در حافظه موقت ذخیره شد...
خود کرده را تدبیر نیست
خبرنگار ورزشی
مدیریت علی فتح‌الله‌زاده در استقلال به دو بخش تقسیم می‌شود؛ سیاه و سپید. بخش اول به اوایل دهه نود شمسی مربوط می‌شود که او با چک‌های شخصی‌اش ستاره‌های وقت فوتبال ایران را به استقلال می‌آورد و بمب می‌ترکاند و بدین ترتیب محبوب دل‌ها بود. بمب‌هایی که البته بدهی روی بدهی تلنبار کردند و از عوامل ورشکستگی استقلال بودند اما ویترین را سفید نشان می‌دادند.
بخش دوم مدیریت فتح‌الله‌زاده به سال‌های اخیر بازمی‌گردد که او برخلاف ادوار ابتدایی حضورش در باشگاه استقلال، چهره سیاه مدیریتی خود را نشان داد و با رقم زدن فاجعه قرن و حذف استقلال از آسیا در حالی که سرگرم پاس کردن دوباره چک‌های قدیمی‌اش از حساب باشگاه بود، بدل به یک مدیر منفور شد تا جایی که سکوها با الفاظ مثبت 18 از او یاد کردند!
نکته عجیب اینکه به رغم این رسوایی، طرفداران نمک‌گیر شده سفره حاجی باز هم مدعی بودند فتح‌الله‌زاده در پیش آمدن بسیاری از اتفاقات استقلال مقصر نیست. ادعایی که پس از مناظره او با حسین قربان‌زاده رئیس سازمان خصوصی‌سازی به طور کامل رنگ باخت. هرچه اطرافیان فتح‌الله‌زاده تلاش کردند او را تطهیر کنند و بگویند مدیرعامل وقت باشگاه کمترین تقصیر را در اتفاقات داشته، مناظره جنجالی میان قربان‌زاده، مظلومی و فتح‌الله‌زاده نقشه‌ها و خدعه آنها را بر باد داد.
عجیب اینکه این مناظره و تکمله‌های بعدی آن توسط رئیس خصوصی‌سازی که اسناد برداشت غیرقانونی فتح‌الله‌زاده از حساب استقلال را افشا کرد، فتح‌الله‌زاده را بدل به یک مدیر منفور، منفعت طلب و بی‌کفایت نمود که توسط هواداران بشدت تقبیح شد.
آنچه فتح‌الله‌زاده در قامت مدیرعامل استقلال رقم زد، مصداق بارز ضرب‌المثل خود کرده را تدبیر نیست، است. برداشت پول از حساب باشگاه و عدم پرداخت مطالبات استراماچونی که به گفته وزیر ورزش و رئیس سازمان خصوصی‌سازی دو بار پیاپی پول آن به صندوق باشگاه حواله شده، یک رسوایی بزرگ بود که مدیرعامل محبوب سابق و منفور فعلی را به گوشه رینگ کشاند و جای هیچ دفاعی را از او نگذاشت. داستان عبرت‌آموز سقوط مدیرعاملی که از محبوبیت تا منفور شدن راه طولانی‌ای نداشت.