پست به جای بازخواست، تشویق به جای محاکمه
اصغر شرفی
مربی اسبق تیم ملی
بدهی‌های خارجی باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس برای آنها محرومیت از لیگ قهرمانان آسیا به همراه داشته. در شرایطی که هر دو باشگاه سالیان بسیار زیادی است در آسیا قهرمانی نداشته‌اند اما لاکچری هزینه می‌کنند. جدیدترین بدهی متعلق به آندره‌آ استراماچونی است که آبی‌پوشان با کمک ارگان دولتی باید این بدهی را بپردازند و این برای فوتبال حرفه‌ای یک فاجعه است.
متأسفانه راه اصلی را در فوتبال اشتباه رفته‌ایم و به دنبال آن در بیراهه‌ها هزینه‌های مختلفی کردیم و هنوز هم نتوانستیم به راه اصلی بازگردیم. میلیاردها تومان در این سال‌ها هزینه شده اما باشگاه‌های ما همچنان بدهکار هستند. هزینه فوتبال را گران کردند و به جای آنکه امکانات و ابزار لازم را برای رشد و توسعه فوتبال فراهم کنیم مبالغ میلیاردی را صرف چیزهایی کردیم که خروجی آن بدهی به خارجی‌ها، محکومیت و عدم رشد فوتبال است.
مدیران عامل و اعضای هیأت رئیسه باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس در تمام این سال‌ها تصمیمات غلطی گرفتند و پول‌های زیادی پرداخت شد که نتیجه آن فاصله گرفتن از قهرمانی در آسیا بود و از طرفی دیگر بدهی‌های جدیدی بود که عواقب آن در هر دو باشگاه و چند باشگاه دیگر دیده شد. به جای آنکه مدیرانی که مسبب این قراردادها بودند را محاکمه کنند به آنها پست‌های جدید دادند. مشکل اینجاست که در فدراسیون فوتبال هم با چنین اشتباهاتی مقابله نمی‌شود، عادی است که با مدیران استقلال و پرسپولیس کاری نداشته باشند. مگر مهدی تاج نگفت بهترین قرارداد را با مارک ویلموتس بسته اما دیدیم سنگین‌ترین بدهی فوتبال ما به یک مربی خارجی پرداخت شد و طعنه آمیز اینکه بار دیگر هم تاج رئیس فدراسیون فوتبال شد. برای دیگر مدیران فوتبال ما هم چنین اتفاقاتی رخ می‌دهد. از پستی به پست دیگر منتقل می‌شوند. برای همین حضور در هیأت مدیره استقلال و پرسپولیس خیلی اهمیت دارد و افرادی که در چنین مشاغلی مشغول به کار شوند، در آینده سمت‌های بهتری هم می‌گیرند.
ما از ابتدا راه را اشتباه رفته‌ایم. با وجود این همه استعداد و نیروی انسانی در فوتبال، باشگاه‌های ما به ویژه پرسپولیس و استقلال هر ساله میلیاردها تومان پای جذب بازیکنان خارجی هدر می‌روند که اغلب آنها هم هیچ خروجی ندارند و بی‌کیفیت هستند. با این همه سرمایه انسانی چه دلیلی دارد استقلال و پرسپولیس بازیکن خارجی بگیرند؟ مگر این دو باشگاه آکادمی ندارند؟ چه علتی دارد از تیم‌های پایه خود بازیکن جذب نمی‌کنند. مگر تیم‌های امید و جوانان و نوجوانان این دو باشگاه به اندازه کافی بازیکن تولید نمی‌کند؟ چرا باید بیشتر این بازیکنان به تیم‌های دیگر بروند و پس از چند فصل با هزینه بیشتر به تیم بازگردند؟ از طرفی دیگر، مدیران هر دو باشگاه که از وضعیت مالی آگاه هستند و می‌دانند نمی‌توانند پول مربی یا بازیکن خارجی را بدهند، دلیلی ندارد تا بازیکن یا مربی خارجی استخدام کنند که در زمان پرداخت به مشکل بخورند. بعد هم مربی یا بازیکن خارجی به فیفا شکایت کند و پروژه شکایت به دادگاه CAS کشیده شود و در نهایت هم طلب مربی با جریمه تأخیر پرداخت می‌شود. به جای آنکه مربی و بازیکن خارجی جذب شود، می‌توان آکادمی‌ها را ساخت، کمپ تمرینی اختصاصی و ورزشگاه ساخت اما برای آنکه دزدی‌ها در فوتبال بماند و دلالی‌ها بیش از پیش شکل بگیرد، روش هزینه کردن در فوتبال را عوض نمی‌کنند. به راحتی می‌توان چند سال فوتبال را تعطیل یا با کمترین هزینه اداره کرد و پول‌های کلان را صرف امکانات کرد تا فاصله با دنیا کم و کمتر شود.
من معترض نیستم و فوتبال کشورم را دوست دارم اما با طرز نگاهی که وجود دارد و عدم برخورد مؤثر با متخلفان، نمی‌توان انتظار داشت فوتبال ما در عرصه ملی و باشگاهی پیشرفت کند. تیم‌های استقلال و پرسپولیس به این راحتی خصوصی نمی‌شوند. پروژه واگذاری سهام از طریق بورس خیلی وقت می‌برد. خم رنگرزی نیست که پارچه سریع رنگ بگیرد. تا دو باشگاه خصوصی شوند و به درآمدزایی برسند خیلی وقت می‌برد. از طرفی دیگر، بابد مسببان بدهی‌های این دو باشگاه بازخواست شوند چون دلیلی ندارد بدهی مدیران قبلی را مدیران جدید بدهند و اینها هم برای مدیران آینده بدهی به جای بگذارند. باید کسانی که مدیریت می‌کنند بدانند به خاطر اشتباه‌شان محاکمه می‌شوند و باید پاسخگو باشند.