قصوری بزرگ در رده‌های سنی «پایه»
وصال روحانـی
روزنامه نگار
سپرده شدن مجدد پست رهبری یکی از تیم‌های ملی رده سنی پایه به «علی دوستی‌مهر» اتفاق فرخنده‌ای است و در عین حال خبر از فقری می‌دهد که فوتبال ایران در زمینه داشتن مربیانی متعدد در این رده از آن رنج می‌برد.
علی دوستی‌مهر این بار به هدایت تیم ملی زیر 14 سال ایران منصوب شده است و با توجه به مهارتی که او در کار با رده‌های سنی پایه دارد، اتفاقات خوب تازه‌ای در این رده شکل خواهد گرفت. در عین حال دو وجه منفی بر این قضیه مترتب است؛ یکی اینکه دوستی‌مهر که از بیش از 30 سال پیش در رده‌های سنی پایتخت چهره شد و بخصوص در تیم بانک ملی منشأ خیر فراوانی شد و امثال مهدی مهدوی‌کیا را پرورش داد، در پی این سال‌های طولانی و عبور از مرز 60 سال سن و به تبع آن کاهش نسبی کارایی و حوصله و توانش آیا اینک همان قدر اثرگذاری دارد که مثلاً در اواخر دهه 1370، تمامی طول دهه 1380 و سال‌های ابتدایی دهه 1390 داشت و دوم اینکه آیا در این مدت مدید فوتبال ما نباید مربیان متعدد تازه و جوان‌تری را خلق و راهی عرصه‌ای می‌کرد که 35 سال پس از بروز استعدادهای فراوان دوستی‌مهر در عرصه مربیگری نونهالان و نوجوانان چنان احساس فقر نکنیم که دوباره به سراغ این «پیر دیر» ارزشمند اما مسن شده برویم؟ همزمان با سال‌های پرثمر دوستی‌مهر و در ایام قبل و بعد از آن البته مربیان زحمتکش دیگری هم مثل مهدی مناجاتی، محمد احمدزاده، داود مهابادی، حمید علیدوستی و اکبر محمدی در رده‌های سنی پایه و بویژه تیم ملی جوانان به کار گرفته شده‌اند اما جملگی ناکام مانده و به حدود و ثغوری نرسیده‌اند که دوستی‌مهر 15 سال پیش رسید. او در سال 2008 تیم ملی نوجوانان (زیر 17 سال) را برای اولین بار در تاریخ قهرمان آسیا در این رده سنی کرد و چهار سال بعد عنوان سومی همین رده سنی را نیز به کشورمان ارزانی داشت. حمید درخشان هم البته در سال 2000 تیم ملی نوجوانان را به نایب قهرمانی آسیا رساند اما چون بعداً گفته شد که سه تا پنج نفر از نفرات تیم تحت هدایت وی بیشتر از 17 سال سن داشته و به تبع آن غیرمجاز بوده‌اند، این عنوان لوث و از ایران ستانده شد. در سال‌های اخیر نیز بالاترین سهم ایران در پیکارهای قهرمانی نوجوانان قاره یک عنوان دومی در سال 2015 بوده و از امثال سیروس پورموسوی هم در سمت رهبری این تیم‌ها استفاده شد اما هرگز برای بار دوم بر سکوی قهرمانی زیر 17 سال قاره جلوس نکرده‌ایم و آخرین قهرمانی ما در رده جوانان (زیر 19 سال) هم به سال 1976 میلادی برمی‌گردد. بهمن ماه سال پیش هم تیم ملی جوانان با هدایت صمد مرفاوی در مرحله یک‌چهارم نهایی پیکارهای قهرمانی آسیا در خاک ازبکستان به دست تیم عراق حذف و ناکامی‌ها تشدید شد. معلوم نیست دوستی‌مهر پس از یک سطح تنزل سنی و دریافت پست رهبری تیم زیر 14 سال (به جای تیم زیر 17 سال) چه دستاورد تازه‌ای را در دوره بعدی مسابقه‌های قهرمانی آسیا در این رده سنی به ارمغان خواهد آورد اما رویکرد مجدد فدراسیون به او با وجود همه ارزش‌های به اثبات رسیده وی خبر از رکود و قصور و توقف بزرگی می‌دهد که در کار پرورش فوتبالیست‌های این رده‌های سنی و بخصوص داشتن مربیان توانای متعدد در این عرصه حادث شده و ما را بیش از پیش به سوی گذشته سوق می‌دهد و عقبگردی آشکار است.