با وجود ثبت آمار ضعیف، پرسپولیس میتوانست در کورس بماند
یک تغییر اشتباه برای قهرمان نشدن
محمد قراگزلو
روزنامه نگار
قبلتر تصور میکردیم بازی در تهران، ورزشگاه آزادی پیش چشم تماشاگر خودی برای پرسپولیس بهعنوان پرطرفدارترین تیم ایران یک امتیاز بزرگ به حساب میآید و بازیهای گره خورده را میشود یا فریاد تماشاگر و هل دادن تیم توسط آنها برای کسب پیروزی از آب در آورد اما حالا پرسپولیس در سه بازی از چهار مسابقه اخیرش در ورزشگاه آزادی و پیش چشم تماشاگرانش برنده که نبوده هیچ دو بار هم شکست خورده است.
جالب اینکه قبل از ثبت این آمار عجیب مربیان و بازیکنان پرسپولیس مدام در مصاحبههایشان درخواست داشتند تا بازیهایشان با حضور تماشاگر برگزار شود و از امتیاز حضور آنها استفاده ببرند اما حالا انگار همه چیز برعکس شده و پرسپولیس مقابل هوادارانش بدتر نتیجه میگیرد.
شکست در مالکیت شکست در آمار
پرسپولیس برخلاف بازی حذفی مقابل سپاهان در بازی 20 اسفند تیم دیگری بود و از ابتدای مسابقه شرایط خوبی نداشت. شاید مصدومیتها و سرماخوردگیهای مداوم بازیکنان و تغییرات اجباری میتوانست یکی از دلایل این افت باشد اما از فاصله برد بزرگ در تبریز تا این مسابقه چه بلایی سر پرسپولیس آمد که در تمام آیتمهای آماری بازی مقابل سپاهان شکست خورد و یک بازنده تمامعیار مقابل چشمان تماشاگر خودی بود؟
پرسپولیس بهعنوان تیم اول مالکیت لیگ برتر در این فصل فقط در 37 درصد زمان بازی صاحب توپ بود که این آمار با توجه به اخراج یک بازیکن و بازی ده نفره حدوداً 50 دقیقهای طبیعی به نظر میرسد اما در نیمه نخست هم شرایط جالب نبود.
امید گل پرسپولیس در این بازی 0.26 بود، تیم یحیی فقط 5 شوت زد در حالی که سپاهان سه برابر این تعداد شوت زد. طبیعتاً تعداد پاس و دقت پاس پرسپولیس هم کمتر از حریف بود و البته شوت کمتری به چهارچوب سپاهان زد.
در مورد مالکیت اما بعد از بازی با تراکتور هشدار داده بودیم که تداوم این آمار میتواند خطرناک باشد. پرسپولیس بعد از بازی هوادار و تراکتور در دیدار با سپاهان هم مالکیت توپ را باخت تا مشکلات تیم گلمحمدی در سبکی که او دوست دارد ارائه دهد ادامه داشته باشد.
مدافعان مغضوب ناامیدمان نکردند
تغییر نیمه نخست یحیی و جانشینی پورعلیگنجی توسط علی نعمتی کاری کرد تا پرسپولیس از دقیقه 30 تا زمان ورود گولسیانی به میدان در دقیقه 82 با زوج علی نعمتی – فرشاد فرجی در قلب دفاع بازی کند. زوجی که فصل قبل در غالب مسابقات زوج اصلی مرکز خط دفاعی پرسپولیس بود و مقابل حامد لک متزلزل خوب کار نکرد تا یحیی در تابستان برای تحکم خط دفاع بعد از بازگرداندن بیرانوند سراغ پورعلیگنجی و گولسیانی برود و به این دو مدافع اعتماد کند.
با مصدومیت پورعلیگنجی و البته تداوم بیماری گولسیانی به نظر میرسید پرسپولیس در حالت تدافعی با این زوج و یک بازیکن کمتر حتماً بازنده این بازی بزرگ خواهد بود اما بهبود شرایط فنی سرخها در نیمه دوم فرضیه تساوی را تقویت کرد و پرسپولیس تا رسیدن به این نتیجه دو دقیقه کم آورد.
پرسپولیس در این نیمه در بازی کنترلی و ضدحملات سریع عملکرد خوبی داشت و ضمن اینکه موقعیتی به حریف نداد در اندک پیش کشیدنهایش نیز خطرناک نشان داد.
در هر صورت تساوی در روز بد پرسپولیس و بازی با یک بازیکن کمتر میتوانست نتیجه قابل قبولی باشد و حداقل اینکه پرسپولیس را همچنان در فاصله یک امتیازی با حریف در کورس نگه دارد.
در این راستا یحیی تغییرات دیگری هم داشت. حضور آلکثیر تغییر شجاعانه و مثبتی بود و گولسیانی و هنانوف در شرایطی به ساختار دفاعی اضافه شدند تا لایههای تدافعی را بیشتر و محکمتر کرده و حضورشان در میدان توجیه فنی داشت.
ZOOM
سروش گزینه بهتری بود
اینجا اما یحیی یک اشتباه بزرگ مرتکب شد و در شرایطی که به نظر میرسید سروش رفیعی به بازی خواهد رفت تا در حفظ توپ و البته ارسال پاسهای کلیدی حداقل مساوی را دست یافتنی کند سیامک نعمتی از دقیقه 82 جای عمری مصدوم وارد میدان شد. سیامک نعمتی از دقیقه 82 تا دقیقه 95 چهار بار لمس توپ داشت که دو بار توپ را لو داد و دومین لو رفتن توپ او همان حملهای را رقم زد که در نهایت به تک گل سپاهان ختم شد. شاید – تأکید میکنیم شاید – سروش رفیعی میتوانست گزینه بهتری برای تعویض باشد و در آن دو صحنه با حفظ توپ و ارسال پاسهای تعیینکننده گرهی از کار تیم باز کند. سروش حتی میتوانست زودتر از این و جای کامیابینیا در مرکز زمین مورد استفاده قرار گیرد اما یحیی بعد از بیرون بردن عمری و ترابی بهعنوان تنها بازوهایی که قدرت حمل توپ و رفتن به زمین حریف داشتند، سرلک بهعنوان یکی از اهرمهای اصلی حفظ توپ را هم از زمین بیرون برد و عجیب اینکه سروش را به بازی نیاورد تا تعداد مهرههایی که قدرت حفظ توپ دارند در زمین به حداقل برسد و اینطوری فشار سپاهان تا رسیدن به گل برتری بیشتر و بیشتر شود و امیدواری پرسپولیس برای حفظ تساوی که تا حوالی دقیقه 80 پررنگ شده بود لحظه به لحظه کمرنگتر شود.