همان همیشگی
هومن جعفری
روزنامه‌نگار ورزشی
«داش‌علیمنصور» همان همیشگی‌ترین مربی ایران است. همان دستیار. همان تفکرات. همان ایده‌های فنی و غیرفنی. همان کنفرانس مطبوعاتی‌های پر از اغراق و نمایشی. احتمالاً تا آخر فصل یک بار هم کنار زمین منقل می‌آورد و برای بچه‌ها جوجه هم می‌زند.
فیفا که بازی می‌کردم، گزارشگر همیشه به انگلیسی حرفی می‌زد که برایم جالب بود. ترجمه‌اش این می‌شود: «همان تفکر، همان بازیکن‌ها، همان ترکیب و طبیعتاً همان نتیجه!» این برای وقتی بود که بازی‌ها را پشت سر هم می‌باختم. مهارت بهتر بازی کردن نداشتم و وسط هزار کار رسانه‌ای، وقتی هم برای تمرین و کسب مهارت بیشتر نبود. نتیجه اینکه من شدم آدم «سیم پلیرز، سیم ریزالتز.»
از من بهتر در کل ایران فقط یکی هست و آن هم همین جناب منصوریان. مردی که نصف تیم‌های ایران را دور زده و حالا در فولاد، آخرین تیم بزرگ کارنامه مربیگری‌اش را تجربه می‌کند. چرا آخرین؟ «سیم پلیرز، سیم ریزالتز!» همان دستیارها. همان تفکرات. همان شومن‌بازی‌های کنفرانس مطبوعاتی. احتمالاً همان نتایج همیشگی!
آیا علی منصوریان قرار است در فولاد، مربی متفاوتی باشد؟ من که خوشبین نیستم. چرا؟ «سیم پلیرز، سیم ریزالتز!»