گلایه‌های سرمربی تیم ملی کبدی در مسیر بازی‌های آسیایی:
2 طلا گرفتیم، اوضاع بدتر شد
آزاده پیراکوه
روزنامه‌نگار
کبدی ایران در دو بخش زنان و مردان با کسب مدال طلا در بازی‌های آسیایی، خود را به‌عنوان یکی از امیدهای ورزش ایران در رویدادهای اینچنینی مطرح کرد و حالا در مسیر بازی‌های آسیایی هانگژو انتظار می‌رود شرایط خوبی داشته باشد؛ که البته گویا این‌طور نیست. غلامرضا مازندرانی، سرمربی تیم ملی به وضعیت موجود و نحوه برگزاری اردوهای ملی انتقاد دارد و معتقد است که با این رویه نمی‌توان انتظار عجیب و غریبی از تیم ملی کبدی داشت. سرمربی تیم ملی کبدی با تجربه شیرینی که از بازی‌های آسیایی جاکارتا دارد، به فعالیتی که هند در فاصله زمانی بازی‌های آسیایی اندونزی تا امروز انجام داده، اشاره می‌کند و می‌گوید: «در این چهار سال و بواسطه محدودیت‌های کرونا و موارد دیگر، جز یک دوره مسابقه کشوری در رده جوانان و همچنین بزرگسالان هیچ مسابقه دیگری برگزار نشده است. ضمن اینکه از سال 98 به این طرف هم هیچ لیگی برگزار نشده است. ورزشکار دوست دارد که در مسابقه شرکت کند و وقتی می‌بیند که مسابقه‌ای نیست، دیگر علاقه‌ای به فعالیت در آن رشته ندارد. درست مثل اتفاقی که در ایران افتاده و ما در چند سال گذشته با کاهش 80 درصدی ورزشکار جامعه آماری کبدی مواجه بوده‌ایم. یعنی جامعه 10 هزار نفری ما، 2500 نفر شده و این در حالی است که هند بیش از 100 میلیون نفر ورزشکار در رشته کبدی دارد.» او با اشاره به روند آماده‌سازی که هند طی کرده است، می‌گوید: «هند که رقیب ما است، در این مدت، 100 تورنمنت بین‌المللی را در داخل کشورش برگزار کرده و ورزشکاری که به اردوی این کشور می‌رسد، حداقل 300 بازی داشته؛ در حالی که بچه‌هایی که ما در اردو داریم، در بهترین حالت سه مسابقه را پشت سر گذاشته‌اند. حالا در این شرایط باید به هانگژو برویم و با این تیم برای کسب مدال طلا بجنگیم؟ من امروز تیمی را مربیگری می‌کنم که بازیکنانش نه حق اردو دریافت می‌کنند، نه امکانات اردویی خوبی را در اختیار دارند.» با وجود مشکلات، مازندرانی می‌گوید برای کسب مدال طلا فاصله ایران و هند سر میلیمترها است: «با همه این مسائل بچه‌های ما آنقدر خوب بوده‌اند که اختلاف ما با هند سر میلیمترها است و 50 متر فاصله نداریم اما وقتی رقابت اینقدر نزدیک می‌شود، تفاوت در آماده‌سازی و جزئیات است که برنده را مشخص می‌کند. سالنی که بچه‌های تیم ملی ایران در آن تمرین می‌کنند، با اینکه در آکادمی ملی المپیک است، اما استانداردهای لازم را ندارد و تاتامی که از آن استفاده می‌شود، برای 15 سال قبل است. موارد دیگری مثل برخورداری از کفش مناسب و امکانات اردویی هم که بماند.»
او بعد از اینکه مشکلات را به زبان می‌آورد، می‌گوید: «با اینکه از نظر تعداد ورزشکار و برگزاری مسابقه با هند قابل مقایسه نیستیم، اما از نظر علم روز جلوتر هستیم؛ پس باید از چیزهایی که داریم استفاده کنیم. رفع برخی مشکلات دست ما نیست اما می‌توانیم برخی موضوعات پیش پا افتاده را که رفع کنیم. آیا نمی‌توانیم به جای تمرین در یک سالن نامناسب، به طبقه پایین بیاییم و تمرینات را در سالن دیگری انجام دهیم. یا مثلاً از نظر تغذیه و رسیدگی شرایط بهتری را برای بچه‌ها فراهم کنیم. چرا ورزشکاری که در اردوهای بازی‌های آسیایی دندانش آسیب دیده، چند ماه باید دنبال نقد کردن فاکتور دو میلیون و 700 هزار تومانی درمانش باشد؟ آیا همین‌ها را هم نمی‌توانیم رفع کنیم؟ من مربی باید چند حوزه را مدیریت کنم؟ کادر 10 نفری که نداریم. کلاً سه نفر هستیم و باید همه موارد را خودمان پیگیری کنیم. من باید انرژی‌ام را بگذارم روی مدیریت فنی بازیکنان یا اینکه دنبال کفش و ... باشم؟»
مازندرانی ادامه می‌دهد: «در تاریخ انقلاب اسلامی سابقه نداشته که دو تیم زنان و مردان یک رشته در بازی‌های آسیایی به مدال طلا برسند و بعید می‌دانم در رشته‌های دیگر هم به این زودی‌ها چنین اتفاقی تکرار شود. وقتی رشته‌ای چنین موفقیت بزرگی را کسب می‌کند، انتظار می‌رود که مورد حمایت قرار گیرد و توجه ویژه‌ای به این رشته شود اما نه تنها این اتفاق نیفتاد، بلکه هر روز شرایط برای ما و ورزشکاران این رشته بدتر هم شده است.»
ZOOM
تیم ملی کبدی که طلای بازی‌های آسیایی اندونزی را کسب کرده، در مسیر بازی‌های آسیایی هانگژو مشکلات بسیاری دارد. برخی از مواردی که مازندرانی، سرمربی تیم ملی می‌گوید در این مطلب نوشته می‌شود و بسیاری از موارد فعلاً به امانت می‌ماند. انتشار این گفت‌و‌گو شاید فرصتی باشد برای توجه بیشتر به تیمی که قطعاً روی سکوی بازی‌های آسیایی است اما شرایط امروزش با بازی‌های دوره قبل تفاوت زیادی دارد. هند امروز هوشیارتر شده و همین وضعیت تلنگری است برای مسئولان ورزش تا توجه بیشتری به این تیم داشته باشند، نه اینکه رهایش کنند.
حرف هایی که امروز مازندرانی به زبان می‌آورد، حکایت از این دارد که بعد از دو طلای بازی های آسیایی 2018، نه تنها اوضاع بهتر نشده، بلکه در زمینه های مختلف شرایط برای تیم های ملی ایران سخت تر شده است