آخر و عاقبت فرهنگ قداره‌بندی در فوتبال
وصال روحانی
روزنامه نگار
مدت‌ها است که درباره بدرفتاری‌های برخی هواداران تیم فوتبال نفت مسجدسلیمان صحبت و در این‌باره ابراز تأسف می‌شود اما این موج نه رفتار مهار نشده بلکه پیوسته بر آن افزوده شده است. احساسات پاک مرتبط با هواداری قابل احترام است و هر انسانی را تا آنجا که به شکلی اصولی و منطقی از یک تیم طرفداری می‌کند، باید محترم شمرد و گرایش‌های او را قابل درک دانست اما وقتی مسأله بعضی هواداران تندرو نفت مسجدسلیمان به میان می‌آید، باید متذکر شد زیاده‌خواهی‌های آنان هر حد و مرز معمولی را پشت سر نهاده و ورودهای مکرر آنها به داخل رختکن تیم نفت و بی‌احترامی آنان به مربیان و بازیکنان تیم عین بی‌انصافی و نشانه وجود هرج و مرج در مسائل تشکیلاتی این باشگاه است. آشفتگی‌ای که با قداره‌بندی شماری اندک از این هواداران و زورورزی و ابراز وجودهای هراس‌انگیز آنها درون زمین تمرین و حتی در جریان مسابقات و در اطراف نفرات تیم جلوه‌گری هولناکی می‌یابد. یکی از این جلوه‌ها در جریان دیدار اخیر نفتی‌ها با تیم نساجی قائمشهر رؤیت شد. آنجا که پرتاب چاقو به داخل زمین توسط یکی از همان تماشاگرنماها اسباب نا‌امیدی و البته ترس هرچه بیشتر رضا عنایتی شد، به‌طوری که او در پایان بازی به نشانه اعتراض به اتفاق مذکور از سمت سرمربیگری نفت استعفا داد. اگرچه استعفای او از سوی مدیران باشگاه رد شد اما این مدیران همان‌هایی هستند که با بی‌تفاوتی‌های شائبه‌برانگیز خود در قبال رفتارهای ناهنجار هواداران تندرو تیم‌شان به آنها بال و پر بیشتری داده و باعث جری و بی‌پرواتر شدن آنها شده‌اند به گونه‌ای که اگر هم حالا به طور جدی بخواهند این افراد بدکنش را مهار کنند، از این کار عاجز خواهند بود.
پیامد تأسفبار این تندروی‌ها و قداره‌بندی‌هایی که نباید جایی در اصول و فرهنگ هیچ ورزشی داشته باشد، شرایط بسیار ناگوار فعلی تیم مسجدسلیمانی است. وضعیتی که در آن عده قلیلی از طرفداران نفت به خود اجازه می‌دهند که به رختکن تیم هجوم ببرند، به بازیکنان فحش بدهند و مربیان با را چاقو ارعاب کنند. کوتاه آمدن‌های مکرر مدیران باشگاه در قبال این رفتارهای بیمارگونه سبب شده تیمی که به‌خاطر مشکلات شدید مالی و پرداخت‌هایی اندک و «دیر به دیر» به بازیکنان و سایر کادرهای خود از هر انرژی مثبتی تهی شده و اعضای آن روحیه مبارزه‌جویی لازم را ندارند، به روز سیاه فعلی بیفتد. شرایطی که بر اثر آن «نفت» به قعر جدول لیگ برتر سقوط کرده و نه «یک» عنایتی بلکه «10» عنایتی هم نمی‌توانند آن را از مهلکه تنزل به دسته‌ای پایین‌تر و ورطه یک سقوط اخلاقی سترگ رهایی بخشند. مسأله‌ای که عنایتی به رغم فقط 45 روز حضور در تیم به‌طور کامل آن را حس کرد و به همین سبب با نپذیرفتن درخواست سران «نفت» برای بازگشت به این باشگاه قراردادش را با این باشگاه یکطرفه فسخ کرد و رفت و پشت سرش را نگاه هم نکرد.