بررسی خط هافبک؛ سروشِ قهرمانی
عبور از آدرس اشتباه
محسن ذاکری
خبرنگار ورزشی
سروش رفیعی بعد از مدتی دوری، دوباره این فصل به پرسپولیس بازگشت و انصافاً فصل پرحاشیه‌ای هم داشت. از نیمکت‌نشینی تا حواشی خارج از زمین فوتبال اما او وضعیت تیم را سر و سامان داد. این ادعای آمار است؛ از وقتی سروش فیکس شد، میانه میدان برای پرسپولیس راه افتاد و عملکرد بهتری داشت.
بازی‌های پرگل و فوتبال هدفمند. اینکه یحیی اواخر فصل به یاد آورد که باید از رفیعی استفاده کند، نشان می‌دهد از آدرس اشتباه خود عبور کرده و به دنبال افزایش امتیاز است. این فصل برای یحیی، پر بود از آزمون و خطا که وقت پرسپولیس را حسابی گرفت وگرنه با این حجم از اشتباهات ریز و درشت از سوی ساپینتو، مورایس، قلعه‌نویی و سایر مدعیان، پرسپولیس می‌تواند حتی چند هفته زودتر قهرمان شود اما در دیدارهایی امتیازاتش بر روی زمین ریخت که مشخصاً اشتباهات تاکتیکی، مسبب آن بود.
سروش آمد و وضعیت فنی سرخپوشان را در کنار چند هافبک دیگر مثل مهدی ترابی، سعید صادقی و دیگران تغییر داد. البته سرعت بازی پرسپولیس به لطف حضور مدافعان کناری سرعتی و باهوش، روی عملکرد هافبک وسط تیم تأثیر مثبت داشت و اینها را به عنوان ابزار قهرمانی باید در نظر گرفت.
رفیعی در زمین بازی، سروشِ قهرمانی سر داد و عملکرد خوبی داشت تا یحیی را متقاعد کند او را به نیمکت پاس ندهد. البته اینکه یک مربی تا آن حد باهوش باشد و بتواند درک مناسبی از شرایط فنی بازیکنانش داشته باشد، یک قدم رو به جلو برای گل‌محمدی به شمار می‌آید زیرا تا پیش از این، معمولاً او را یک مربی لجباز و کمی ترسو احساس می‌کردیم ولی حالا وضعیت تغییر کرده و حرفه‌ای رفتار می‌کند. همین مسائل، کلید
قهرمانی بود.