عملکرد فاجعه‌بار نیمی از تیم‌های لیگ در فصل بیست و دوم
حیف و میل با هنرنمایی بی‌استعدادها
فصل بیست و دوم همین هفته به اتمام می‌رسد و عصر فردا، همه تیم‌ها برای آخرین بار «در لیگ برتر» وارد رختکن می‌شوند. هنوز چند بازی در جام حذفی باقی مانده که تا اواسط خرداد ادامه دارد اما در لیگ، اتفاقاتی رقم خورد که معنایی جز فاجعه ندارد. چرا فاجعه؛ چون اکثر این باشگاه‌ها دولتی هستند و نیش‌شان را به خون بیت‌المال می‌زنند. آنها محکوم به سقوط هستند، آن هم در لیگی که کمتر از حد متوسط بود و اگر هیجان در هفته‌های پایانی به لیگ وارد نمی‌شد، بدترین لیگ تاریخ را سپری می‌کردیم.
لیگ بیست و دوم هیچ خروجی‌ای نداشت. یکسری ستاره پا به سن گذاشته به لیگ بازگشتند و هیچ یک از بازیکنان جوان، حتی در حد کشورهای قطر و امارات هم پیشنهاد ندارند. ستاره؟ ستاره هم نداشتیم. کورس آقای گلی برای رسیدن به 12 یا 13 گل ادامه دارد و نهایتاً قهرمان را با 66 امتیاز معرفی می‌کنیم. کلی دروازه‌بان ضعیف، مدافع کمتر از حد متوسط و مربی بی‌استعداد شناسایی شد و از همه اینها مهم‌تر، شاهد حیف و میل شدن بیت‌المال به خاطر این فوتبال بی در و پیکر بودیم.
جدول را مرور کنید؛ تیم نفت مسجدسلیمان با هزینه‌ای بیش از 50 میلیارد تومان و چند بار تعویض مربی، تنها 17 امتیاز کسب کرد. به معنای دیگر، تا پایان هفته بیست و نهم، آنها می‌توانستند 87 امتیاز به دست بیاورند اما تنها 19 درصد از امتیازات را از آن خود کردند. این وضعیت برای باشگاه‌های پرهزینه‌ای چون صنعت نفت آبادان و مس کرمان هم فاجعه‌بار است. آنها صاحب 22 امتیاز شده‌اند؛ 25 درصد از کل، یک چهارم مجموع امتیاز کاملی که پیش‌روی‌شان بود! فاصله قعر تا صدر جدول، 46 امتیاز است و 11 تیم از 16 تیم حاضر در لیگ، کمتر از یک گل در هر بازی ثبت کرده‌اند. همه باشگاه‌های ایران در بازار نقل و انتقالات، مهاجمان چند میلیاردی جذب کردند و اما بازیکنانی در لیست‌شان می‌بینیم که با وجود قرارداد 5 تا 8 میلیارد تومانی، نهایتاً 2 تا 3 گل به ثمر رسانده‌اند.
از سوی دیگر ذوب‌آهن، هوادار، ملوان، پیکان، نساجی، مس کرمان، صنعت نفت و نفت مسجدسلیمان که رده‌های نهم تا شانزدهم را از آن خود کرده‌اند، در 40 بازی گذشته از لیگ، به صورت مجموع 6 برد ثبت کردند در حالی که پرسپولیس در صدر جدول، در 5 بازی گذشته صاحب 5 برد شده است. 10 تیم در لیگ 16 تیمی ایران، حتی نتوانسته‌اند یک‌سوم از بازی‌های خود را با برد پشت سر بگذارند و کمتر از 10 پیروزی را ثبت کردند.
لیگ ایران، بیهوده گران و بزرگ شده است. امسال اکثر باشگاه‌ها بیشتر از 50 میلیارد هزینه کرده‌اند و طبق شنیده‌ها و آمار، هزینه 6 باشگاه بابت مربیان و بازیکنان خارجی، پشتیبانی، قرارداد بازیکنان، هتلینگ، اسکان، هزینه‌های پیش‌بینی نشده و جریمه‌ها، از 500 میلیارد تومان هم عبور کرده است. این همه پول، بابت مربیانی که کارهای تاکتیکی ساده را بلد نیستند و هر بازی، برای کسب مساوی به میدان می‌روند، حیرت‌انگیز است. تمام لیگ شده دعوا و بیانیه‌های بی سر و ته. حتی یک استادیوم استاندارد در ایران وجود ندارد و اکثر باشگاه‌ها بدون معرفی استادیوم، به دنبال اخذ مجوز حرفه‌ای هستند. مسائل حاشیه‌ای و دلالی به همراه شایعات مربوط به شرط‌‌بندی و فساد مالی – اداری هم زیر پوست لیگ غوغا می‌کند. با این وضعیت، چه توقعی دارید؟ حتماً لیگ ایران را با لیگ‌های بزرگ جهان هم مقایسه می‌کنید.
واقعیت‌ها به قدری شفاف و زلال است که نمیتوان چشم روی آن بست. به فاصله کوتاه تا پایان فصل بیست و دوم، بهتر است در کنار هیجان بی‌نهایت جذاب هفته‌های پایانی، به یاد بیاوریم که شاهد و ناظر ضعیف‌ترین فصل فوتبالی در ایران بودیم.