لزوم برخورد با مربیان بداخلاق و پرخاشگر
کنایه تارتار را جدی بگیریم
مهدی تارتار در نشست خبری قبل از بازی ذوب‌آهن مقابل نساجی جملات عجیبی به زبان آورد: «در ایفمارک یک اتاق کم است؛ اتاق روانشناسی و روانپزشکی ، بخصوص برای ما مربیان. ما مربیان باید یک گروه 5۰-4۰ نفره را هدایت کنیم و درس بدهیم و اگر مشکل روانی داشته باشیم به بدنه فوتبال و جوانان فوتبالیست آسیب خواهیم زد. ببینید تمام تست‌های روانشناسی را ما مربیان باید در ایفمارک پشت سر بگذاریم. وگرنه شما می‌بینید چه اتفاقاتی کنار زمین رخ می‌دهد. چه ایرانی و چه خارجی، ما باید این تست‌ها را با موفقیت پشت سر بگذاریم تا مجوز کار بگیریم. این ضعفی است که در ایفمارک هست و خیلی هم مهم است. چون که ما باید بازیکنان را بدرستی آموزش دهیم و درس اخلاق بدهیم و اینکه شلوغ‌کاری کنیم و هر چیزی به زبان بیاوریم و بی‌احترامی کنیم به همکاران و بعد از 10 دقیقه بیاییم عذرخواهی کنیم و اشک بریزیم و گریه کنیم، در شأن و شخصیت یک سرمربی نیست و چه بهتر که همان مجوز صادر نشود.»
رسانه‌ها بعد از این مصاحبه مدعی شدند که سرمربی ذوب‌آهن یک مخاطب خاص داشته، ولی او در صحبت‌های جدیدش این موضوع را تکذیب کرد: «واقعیت این است که من به‌صورت کلی حرف‌هایم را بیان کردم. چون در سؤال خبرنگار نام ساکت الهامی مطرح شد، برخی اینگونه تصور کردند که حرف‌های من هم مخاطب خاصی دارد. در حالی که واقعاً اینگونه نبود.»
حرف‌های تارتار چه با اشاره به یک مربی خاص باشد، چه ادعای جدیدش را قبول کنیم که کلی بوده، قابل اعتنا است. مربیان در لیگ برتر برای گرفتن امتیاز گاهی دست به کارهایی می‌زنند که آسیب جدی به شأن فوتبال ایران وارد می‌کند. درگیری با داور، حاشیه‌های کنار زمین و فحاشی به مربی و بازیکن حریف رفتاری است که در درازمدت طرفداران را از فوتبال دلزده می‌کند و علاقه به این رشته را کاهش می‌دهد.
یکی از آفت‌های فوتبال دولتی ظهور تیم‌های بدون طرفدار است و مربیان و بازیکنان معمولاً درباره رفتارشان به کسی پاسخگو نیستند. در فوتبال خصوصی که درآمد تیم‌ها از جیب هواداران و اسپانسرها تأمین می‌شود، چنین رفتارهایی به‌شدت تقبیح می‌شود و مربیانی که از این محدوده خارج شوند، دیر یا زود طرد خواهند شد. فوتبال ایران هم اگر قرار است به مسیر آرامش و سلامت برگردد، باید با چنین مربیانی سختگیرانه‌تر برخورد کند.