لیگ برتر زیر ذره‌بین تیم ملی
وصال روحانی
روزنامه نگار
بازی‌های روز گذشته لیگ برتر فوتبال کشور یک تماشاگر ویژه داشت. او امیر قلعه‌نویی بود. سرمربی جدید تیم ملی ابتدا پنجشنبه شب به تماشای دیدار پرسپولیس - ملوان در ورزشگاه آزادی تهران رفت و جمعه شب سر از ورزشگاه یادگار امام(ره) تبریز درآورد تا مسابقه حساس سپاهان با تراکتور را هم از نزدیک ببیند.
در دوران 8 سال و نیمه زمامداری کارلوس کی‌روش در تیم ملی، توجه به لیگ در کمترین سطح و بیشتر یک چیز صوری بود. این مربی نه چندان خوش‌خلق پرتغالی هر از چند گاهی در یک ورزشگاه -و عمدتاً در تهران- آفتابی می‌شد تا وانمود کند که به صیدهای مناسب از دل لیگ فکر می‌کند ولی در سه چهار سال آخر کار را به جایی کشاند که فقط دستیارانش را برای رصد کردن لیگ به استادیوم‌ها می‌فرستاد و خودش دائماً در سفرهای اروپایی به سر می برد و گهگاهی هم به تماشای لیگ‌های امارات و قطر می‌رفت و در توجیه این مسافرت‌ها می‌گفت هدفش برآورده کردن جدیدترین شرایط لژیونرهاست.
از گشت و گذارهای دستیاران کی‌روش در لیگ داخلی کمترین فایده ممکن برمی‌خاست زیرا وقتی فهرست نفرات منتخب وی اعلام می‌شد، اکثریت محسوس با مردان مقیم خارج بود و با اینکه او هشت تا 10 نفر از برگزیدگان لیگ را هم با خود به مسابقات مختلف تیم ملی می‌برد اما در اکثر روزها 7 تا 9 نفر از نفرات ثابت و حاضر در میدان لژیونرها بودند و اکثر «لیگ داخلی‌ها» روی نیمکت می‌نشستند و اگر هم به میدان گسیل می‌شدند، برای دقایق آخر مسابقه و در مسیر وقت‌کشی و حفظ نتیجه بود.
قلعه‌نویی که از 21 اسفند 1401 به جانشینی کی‌روش سرمربی تیم ملی شده، در آن روند تغییرات واضحی را ایجاد کرده است. فهرست او برای دو دیدار دوستانه دهه اول فروردین 1402 مقابل روسیه و کنیا با اینکه باز لژیونرهای متعددی را دربرداشت اما برخلاف گذشته نسبت منتخبین نه «80 درصد به 20 درصد» به سود لژیونرها بلکه نزدیک به 50-50 بود. او 8 بازیکن عمدتاً لژیونری را که کی‌روش به جام جهانی قطر برد، اصلاً انتخاب نکرد و در دو دیدار مورد بحث به شهریار مغانلو که مربی پرتغالی قبولش نداشت، میدان داد و امید نورافکن و محمد محبی را هم که از حذف شده‌های کی‌روش بودند و مثل مغانلو در لیگ داخلی بازی می‌کنند، به زمین فرستاد و از پیام نیازمند هم غافل نماند. درست است که در ترکیب اصلی انتخابی قلعه‌نویی باز هم برتری عددی با لژیونرها بود اما نه با نسبت یکطرفه‌ای که در ایام کی‌روش رؤیت می‌شد. شاید عنوان شود که امیرخان در مرتبه بعدی فراخوان نفرات تیم ملی به احتمال قوی از غایبان اصلی دو دیدار اخیر که سامان قدوس، مجید حسینی و البته سردار آزمون بودند نیز دعوت به عمل خواهد آورد و بار لژیونرها را سنگین‌تر خواهد کرد ولی مدل کار ژنرال و افرادی که در اردوی اخیر گرد هم آورد و آنهایی که به میدان فرستاد و تعویض‌هایش در جریان مسابقات تفاوت زیادی با دوران کی‌روش داشت. منتظر می‌نشینیم تا اتفاقات بعدی را ببینیم اما همین که سرمربی تازه تیم ملی لیگ داخلی را بسیار بیشتر و بهتر از اسلاف خارجی‌اش می‌بیند و به آن بها می‌دهد، یک حسن و قدم‌های اولیه در مسیر رویکرد به هر نفری است که بدرخشد و آماده باشد و لژیونر بودن یا نبودنش شرط دعوت وی نباشد. چیزی که در عصر کشدار و کم‌ثمر کی‌روش قاعده کار و شرط اصلی او بود.