3 نکته جامانده از دربی 100
تیم ما بهتر است
رسول مجیدی
روزنامه نگار
1 – مدت‌ها بود دربی تا این حد حساس نبود. دو تیم به معنای واقعی در کورس قهرمانی بودند و در هفته‌های پایانی لیگ به همدیگر رسیدند تا دربی 100 عملاً فینال لیگ شود. نکته مهم این بود که این بازی برنده داشت تا این ایده که دو تیم از قبل با هم هماهنگ می‌کنند -یا هماهنگ‌شان می‌کنند!- که مساوی کنند، رنگ ببازد. دو تیم برای برد بازی کردند و پرسپولیس از معدود موقعیت خود استفاده کرد تا برنده بازی شود و عملاً خودش مدعی یک کسب جام شود.
2 – انسان موجودی است چند وجهی. این را همه می‌دانند اما به نظر می‌رسد ماجرا در مورد سرمربی پرتغالی استقلالی کمی پررنگ‌تر از سایرین است. او از نظر فنی فوق‌العاده کار کرده. استقلال در هفته‌های گذشته آنقدر چشم‌نواز کار کرده که حتی برخی می‌گویند این تیم از تیم قهرمان سال گذشته جذاب‌تر است. با این همه ساپینتو از لحاظ رفتارهای کنار زمین و منش بعد از بازی‌اش واقعاً قابل انتقاد است. کاری که او بعد از سوت پایان بازی انجام داد را بارها در همین چندماه گذشته انجام داده. شاید حالا برای خیلی‌ها این رفتار تکراری شده باشد اما از عیب و ایرادش کم نمی‌کند. احتمالاً برخی از هواداران دوآتشه استقلال از اینجور سرخ و سیاه شدن‌های سرمربی‌شان ذوق کنند ولی این رفتاری در شأن یک سرمربی لیگ برتری نیست. بخصوص اگر لب‌خوانی او را در برنامه دوشنبه شب فوتبال برتر دیده باشید!
3 – از 50-40 سال پیش به این طرف هر وقت بروید مصاحبه بازیکنان و اسطوره‌های دو تیم را نگاه کنید، به این نکته می‌رسید که «در دربی تیمی که شرایط بهتری دارد، برنده نخواهد شد و این بازی شرایط خودش را دارد.» به نظر می‌رسد این نکته در دربی 100 هم کاملاً صادق بود. استقلال در هفته‌های منتهی به دربی عملکرد بهتری داشت و با دست بالاتر وارد بازی شد ولی شاید غرور نتیجه 6 تایی هفته پیش و شاید همین خیال آسوده که «تیم ما بهتر است» باعث شد تا آنها دست‌شان حتی به یک امتیاز هم نرسید.