مربیان خارجی، همچنان مورد مجادله
حمایتی مبهم
اعضای هیأت اجرایی کمیته ملی المپیک چند روز قبل یکی از دغدغه‌های فدراسیون‌ها را به بحث گذاشتند. ضرورت حضور مربیان خارجی در تیم‌های ملی همواره طرفداران زیادی داشته اما چند سالی است که افزایش قیمت ارز دست و پای فدراسیون‌ها را بسته و کمتر مدیری است که به گزینه استفاده از مربی خارجی فکر کند. اگر هم فدراسیونی تمایل داشته باشد، مسئولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک خیلی تمایلی به این کار ندارند و چند سالی است که شرایط را برای حضور مربیان خارجی سخت کرده‌اند. با این حال در برخی رشته‌ها با توجه به فاصله‌ای که با رقبا دارند یا فرصتی که برای رشد دارند، تعدادی مربی خارجی جذب شده‌اند که حالا مشکلات مالی در ورزش کار را برای ادامه حضورشان سخت کرده است. برای مثال مدتی قبل رئیس فدراسیون هندبال اعلام کرد اگر از این رشته حمایت نشود، او نمی‌تواند با وسلین یا گزینه خارجی برای جایگزینی او به توافق برسد. تیر و کمان هم یکی از رشته‌هایی است که مربی خارجی دارد یا مثلاً در دوومیدانی، برخی از ورزشکاران با مربی خارجی کار می‌کنند. این مربیان در حالی در ایران فعالیت می‌کنند که فدراسیون‌ها برای تأمین هزینه‌هایشان نیاز به کمک دارند و برای پاسخ دادن به این نیاز هیأت اجرایی کمیته ملی المپیک اعلام کرده که مبلغ یک میلیارد و 500 میلیون تومان در نظر گرفته است. اما نگفته که این عدد برای چند مربی است و این مبلغ کم، چقدر از نیاز فدراسیون‌ها را رفع می‌کند؟ پیش از این مسئولان کمیته ملی المپیک در موارد اینچنینی مشخص می‌کردند از حقوق هر مربی خارجی چند درصد را تقبل می‌کنند. برای مثال در مورد مربی خارجی هندبال گفته شده بود که نیمی از حقوق این مربی را کمیته ملی المپیک می‌دهد و دقیقاً به خاطر همین وعده بود که رئیس جوان فدراسیون هندبال به‌دنبال جذب مربی خارجی رفت. اما حالا شرایط فرق می‌کند و حمایتی که کمیته ملی المپیک وعده‌اش را می‌دهد انقدر مبهم است که اصلاً مشخص نیست چند درصد نیاز فدراسیون‌ها را تأمین می‌کند. به نظر می‌رسد در نشست بعدی هیأت اجرایی باید به طور دقیق‌تر درباره این موضوع صحبت شود تا در فاصله کمتر از شش ماه مانده به بازی‌های آسیایی، رؤسای فدراسیون‌هایی که مربی خارجی دارند، تکلیف‌شان را بدانند.