قهرمان 23 ساله کشتی فرنگی جهان و روزهای بی‌خبری
سقوط طلا
محسن وظیفه
روزنامه نگار
اردوی تیم ملی کشتی فرنگی این روزها در خانه کشتی برگزار می‌شود اما خبری از علی اکبر یوسفی نیست. بعد از بازگشت تیم ملی کشتی فرنگی از مسابقات بین‌المللی کرواسی کادرفنی تیم ملی براساس نتایج تیم ملی در کرواسی تصمیم گرفت که علی اکبر یوسفی را به اردوی تیم ملی دعوت نکند. علی اکبر یوسفی تنها طلایی وزن 130 کیلوگرم تاریخ کشتی فرنگی ایران در مسابقات دارای رنکینگ کرواسی در مصاف با امیر قاسمی منجزی 2 بر یک شکست خورد و با توجه به شکست امیر قاسمی منجزی مقابل اسکار پینو کوبایی، از دور مسابقات کنار رفت. این نتیجه باعث شد تا در بازگشت از کرواسی کادرفنی تیم ملی، یوسفی را به اردوی تیم ملی دعوت نکند. حالا مدت زمان زیادی هم است که کسی از یوسفی خبری ندارد و مشخص نیست که الان با این شرایطی که برای او به وجود آمده باز هم او در سطح اول کشتی فرنگی دنیا بدرخشد.
برخورد قهری کادرفنی با یوسفی بعد از باخت مقابل قاسمی منجزی تا آنجا پیش رفت که شانس حضور در قهرمانی آسیا را هم از دست داد و حسن رنگرز تصمیم گرفت که امین میرزازاده را برای قهرمانی آسیا در بحرین آماده کند.
این تصمیم کادرفنی شاید در راستای چرخه انتخابی تیم ملی باشد که البته نیست اما شاید منجر به از بین رفتن دوران قهرمانی علی‌اکبر یوسفی شود. یوسفی سال 2018 از سوی بشیر باباجان‌زاده به محمد بنا معرفی شد و سرمربی وقت تیم ملی کشتی فرنگی هم بلافاصله با تأیید استعدادهای فراوان، او را به تیم امید فرستاد که همان سال هم با مدال برنز قهرمانی جهان به ایران برگشت تا خودش را به عنوان یک کشتی‌گیر با استعداد به کادرفنی معرفی کند. یوسفی سال 2019 هم در ترکیب تیم امید به مسابقات قهرمانی جهان رفت و این بار قهرمان جهان شد تا اولین طلایی سنگین وزن کشتی فرنگی در امیدها باشد. برای جهانی 2021 در نروژ، محمد بنا او را به تیم ملی بزرگسالان آورد و با توجه به ناکامی امین میرزازاده در بازی‌های المپیک توکیو، یوسفی را در فوق سنگین به ترکیب تیم ملی اضافه کرد که اتفاقاً توانست برای اولین‌بار در تاریخ کشتی فرنگی، طلای فوق سنگین را به دست بیاورد. تا قبل از یوسفی مهم‌ترین مدال کشتی فرنگی ایران در سنگین وزن مربوط به بشیر باباجان‌زاده بود. بشیر در قهرمانی جهان سال 2011 توانسته بود به مدل برنز برسد و همین تک مدال کشتی فرنگی در قهرمانی جهان جهان در طول تاریخ بود که در فوق سنگین به دست می‌آمد اما کشتی‌گیری که بشیر معرفی کرد توانست بهترین مدال تاریخ را در سنگین وزن به دست بیاورد.
امروز اما کسی که تنها طلای تاریخ در فوق سنگین کشتی‌فرنگی را به دست آورده، شرایط نامشخصی را دارد و هیچ‌کس از او خبر ندارد، چه می‌کند. نزول این قهرمان مازنی از مسابقات دولت تورلی‌خانف در قزاقستان شروع شد. او سال گذشته در قزاقستان به امین میرزازاده باخت و با توجه به حواشی هم که در آن مسابقات به وجود آمده بود، از ترکیب تیم ملی فاصله گرفت و در نهایت هم که به قهرمانی جهان در صربستان هم نرسید و امین میرزازاده انتخاب شد تا یوسفی باز هم مسافر امیدهای جهان شود. حضور او در امیدهای جهان همراه شد با سومین مدالش در این رقابت‌ها که خودش یک رکورد بزرگ و دست نیافتنی است. یک طلا و دو برنز در امیدهای جهان، رکوردی کم نظیر است که یوسفی از خودش به جا گذاشته و حالا با طلای بزرگسالان جهان او در 23 سالگی یک استثناست که البته در همین 23 سالگی ظاهراً می‌خواهد از دنیای قهرمانی فاصله بگیرد.
در سقوط و دور شدن او از تیم ملی کشتی فرنگی نباید فقط یوسفی را مقصر قلمداد کرد، وقتی کشتی‌گیری با حضور در اردوی تیم ملی و اعزام به مسابقات نتوانسته در فرم ایده‌آل قرار بگیرد، با خروج از اردوی تیم ملی و دور از چشم مربیان تیم ملی می‌تواند به فرم ایده‌آل برسد؟ ظاهراً برخی منتظر بودند که یوسفی ببازد و او را از تیم ملی دور کنند و گرنه وضعیتی که این روزها یوسفی دارد، بارها در کشتی ایران تکرار شده و قربانیان زیادی را به همراه آورده و اگر قرار است که تصمیمی گرفته شود باید با حساسیت باشد. باید همه مسئولان فدراسیون و کادرفنی تیم ملی به این ماجرا حساس باشند. هنوز کسی به طور دقیق نمی‌داند که یوسفی چه تصمیمی دارد و قرار است چه کاری انجام بدهد اما تجربه نشان داده که تصمیمات قهری آسیب‌های جدی به دنبال داشته و قربانیان زیادی را به جا گذاشته است. باید ترسید که سرنوشت بزرگانی مثل پرویز زیدوند و فریدون قنبری باز هم تکرار نشود. فدراسیون در قبال قهرمانان مسئولیت دارد و باید به نحوی مدیریت خود را پیش ببرد که به این قهرمانان آسیبی وارد نشود. کم نیستند ستاره‌هایی که می‌توانستند سال‌ها در کشتی ایران بدرخشند اما با همین برخوردهای قهری از کشتی و دوران قهرمانی دور شدند.