علی‌منصور و یک فولاد هایپر
آیسان سعیدی
روزنامه‌نگار ورزشی
برخلاف نظر آنهایی که از تحول فولاد در یک بازی صحبت می‌کنند، خیلی روی این بازی اول نمی‌توان نگاه مثبتی داشت. اول اینکه فولادی که در بازی‌های آسیایی هم به مرحله بالاتر صعود کرده هم تا دقایق آخر یقه الهلال را گرفته، طبیعتاً باید ملوان را هم شکست بدهد. اتفاقاً اینکه با گل دیرهنگام ملوان را بردند، خودش نقطه ضعف است نه نقطه قوت! برای منصوریانی که خودش را استاد کارهای روانشناسی می‌داند، باید این یک زنگ خطر باشد که یک فولاد هایپر را تحویل گرفته و با یک برد معمولی به رختکن رفته.
وقتی می‌گوییم فولاد هایپر منظورمان چیست؟ تیمی که در لیگ خوب نتیجه نگرفته اما در آسیا خوب کار کرده. خیلی هم خوب کار کرده. هم حریف اولش را حذف کرده و برای اولین بار به جمع تیم‌های برتر مرحله نیمه نهایی غرب آسیا راه پیدا کرده، هم بدون سرمربی مقابل الهلال به زور یک بر هیچ باخته! این تیم از نظر روانی هایپر هایپر است خصوصاً اینکه سرمربی هم تغییر کرده و هم بازیکنان برای قرار گرفتن در پلن او باید بسیار روی فرم و آماده و قبراق نشان بدهند. از طرف دیگر با الهلال که بازی نداشته‌اند! ملوان انتهای جدولی را با گل دقیقه آخر شکست دادن، خیلی موفقیت به حساب نمی‌آید. منصوریان حواسش باشد که باید این بازی را از دقایق ابتدایی جلو می‌افتاد و فشار سکوها را می‌شکست. این یاد استاد و دستیارانش باشد.
به منصوریان چند بازی باید فرصت داد تا ببینیم استاد می‌تواند ناکامی تیم‌های قبلی را از ذهن دور نگه دارد یا اینکه با همان دستیاران و همان تفکر همیشگی به میدان رفته و لاجرم به همان نتایج همیشگی دست خواهد یافت. تنها نکته مثبت منصوریان در بازی اول تلاش برای برقراری ارتباط با مخاطبان خوزستانی بود که تقریباً با واکنش منفی همه مواجه شد. این تلاش ستودنی است اما اینکه این تلاش جواب می‌دهد یا نه را بعداً باید قضاوت کرد.