بازیکنی با ادبیات فلسفی و مصاحبه‌های متفاوت
مورد عجیب اسماعیلی‌فر
دانیال اسماعیلی‌فر امسال به پرسپولیس آمد و به معنای واقعی کلمه، تأثیرگذار واقع شد. او عملکرد جالبی داشت و توانست منتقدان را راضی نگه دارد. البته به صورت طبیعی، افت هم داشت و در مقاطعی از فصل، به بازیکنی تبدیل شد که توانایی انجام کارهای تاکتیکی مدنظر کادرفنی را ندارد ولی خیلی زود به مسابقات بازگشت و به مهره‌ای مؤثر و مفید تبدیل شد. کار سختی هم داشت؛ انصافاً پر کردن جای خالی بازیکنی مثل رامین رضاییان که بازوی رسانه‌ای و کارنامه حضور در جام جهانی را پشت سر خود می‌بیند، کار آسانی نیست ولی دانیال به جای آنکه با غوغاسالاری و رفتارهای پوپولیستی به دنبال تبلیغ خود باشد، شکل جدیدی را امتحان کرد و راه مخالف را رفت. او وارد پیله سکوت و تمرکز شد و فقط در پی پیشرفت فوتبالی بود اما موضوعی که فوتبالی‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد، ادبیات اسماعیلی‌فر در انجام مصاحبه است. او یکی از موارد نادر در فوتبال ایران به شمار می‌رود که انگار قصد دارد شکل جدیدی از مصاحبه کردن را به لیگ برتر هدیه بدهد. برای اینکه بحث کامل شود، مصاحبه‌های یک ماه گذشته این بازیکن را دنبال کنید. او به صورت مداوم به تعریف و تمجید از استقلال، سپاهان و سایر حریفان پرداخت و قهرمانی‌های پرسپولیس را حاصل مبارزه با بهترین‌های ایران دانست. اسماعیلی‌فر اعتقاد دارد اگر مقابل مهدی قایدی موفقیتی کسب کرد به خاطر تمرین با مهدی ترابی بود و یا بیرانوند و امیری را صاحبان اصلی قهرمانی قلمداد کرد. البته در میان صحبت‌های او، هرگز تعریف‌های آنچنانی و اسطوره‌سازی را نمی‌بینیم. به همه احترام می‌گذارد و حرف‌هایش بوی فلسفه اخلاق می‌دهد و متفاوت با مصاحبه اهالی فوتبال است. او مدتی است پر حرف شده و طبیعت قهرمان شدن، این موضوع را طلب می‌کند. وقتی شما قهرمان شوید، حتماً فضای مصاحبه در اختیارتان قرار می‌گیرد و اتفاق عجیبی هم نیست. امیدواریم مورد عجیب دانیال که اتفاقاً بسیار خوب و باورپذیر است، در فوتبال کشورمان تسری پیدا کند. لیگ برتر از این به بعد، به آرامش و احترام نیاز دارد وگرنه پول که بیش از اندازه کافی در لیگ وجود دارد!