تیم ملی فقط با سرمربیان وطنی قهرمان جام ملت‌ها شده
امیر، سیزدهمین سوار سرنوشت
انتخاب امیر قلعه‌نویی به‌عنوان سرمربی تیم ملی موجب شد تا حداقل از بلاتکلیفی مرد شماره یک نیمکت این تیم خارج شویم و می‌دانیم که تا پایان جام ملت‌های ۲۰۲۳ چه کسی مسئولیت ملی‌پوشان کشورمان را بر عهده خواهد داشت. تیمی که در جام ملت‌ها تحت هر شرایطی باید یکی از مدعیان قهرمانی باشد و اگرچه نزدیک به ۵۰ سال است که عنوان قهرمانی این مسابقات را به دست نیاورده‌ایم اما باید با شکل و شمایل یک مدعی روانه میدان شویم. جام ملت‌های آسیا تورنمنتی که ایران در آن فقط با سرمربیان وطنی موفق به قهرمانی شده است.
سه گانه طلایی ماندگار
تیم ملی فوتبال کشورمان با سه بار قهرمانی متوالی در رقابت‌های جام ملت‌های آسیا یکی از پر‌افتخار‌ترین تیم‌های قاره کهن محسوب می‌شود. اتفاقی که در سال‌های ۱۹۶۸، ۱۹۷۲ و ۱۹۷۶ به وقوع پیوست. این قهرمانی‌ها هر سه با هدایت سرمربیان ایرانی حاصل شد. اولین قهرمانی ایران در قاره کهن با هدایت مرحوم محمد بیاتی حاصل شد و شادروان محمد رنجبر نیز دومین قهرمانی ما را در قالب سرمربی رقم زد. حشمت مهاجرانی نیز در سال ۱۹۷۶ هنگامی که یک سرمربی جوان به حساب می‌آمد، سه‌گانه قهرمانی متوالی تیم ملی در عرصه پیکارهای جام ملت‌ها را تکمیل کرد.
سال‌های جنگ
سه دوره از پیکارهای جام ملت‌های آسیا برای فوتبال ایران کاملاً تحت تأثیر جنگ تحمیلی قرار گرفت. ما به‌عنوان مدافع عنوان قهرمانی پا به عرصه جام ملت‌های ۱۹۸۰گذاشتیم و تا قبل از مرحله نیمه‌نهایی هم مقتدرانه پیش رفته بودیم اما آغاز جنگ تحمیلی و برهم خوردن روحیه و تمرکز ملی‌پوشان موجب شد ایران با هدایت حسن حبیبی در نهایت سوم شود تا نوار قهرمانی‌های ما پاره شود. در ۱۹۸۴ سنگاپور نیز درگیر جنگ بودیم و تیم ملی به لحاظ شکل آماده‌سازی اصلاً وضعیت خوبی نداشت به همین خاطر در نهایت با ناصر ابراهیمی چهارم شدیم. عنوانی که البته اگر برخی اشتباهات و اتفاقات نبود، قطعاً می‌توانست ارتقا پیدا کند. جام ملت‌های ۱۹۸۸ قطر هم با مرحوم پرویز دهداری سوم شدیم.
حسرت با پروین، روزهای طلایی مایلی‌کهن
ملی‌پوشان کشورمان در حالی به جام ملت‌های ۱۹۹۲ ژاپن رفتند که شانس اول قهرمانی این مسابقات محسوب می‌شدند اما بر خلاف انتظار، این تیم تحت هدایت علی پروین اصلاً خوب کار نکرد و در کمال شگفتی در همان مرحله مقدماتی حذف شد. چهار سال پس از آن همه چیز عوض شده بود. تیم ملی با هدایت محمد مایلی‌کهن راهی جام ملت‌های ۱۹۹۶ امارات شد و بسیاری از اهالی فوتبال امیدی به موفقیت این تیم نداشتند اما نتایج تاریخی و خیره‌کننده ایران موجب بیداری دوباره ما در عرصه فوتبال قاره کهن شد. تیم ملی در حالی عنوان سومی آن مسابقات را به دست آورد که واقعاً شایسته قهرمانی بودیم.
در جام ملت‌های ۲۰۰۰ لبنان هم دوباره بخت اول قهرمانی بودیم و آسیا انتظار داشت ما کاپ مسابقات را بالای سر خودمان ببریم اما مشکلات داخلی که درون تیم ایجاد شد، در نهایت زمینه برای حذف ایران در مرحله یک‌چهارم نهایی را فراهم کرد تا با جلال طالبی به موفقیتی دست پیدا نکنیم.
خاطره تلخ امیر
سرمربی کنونی تیم ملی کشورمان یک بار سابقه هدایت ما در جامع ملت‌های آسیا را داشته است.
امیر قلعه‌نویی در جام ۲۰۰۷ سرمربی ایران بود و تیمش با ارائه نمایش نه‌چندان جذاب در نهایت با شکست خوردن از کره جنوبی، در مرحله یک‌چهارم نهایی از گردونه مسابقات کنار رفت و اولین دوره سرمربیگری قلعه‌نویی در این تیم هم به پایان رسید.
سیزدهمین سوار سرنوشت
امیر قلعه‌نویی سیزدهمین سرمربی ایران در تاریخ برگزاری پیکارهای جام ملت‌های آسیا تلقی می‌شود و اگر بتواند ما را به فینال این مسابقات برساند، پس از ۴۷ سال موفق به انجام چنین کاری شده است. قلعه‌نویی آنقدر حرفه‌ای شده که بداند حتی حذف شدن در مرحله نیمه‌نهایی جام ملت‌های آسیا هم شاید به قیمت تمدید نشدن قراردادش تمام شود.