نتیجه تحولات مدیریتی در تیم مونیخی چیست؟
بازگشت بایرن به سنت‌ها
وقتی تقویم میلاد سال ۲۰۲۰ را نشان می‌داد همه در آلمان از تحولات بایرن مونیخ می‌گفتند، از نو شدن این تیم از مدرن شدنش. قرار بود اولیور کان دروازه‌بان اسطوره‌ای بایرن مدیر شود و دوران مدیران پا به سن گذاشته به پایان برسد. این پروژه حالا بعد از سه سال با شکست مواجه شده و با بازگشت کارل هاینتس رومنیگه، همان نظم قدیمی در این باشگاه احیا شده است.
سایت اشپورت آینس آلمان در همین زمینه خبر داده که کارل هاینتس رومنیگه می‌خواست زمان بیشتری با خانواده‌اش بگذراند زیرا تصور می‌کرد بایرن مونیخ را به دستان خوبی سپرده است اما اشتباه می‌کرد. اولیور کان به‌عنوان جانشین رومنیگه و مدیر عامل باشگاه، نتوانست انتظارات را از خود بویژه در برقراری ارتباطات فردی، برآورده کند. بنابراین این مدیر کهنه‌کار دوباره به بایرن بازگشته است اما نه به‌عنوان مدیر عامل، بلکه به‌عنوان تنها یکی از اعضای هیأت نظارت این باشگاه. ولی نباید این واقعیت که در مونیخ اسم‌ها جایگاه بالاتری از پست‌ها دارند را نادیده بگیریم، بخصوص با وجود اولی هونس که این گزاره را ثابت می‌کند.
این سایت آلمانی می‌نویسد که هونس گرچه رئیس افتخاری بایرن است اما همچنان قدرت زیادی در این باشگاه دارد. یک سال پیش او تردیدهای زیادی درباره کان داشت اما پس از یک جلسه فوری، هونس به او فرصت دوباره‌ای داد. حالا هونس باید اعتراف کند که برای بازگرداندن بایرن به مسیر درست، نیاز به شریک قدیمی خود یعنی رومنیگه دارد.
او برای بازگشت کارل هاینتس حاضر شد از برخی مواضع خود کوتاه بیاید. برای این کار، شاگرد او یعنی حسن صالح حمیدزیچ به‌عنوان مدیر ورزشی مجبور شد مانند اولیور کان بایرن مونیخ را ترک کند زیرا رومنیگه اصرار به برکناری او داشت. از گوشه و کنار باشگاه شنیده می‌شود که شرط رومنیگه برای بازگشت به باشگاه، اخراج حمیدزیچ بوده است.
دلیلش شاید به درگیری هانسی فلیک و صالح حمیدزیچ برگردد. بعد از این درگیری رومنیگه نیز با این مدیر ورزشی درگیر شد. هر چند اولی هونس در آن مقطع حامی حمیدزیچ بود اما دیگر هیچ دلیلی برای ماندن او وجود نداشت. بایرن مونیخ فصل بسیار پرآشوبی را پشت سر گذاشته و زمان‌بندی اخراج یولیان ناگلزمان، به هیچ عنوان خوب نبود. همچنین ترکیب اشکالات زیادی دارد و اتمسفر بدی بر تیم حکمفرما است.
البته حمیدزیچ به تنهایی مسئول همه این موارد نبوده و با یک جدایی آرام از باشگاه، بزرگ‌منشی خود را نشان داد. اما در هر صورت، باقی ماندن او در مونیخ دیگر ممکن نبود. سران رده بالای بایرن به این اعتقاد رسیدند که تیم به یک هوای تازه نیاز دارد و همچنین در پست مربیگری باید تداوم داشته باشند. هونس، توخل را به چشم یک راه حل بلندمدت می‌بیند. او می‌داند این مربی چقدر می‌تواند از ارتباطات گسترده رومنیگه برای نقل و انتقالات سود ببرد.
به هر حال تغییر و تحولات اخیر بیشتر نشان دهنده یک بازگشت است تا یک شروع جدید در بایرن مونیخ. هونس و رومنیگه به طور فعال در حال برنامه‌ریزی برای تیم هستند. آنها همچنین یک فرد مورد اعتماد یعنی یان کریستین دریسن را به‌عنوان مدیر عامل و جانشین کان منصوب کرده‌اند.
دریسن به‌عنوان فردی شناخته می‌شود که مغرور نیست، ارتباطات زیادی با دیگران برقرار می‌کند و همواره در دسترس است. به همین دلیل بخش بزرگی از کارمندان باشگاه از این تغییر و تحولات اساسی در کادر مدیریتی بخصوص بازگشت رومنیگه، بسیار خوشحال هستند. یکی از کارمندان بایرن به طور ناشناس در این باره می‌گوید: «رومنیگه در هر حالتی در نانوایی یا از آن طرف خیابان به شما سلام می‌کند و جویای احوال‌تان می‌شود. اما از سوی دیگر، کان حتی در دفتر خودش به سختی به شما یک صبح بخیر می‌گوید.»
این شاید چیزی است که بایرن مونیخ حالا به آن احتیاج داشته باشد.