منچستریونایتد رسماً برگشته است
جام اتحادیه سکوی موفقیت‌های بزرگتر
«باید موریسیو پوچتینو را جذب می‌کردند»، «جای آنتونیو کونته روی این نیمکت است»، «او در بالاترین سطح کار خاصی انجام نداده».
این اظهارنظرها بعد از استخدام اریک تن هاخ در اواخر فصل فاجعه‌بار 2022-2021 از سوی منچستریونایتد مطرح می‌شد. آن منتقدان حالا چقدر نادان به نظر می‌رسند. یکشنبه شب انتظار نزدیک به شش ساله منچستریونایتد برای رسیدن به جام پایان یافت و ضربه سر کاسمیرو به اضافه گل به خودی اسون بوتمن پیروزی 2 بر صفر شیاطین سرخ مقابل نیوکاسل در فینال جام اتحادیه انگلیس در ویمبلی را رقم زد. کار مربی هلندی برای تبدیل گروهی از بازیکنان پایین‌تر از حد انتظار به تیمی که می‌تواند در جبهه‌های مختلف بجنگد، چیزی کم از معجزه نیست و برای همین هواداران در جشن قهرمانی تیمشان در پایتخت و در قطار بازگشت به منچستر نام او را فریاد می‌زدند. حالا دیگر آن شکست‌های پیاپی لیگ برتر خاطره‌ای دوردست شده و کسی دیگر از باخت چهارگله شیاطین سرخ به برنتفورد در اواخر مرداد یاد نمی‌کند. حالا تن هاخ باید فتح جام اتحادیه را به سکویی برای رسیدن به موفقیت‌های بزرگتر تبدیل کند، کاری که قبل از او پپ گواردیولا و یورگن کلوپ و قبل‌تر ژوزه مورینیو انجام داده‌اند.
منچستریونایتد دوباره برگشته است.
تلاش برای رستگاری
لوریس کاریوس می‌خواست در ویمبلی خیلی چیزها را ثابت کند. او با دستکش‌های زیبا و خاصش به زمین آمد و مورد تشویق هواداران پرشور نیوکاسل قرار گرفت اما از بخت بد این آلمانی که پنج سال کابوس‌وار را پشت سر گذاشته، مقابل یونایتد باز هم بدشانس بود. اول روی ضربه سر کاسمیرو مغلوب شد و بعد تنها نوک انگشتانش به توپ رشفورد رسید که تغییر جهت داده بود. لحظات خوبی داشت مثل واکنش به ووت وگهورست و برونو فرناندز اما شوربختانه آنها به فراموشی سپرده می‌شوند. تلاش کاریوس برای رستگاری فعلاً بی‌نتیجه مانده است.
کاسمیرو سیر نمی‌شود
وقتی ضربه مارکوس رشفورد با تغییر جهت برتری یونایتد را دو برابر کرد، کاسمیرو که دقایقی قبل گل اول بازی را زده بود، خودش را روی زمین انداخت و نفس راحتی کشید. این واکنش نشان داد هافبک برزیلی که پنج بار با رئال مادرید لیگ قهرمانان را برده همچنان برای موفقیت عطش دارد. نبود شخصیت‌هایی مانند کاسمیرو در قحطی جام یونایتد نقش پررنگی داشته‌اند و او بهترین کسی است که می‌تواند رهبر یونایتد در شروع یک دوران پرافتخار دیگر باشد.
هواداران ناامید
در روزهای قبل از مسابقه امکان نداشت در هر جایی از لندن حداقل چند هوادار نیوکاسل دیده نشوند. برآورد می‌شود حدود صدهزار نفر به پایتخت سفر کرده بودند تا تیمشان را در راه رسیدن به نخستین قهرمانی قرن بیست و یکم همراهی کنند. نمایش قبل از مسابقه‌شان هم شگفت‌انگیز بود و ده‌ها هزار پرچم سیاه و سفید در دست داشتند و تا قبل از گل‌های منچستریونایتد، هواداران قرمزپوش را به سکوت وادار کرده بودند. اگرچه با مالکان جدید انتظار می‌رود اتفاقات بزرگی برایشان در راه باشد، اما این یکی را در نهایت ناامیدی ترک کردند.
مشارکت رشفورد
گل رشفورد تنها عامل پیروزی منچستریونایتد نبود اما او در «خانه فوتبال» هم مشارکت خود در موفقیت یونایتد را به اثبات رساند. تن هاخ در نیمه اول دستور داده بود مهاجم تیم ملی انگلیس را در هر توپی راه بیندازند و این تاکتیک مؤثر واقع شد و دردسرهای زیادی برای خط دفاع نیوکاسل درست کرد که در نهایت به گل دوم تیمش رسید. تصور اینکه چه کارهای دیگری از او در این فصل برمی‌آید، شوق‌انگیز است.
شماره دو
عبارت «شروع لرزان» را در نسخه بعدی دیکشنری آکسفورد جست‌و‌جو کنید و احتمالاً تصویری را پیدا می‌کنید که با چهره دیوگو دالو در اتفاقات ابتدای این بازی مطابقت دارد. خیلی نمی‌شود او را سرزنش کرد، آلن سنت ماکسیمین نفر مقابل او بود که درخشید، با این حال دالو در بازی اصلاً خوب نبود. بعد از اینکه یک کارت زرد گرفت، در کارهای دفاعی با ترس همراه بود و بارها به وسیله سنت ماکسیمین امتحان شد. بین دو نیمه جای خود را به آرون وان بیساکا داد و مبارزه یونایتد برای پیداکردن یک شماره دوی کارآمد همچنان ادامه دارد.