پایان یک خواب توجیه‌ناپذیر
وصال روحانی
روزنامه‌نگار
آنچه سبب شده فدراسیون فوتبال تلاش برای تعیین سرمربی جدید تیم ملی را سرانجام جدی بگیرد، برگزاری یک دیدار دوستانه برای این تیم مقابل روسیه است که در اوایل فروردین 1402 صورت می‌پذیرد.
تا پیش از تحقق این امر جدیتی در این زمینه از سوی سران فدراسیون دیده نمی‌شد و شاید استدلال‌شان بر این پایه استوار بود که تا شروع جام ملت‌های آسیای 2023 یازده ماه وقت باقی مانده است. حالا که فقط یک ماه تا دیدار ایران ـ روسیه در اولین «فیفا دی» پیش‌رو وقت داریم، طبعاً مهدی تاج و همکارانش با این الزام رودررو هستند که تیم ملی را صاحب یک سرمربی ولو موقتی کنند زیرا در رسم و عرف هیچ تیم ملی و در مرامنامه فوتبال هیچ کشوری نیست که مسابقه‌ای را برای تیم ملی ترتیب بدهند اما مربیان آن تیم نامشخص باشند و بهتر بگوییم اصلاً وجود خارجی نداشته باشند.
اینکه فرد منتخب برای هدایت تیم ملی ایران امیر قلعه‌نویی ایران باشد یا هروه رنار فرانسوی (یا یک گزینه سوم) شاید اهمیتی حیاتی نداشته باشد و مهم‌ترین نکته این است که به لطف سر گرفتن مسابقه ایران – روسیه فدراسیون سهل‌انگار فوتبال ما پس از سه ماه دست روی دست گذاشتن سرانجام مجبور شد بحث انتخاب سرمربی تازه تیم ملی را جدی بگیرد و کارهای اجرایی آن را آغاز کند. البته در اینگونه موارد بارها پیش آمده که یک سرمربی موقتی که فقط برای یکی دو مسابقه گزینش شده آنچنان موفق بوده که به مرور زمان او را به‌عنوان مربی ثابت برگزیده‌اند و وی «دائمی و قطعی» شده است. یکی از نمونه‌های بارز چنین موردی در سال 2016 میلادی شکل گرفت که گرت ساوت‌گیت به طور اضطراری جانشین سم الاردایس معزول و سرمربی تیم ملی انگلیس شد و چون در این مسئولیت به موفقیت رسید، این پست را به طور ثابت به وی دادند و او 7 سال بعد از آن تاریخ هنوز هم سرمربی «سه شیرها» است. با این حال مهم‌ترین وجه برخاسته از حتمی شدن بازی تدارکاتی ایران – روسیه روی ریل افتادن وظیفه مهم شناسایی سرمربی جدید یوزها و آغاز به کار وی است. روندی که فدراسیون در سه ماه گذشته به طرز غریب و غیرقابل توجیهی نادیده گرفته و به واقع در خواب عمیقی فرو رفته بود و حالا هم که بیدار شده، این کار را به اجبار انجام داده و فقط تلنگر پر طنین برگزاری دیدار تدارکاتی با روس‌ها آنها را از خواب غفلت پرانده است.