آتشبازی پسران «دون کارلتو» در آنفیلد
انهدام لیورپول با ارتش سلطنتی
انهدام تاریخی «لیورپول» در «آنفیلد». به آتش کشیدن محله «مرسی ساید». نبردی طوفانی و گاه تا سرحد جنون گیج‌کننده که با سرعت بسیار زیاد و در ژانرهای مختلف در جریان بود. از درام انتقام‌جویانه گرفته تا اکشن هیجان‌انگیز و حتی کمدی. نبردی که در پایان با پیروزی بی‌حرف و حدیث ارتش سلطنتی همراه بود. این بدون تردید یکی از بهترین نمایش‌های اروپایی«رئال مادرید» بود. از شکست دو بر صفر در دقیقه 14 تا پیروزی پنج بر دو در دقیقه 67. آن‌هم در مصاف با تیمی که آخرین بار در فینال سال گذشته ملاقاتشان کرده‌اید. شاگردان «کارلتو» مقابل حریفی قرار گرفته بودند که بسرعت خود را باخت و به‌طور کامل فرو پاشید.
نیمه نخست به جدالی کم‌نظیر تبدیل شده بود. جشنواره‌ای از اشتباهات دفاعی و سوتی‌های عجیب دروازه‌بان‌ها، در کنار وجود حفره‌های بزرگ و فراخی که در فقدان کارآمدی پوشش‌دهندگان اجازه هر کاری را به هافبک‌ها و مهاجمان دو تیم داده بودند. البته هرچه از زمان بازی گذشت «رئال» هوشیار‌تر شد و «لیورپول» نبض بازی را از دست داد. قبل‌تر هم دیده‌ایم که «مادریدی‌ها» در چنین مواقعی و پس از بازگشت به بازی تا چه اندازه بی‌رحم خواهند بود. این اراده تزلزل‌ناپذیر با ذات باشگاه عجین شده و به ویژگی جادویی آنها تبدیل شده است. صحبت از انسجام فوق‌العاده، پاس‌های دقیق، حملات سریع و البته ژن برتری‌جوی رئالی‌هاست. «وینیسیوس» و «بنزما» بارها موفق به ایجاد شکاف و گذشتن از خط دفاع حریف شدند. گویی تمرکز بیشتر، باعث شده بود که درک درست‌تری از گرانش، فیزیک و حرکات توپ داشته باشند. هرکدام از آنها دو گل زدند و یک گل ساختند.
بازی با اعتراض بجای هواداران «لیورپول» به سرود «یوفا» آغاز شد. فاجعه پاریس 2022 می‌توانست بسیار تلخ‌تر تمام شود. با این همه امتناع مأیوس‌کننده «یوفا» از عذرخواهی و جبران بی‌قید و شرط آسیب‌ها، نقطه تاریک بازی و یادآور سرشت و بن‌مایه سران فوتبال اروپاست. در هر حال بازی با گل فوق‌العاده «لیورپول» شروع شد. پاس عالی «محمد صلاح» و ضربه عالی‌تر «داروین نونیز» که این روزها با انتقادهای فراوانی روبه‌رو بوده است. تنها پس از 14 دقیقه برتری به دو گل افزایش یافت. لمس توپ ناشیانه «کورتوا»، فرصت‌طلبی «صلاح» و گل.
به نظر می‌رسید کار خیلی زود تمام شده است، اما به معنای واقعی کلمه حق با «کلوپ» بود. «مادریدی‌ها» درست زمانی که باید وحشت‌زده باشند؛ وحشت نمی‌کنند و انسجامشان را از دست نخواهند داد. خط میانی آنها جسور، قدرتمند و بسیار دقیق است. پاس‌هایشان به طرز شرورانه‌ای خطرناک و ویران کننده‌اند. همین است که قبل از سوت پایان وقت اول، بازی «دو بر دو» مساوی شده است. تمام خط دفاعی «لیورپول» ایستاد و به شوت زیبای «وینیسیوس» خیره شد. شوتی که از میان آنها چرخید و دور از دستان دروازه‌بان به کنج دروازه رفت. حالا نوبت «آلیسون» بود تا اشتباه همتای مادریدی‌اش را جبران کند. او در بدترین مکان ممکن توپ را به پاهای «وینیسیوس» کوبید تا بازی به طرز خنده‌داری مساوی شود. لحظه‌ای تاریخی برای خاطره‌بازی هواداران، بینندگان و گزارشگران با «کاریوس» نگون‌بخت.
در آغاز نیمه دوم چیزی از ویرانه «کلوپ» باقی نمانده است. مجموعه‌ای فاقد ساختار و انسجام. انهدام کامل در «آنفیلد». گل پنجم بازی را عملاً تمام کرد. «فابینیو» که در تمام طول بازی ضعیف بود؛ برای چندمین بار توپ را از دست داد. حالا «بنزما» فرصت داشت تا «آلیسون» را دور بزند، مکث کند و به بهترین راه برای فروپاشی دروازه حریف بیندیشد. آن هم در مقابل نگاه ترحم‌برانگیز گلر جامانده و مدافعان ناامیدی که هر کدام‌شان سرآسیمه و ناامید به گوشه‌ای از دروازه رسیده بودند. یک منظره هولناک در ورزشگاهی که به قول «پپ» اتمسفرش مسخ‌کننده و غیرقابل تحمل است.
«آنچلوتی» پس از غلبه بر «لیورپول» در فینال تابستان گذشته به قابل پیش‌بینی بودن تیم «کلوپ» اشاره کرده بود. او معتقد بود که سرخ‌ها از یک فرمول شناخته شده و تکراری استفاده می‌کنند و نقاط قوتشان به وضوح قابل رمزگشایی هستند. در هر حال مرد آرام ایتالیایی باز هم بر «کلوپ» چیره شد تا «لیورپول» پس از دو نتیجه امیدوارکننده در لیگ برتر؛ مجدداً با چالشی جدی روبه‌رو شود. هرچند هنوز بازی برگشت باقی مانده و امیدواری‌هایی وجود دارد؛ با این حال آنچه در اکثر دقایق سه‌شنبه شب در «آنفیلد» دیده شد سیمای همان تیمی بود که سه هفته پیش با نتیجه سه بر صفر مغلوب «وولوز» شده بود. تیمی از دور خارج و منهدم شده.