تیم امید هیچ‌وقت اولویت نیست
هومن افاضلی
مربی و کارشناس فوتبال
آنچه درباره تیم امید اتفاق افتاده، دقیقاً همانی است که هر دوره تکرار می‌شود و ظاهراً از آن گریزی نیست. مسیری که هیچ‌گاه نتیجه نداده اما هیچ‌وقت آن را تغییر نمی‌دهیم. همواره سرمربی تیم امید زمانی انتخاب می‌شود که فرصت چندانی نیست تا تیم را آماده مصاف با رقبا کرد. یکی از دلایل اصلی این مشکل معلق بودن تیم امید بین دو نهاد تصمیم‌ساز و اصلی است. تیم امید برخلاف دیگر تیم‌های ملی از سوی دو ارگان اداره می‌شود. یکسری مسائل است که شروعش زمان می‌برد. اگر کمیته ملی المپیک و فدراسیون فوتبال همیشه زمان زیادی برای رسیدن به توافق و تفاهم تلف می‌کنند، راه‌حل این است که باید در تقسیم وظایف و مسئولیت‌ها، یکسری تفاهم‌های کلی و همیشگی انجام شود تا نیاز نباشد در هر دوره برای همه چیز و جزئی‌ترین مسائل از ابتدا و نقطه صفر دوباره تصمیم‌گیری کنند. با وجود این به خاطر اینکه رئیس فدراسیون و رئیس کمیته ملی المپیک در دوره‌های 4 ساله تغییر می‌کنند، همیشه تمامی برنامه‌ریزی‌ها و توافق‌های قبلی باطل شده و تیم جدید مذاکرات را از نقطه صفر آغاز می‌کند. شرایط همیشه به شکلی است که طول می‌کشد تا توافق بین این دو ارگان مهم حاصل شود. اگر توافق سریع‌تر حاصل شود، راهبرد تیم امید و تقسیم وظایف معلوم می‌شود و کار سختی بعد از آن نیست.
در این دوره نیز، هماهنگی میان فدراسیون و کمیته ملی المپیک خیلی دیر حاصل شد و موضوع انتخاب سرمربی برخلاف ادوار قبلی بیش از حد طول کشید. در تمام روزهای گذشته و پیش از انتخاب عنایتی، فدراسیون فوتبال مشغول تفاهم با کمیته ملی المپیک برای تقسیم وظایف بود و متأسفانه خیلی زمان برد تا کادرفنی تیم امید معرفی شوند. پروسه انتخاب سرمربی تیم امید در این دوره به معضلی برای این تیم تبدیل شده بود. ظاهراً فدراسیون و کمیته ملی المپیک تنها مسئولیتی که ندارند، انتخاب سرمربی تیم امید است! نکته مهم‌تر اینکه تیم امید جزو اولویت‌های هیچ‌کدام از دو مجموعه نیست و همیشه به عنوان اولویت آخر مطرح بوده. فدراسیون فوتبال ابتدا به دنبال آن بود تا سرمربی تیم ملی بزرگسالان را انتخاب کند و طبیعتاً اولویت با این تیم است. از طرفی کمیته ملی المپیک هم ۵۰ فدراسیون را به عنوان زیرمجموعه در اختیار دارد. بنابراین تنها رشته فوتبال نیست که تمام انرژی، توجه و تمرکزشان را روی فوتبال بگذارند. در نتیجه تیم امید اولویت اول هیچ یک از این دو نهاد نیست. در فدراسیون فوتبال اولویت دوم است و در کمیته ملی المپیک فقط یکی از رشته‌های پرطرفدار به حساب می‌آید. کشتی، والیبال، وزنه‌برداری، دوچرخه‌سواری و... از جمله رشته‌های مهمی هستند که چشم به حمایت کمیته ملی المپیک دارند و باید حواس کمیته به دیگر رشته‌ها نیز باشد. رقبای تیم ملی امید در حالی با رقبایشان دیدار می‌کنند که تمامی آنها زودتر تکلیف خود را روشن کرده‌اند و شاکله اصلی خود را مشخص کرده‌اند. این مسأله نگران‌کننده است. طبیعتاً دو، سه تا مسأله داریم. یکی از آنها این است که حریفان شاکله خود را پیدا کرده‌اند. دیگری مسائلی است که با حضور حبیب کاشانی به عنوان مدیر تیم برطرف خواهد شد. به غیر از این دو مسأله مهم، بخش دیگر داستان این است؛ تیمی که در حال حاضر در اختیار داریم جزو بهترین تیم‌های ادوار امید ایران نیست. ما با تیم‌هایی به مراتب بهتر از این تیم نتوانستیم به المپیک صعود کنیم. طبیعتاً این وضعیت فعلی فوتبال ما را نشان می‌دهد که کار بسیار سختی خواهیم داشت. نمی‌خواهم بگویم تیم ضعیفی داریم ولی نسبت به تیم‌هایی که در گذشته داشتیم، قدرت کمتری داریم.