد آن تا فینال لیگ کنفرانس جریانی را راه انداخت که شاید دیدار فینال چمپیونزلیگ را به یک رقابت حیثیتی بین فوتبال انگلیس و ایتالیا تبدیل کرده است.
درآمدن جام از دستان جالوروسی (لقب تیم رم) توسط یک تیم داوری انگلیسی (البته به زعم مورینیو) و شکست فیورنتینا در فینال توسط یک تیم انگلیسی فشار مضاعفی روی شانه‌های اینتر آورده تا در استانبول انتقام همه اینها را از منچستر سیتی بگیرد.
فینال لیگ قهرمانان اروپا جدای از حساسیتی که به خودی خود به‌عنوان مهم‌ترین رقابت اروپایی فصل در خود دارد تبدیل به کارزاری شده که انگار راند آخر مبارزات بین انگلیسی‌ها و ایتالیایی‌ها را شکل می‌دهد و می‌تواند پایان‌بندی جذابی برای سریال این فصل فوتبال قاره سبز باشد.
جنگی که آتزوری دو بار در آن شکست خورده است و قطعاً تمایل ندارد باز هم بازنده باشد تا در عین امیدواری با حضور در سه فینال اروپایی، به واسطه شکست در دو فینال از سه فینال در سومی هم ناکام مانده و با دستانی خالی و سری پایین به ایتالیا برگردد. فینال اینتر- سیتی که کم‌امیدترین بازی ایتالیایی‌ها برای کسب جام بود حالا تبدیل شده به تنهاترین و آخرین امید آنها برای اعاده حیثیت در اروپایی که این فصل اتفاقات عجیبی را به خود دیده است.باید نشست و منتظر ماند و دید که آیا اینتر می‌تواند در فصلی که دارندگان 13 توپ طلای جهان یعنی مسی، رونالدو و بنزما به امریکا و آسیا کوچ کردند یک غافلگیری دیگر رقم بزند و تیمی که به ظاهر و روی کاغذ از آن ضعیف‌تر است را شکست دهد و برای کشورش اعتبار کسب کند یا باز هم باید بوسه پپ را روی جام لیگ قهرمانان اروپا مشاهده کنیم.