بکش تا زنـــــــده بمانی
آیسان سعیدی
روزنامه‌نگار ورزشی
بازی با تیم‌های پایین جدول در روزهای پایانی لیگ شاید از بازی با تیم‌های بالای جدولی دشوارتر باشد. تیم‌هایی که برای فرار از سقوط حاضرند دست به هر کاری بزنند و برای بقا و زنده ماندن حتی خودکشی کنند. بازی انتحاری معمولاً در چند هفته پایانی برای تیم‌های فانوس به دست تنها راه نجات است. تیم‌هایی که برای از دست دادن چیزی ندارند و در شرایط عادی می‌افتند اما شاید انتحار تنها راه چاره باشد. آنجا که تیم کاندیدای سقوط دست به خودکشی می‌زند تا بلکه با این راه بتواند کورسوی امیدی را زنده نگاه دارد. این تنها راه باقی مانده است؛ مسیری که احتمال موفقیت در آن کم به نظر می‌رسد اما چاره‌ای نیست.
نفت آبادان همانند برادر کوچکترش نفت مسجدسلیمان از ابتدای فصل خرج خود را از سایر تیم‌ها جدا کرده و به انتهای جدول چسبیده. دو برادر نفتی که خیال بقیه لیگ را راحت کرده و پرونده انتهای جدول را مشخص کرده‌اند. نفت آبادان بعد از تعویض 4 مربی حالا و در انتهای فصل نیمکت را به ویسی سپرده. یک مربی اصالتاً جنوبی که راه و رسم آن خطه و فوتبال آن منطقه را به خوبی می‌شناسد و به نظر گزینه بهتری از بقیه است. انگاره‌ای که خیلی زود ثابت شد و نفت آبادان با ویسی تغییر کرد. تیمی که دچار استحاله شد و بازی‌هایش را یکی پس از دیگری با موفقیت پشت سر گذاشت اما نفت آبادان به اندازه‌ای فرصت‌سوزی کرده و امتیاز از دست داده که دیگر با بردهای کوچک ویسی هم کار در نمی‌آید. آنها هیچ فرصتی برای لغزش ندارند و باید همه بازی‌ها را ببرند و باز هم برای بقا چشم به دست رقبا داشته باشند که حریفان بالادستی را ببرند.
فرقی نمی‌کند حریف نفت آبادان چه تیمی است؛ حتی استقلال مدعی جام نیز باید قربانی شود. استقلالی که پس از شکست در دربی به یکباره صدر جدول را از دست داده اما هنوز در کورس فشرده قهرمانی امیدوار است و باید برنده باشد و به انتظار لغزش رقبا بنشیند. لغزشی که احتمال رخداد آن کم نیست.
استقلال و نفت آبادان این هفته هر دو برد می‌خواهند و تیم بازنده به طور قطع امیدهایش را از دست خواهد داد؛ یکی برای قهرمانی یکی برای بقا. جنگ تن به تن. کشتن برای زنده ماندن.