اعزام بازیکنان 5 نفره با هزینه یک باشگاه خصوصی به کاپ آسیا
وقتی بسکتبال 3 نفره نداریم!
رقابت‌های بسکتبال سه نفره کاپ آسیا در حالی در سنگاپور به پایان رسید که تیم ایران با شکست برابر نیوزیلند، از صعود به جمع چهار تیم برتر بازماند. تیمی که در شرایطی خاص راهی این رقابت‌ها شد و یک بار دیگر ثابت کرد که بسکتبال سه نفره در ایران هویت و شخصیت مستقلی ندارد و در هر مسابقه با یک رویکرد و شکل و شمایل خاص راهی مسابقات می‌شود.
محسن آجرلو
روزنامه‌نگار
پنج برد و یک باخت
تیم ایران در این رقابت‌ها و در مرحله اول، تیم‌های برونئی، مالزی و هنگ‌کنگ را از پیش رو برداشت و به عنوان تیم اول راهی مرحله دوم شد. تیم سه نفره ایران در این مرحله هم با فیلیپین و قطر همگروه شدند. دو برد دیگر برابر فیلیپین و قطر، ایران را به جمع هشت تیم برتر این رقابت‌ها رساند.نیوزیلند حریف ایران در این مرحله بود که در نهایت در یک بازی نزدیک موفق شد تیم سه نفره ایران را
20 - 18 شکست دهد و به نیمه نهایی برسد. کار تیم ایران هم پس از پنج پیروزی، با شکست در بازی ششم به پایان رسید.
زیر سؤال بردن فلسفه بسکتبال سه نفره
فلسفه ایجادی و تشکیل رشته سه نفره در بسکتبال، به نوعی توجه ویژه به بسکتبال خیابانی بوده و هست. رشته‌ای که حتی خیلی زود جواز المپیکی شدنش هم صادر شد و در بازی‌های آسیایی برای خود جا باز کرد. پس قرار بوده تا رشته‌ای جدید و برای جامعه هدفی متفاوت تشکیل شود تا بتوانند به این بخش از بسکتبال و زیبایی‌هایش نیز رسمیت ببخشند و در قالب رقابت‌های بین‌المللی به نمایش بگذارند. اتفاقی که در ایران به هیچ وجه نمی‌افتد. تیم‌های سه نفره ایران همیشه منتخبی از میان بازیکنان جوان‌تر تیم‌های ملی بسکتبال 5 نفره است که در هر مسابقه بسته به شرایط راهی مسابقات می‌شوند.
بازیکنانی که هیچ‌کدام ریشه در این رشته ندارند و با اردوهایی چند روزه در قالب یک تیم چهار نفره به مسابقات سه نفره اعزام می‌شوند.
درست مثل رقابت‌های اخیر که فدراسیون نه تنها برنامه‌ای برای آن نداشت، بلکه از لحاظ مالی نیز توان حمایت کامل از تیم را نداشت.
در نهایت هم مجبور شد که بخش قابل توجهی از هزینه را به دوش باشگاه مهرام انداخته و با تیمی راهی کاپ آسیا شود که هر چهار بازیکنش از مهرام انتخاب شدند.
اتفاقی که نشان می‌دهد بسکتبال سه نفره ایران تا چه اندازه بی‌برنامه و بی‌هویت است. پرداخت هزینه توسط یک باشگاه منجر به انتخاب نفرات اعزامی شده و فدراسیون هم تنها به دنبال انجام شدن این اعزام بوده است.
نه نتیجه، نه تصمیم درست
تیم ایران در کاپ آسیا در شرایطی با نفراتی چون سینا واحدی، محمد یوسف‌وند و پیتر گریگوریان به میدان رفت که هر سه بازیکنان سابقه پوشیدن پیراهن تیم ملی بزرگسالان در بسکتبال 5 نفره را دارند. بازیکنان مستعدی که در کیفیت و آینده روشن آنها شکی نیست اما اعزام آنها به مسابقات سه نفره آسیایی چه دردی را دوا کرد؟ اعزامی که در نهایت حتی نتیجه قابل قبولی را هم برای بسکتبال ایران به همراه نداشت. به این ترتیب نه تنها به بازیکنان میدان‌ندیده در بسکتبال خیابانی و سه نفره، میدانی برای کسب تجربه داده نشد بلکه نماینده ایران حتی به جمع چهار تیم برتر هم نرسید.
اتخاذ چنین تصمیم‌هایی، ورزشی‌ها را یاد اعزام تعداد قابل توجهی از بازیکنان فوتبال ایران به مسابقات آسیایی و جهانی فوتسال می‌اندازد. زمانی که فوتسال ایران هویت مستقلی نداشت و بازیکنان و حتی مربیانش هم از فوتبال انتخاب می‌شدند. اعزام بازیکنان پنج نفره به رقابت‌های سه نفره، تصمیمی است درست مثل همان اتفاقی که برای فوتسال می‌افتاد. رشته‌ای که حالا نه تنها هویت و ساختار مستقل دارد، بلکه از فوتبال نیز عملکرد بهتری داشته و جزو برترین تیم‌های دنیا به حساب می‌آید.
پس فدراسیون بسکتبال نیز بهتر است به جای چنین تصمیم‌های عجیبی درباره این رشته جذاب، چند اقدام اساسی و اصولی انجام داده و هویت و استقلال لازم را به بسکتبال سه نفره بدهد. رشته‌ای که شاید حتی بتواند ضعف‌های بزرگ ایجاد شده در تیم 5 نفره را هم پوشش داده و حتی در آینده به این رشته هم کمک کند.