«ژرژ وه آ» بهترین بازیکن سابق فوتبال جهان در دیدار خداحافظی خود که شنبه‌شب در ورزشگاه ولودروم شهر مارسی برگزار شد، سه گل به ثمر رساند.

به گزارش خبرگزاری رویترز از مارسی، مهاجم سابق تیم ملی فوتبال لیبریا که مصمم است در انتخابات ریاست جمهوری این کشور در ماه اکتبر شرکت کند، در دیدار دوستانه‌ای که با حضور شماری از بزرگترین بازیکنان فوتبال برگزار شد، باز هم مهارت‌های فوق‌العاده خود را نشان داد.

وه آ در هر نیمه برای یکی از دو تیم ستارگان و «دوستان وه آ» بازی کرد که در نهایت تیم همنامش به برتری 9 بر 8 مقابل ستارگان دست یافت.

وی در این خصوص اظهار داشت: «می‌خواستم در آخرین مسابقه‌ام گل بزنم که سه بار هم موفق شدم و به همین جهت بسیار خوشحالم.»

وه آ که در سال 1995 عنوان بهترین بازیکن سال فوتبال آفریقا، اروپا و جهان را به خود اختصاص داد، تا سال 2000 به دوران اوج درخشش خود در باشگاه آث میلان رسید اما چهار سال قبل همراه با تیم المپیک مارسی از فوتبال اروپا خداحافظی کرد.

وی سپس به عضویت تیم الجزیره در امارات عربی متحده درآمد. زین‌الدین زیدان از فرانسه، آندره شوچنکو بهترین بازیکن سال 2004 اروپا و دیدیه دروگبا مهاجم چلسی در دیدار خداحافظی وه آ حضور داشتند.

 

مازیار گیلکان

 

 مقایسه ستاره‌های تیم ملی در دور رفت و برگشت بازی‌های گروه C مقدماتی جام جهانی، ما را به نتایجی می‌رساند اما الزاماً مقدمات قضاوت درباره دوران مارک ویلموتس و دراگان اسکوچیچ را فراهم نمی‌کند.

اول اینکه هنوز بازی با عراق را پشت سر نگذاشته‌ایم و صعود را قطعی نکرده‌ایم اما مقایسه کیفیت بازیکنان در دوره دو مربی (ویلموتس و اسکوچیچ) تا همین جا قابل ارزیابی است. در این ارزیابی اما یک نکته کلیدی هست که بی‌توجهی به آن شاید ما را به نتیجه دقیقی نرساند. تیم ملی در دوره ویلموتس با تصور اینکه به آسانی از گروهش صعود می‌کند، بازی‌ها را شروع کرد اما در دوره اسکوچیچ در موقعیتی بازی‌های دور برگشت برای ایران شروع شد که هر بازی حکم مرگ و زندگی داشت. میزان حساسیت بازی‌های دور برگشت، حس مسئولیت‌پذیری را در بازیکنان تقویت کرده است و کیفیت بازیکنان (از جمله مهدی طارمی، سردار آزمون و سامان قدوس) به این حس مربوط است و البته فارغ از این، موقعیت باشگاهی بازیکنان نیز در تفاوت کیفیت آنها در هر مقطع تیم ملی اثر دارد.

در تیم ملی همچنان نمایش‌های متوسط و ضعیف هم داریم. یا بازیکنانی داریم - بخصوص در دروازه و دفاع- که هنوز محک جدی نخورده‌اند و کیفیت آنها در بازی‌هایی مقابل حریفان ضعیف قابل ارزیابی نیست.

تیم ملی را در پایان بازی‌های گروه C می‌توان بررسی کرد و درباره ویلموتس و اسکوچیچ نیز مقایسه‌هایی را روی میز برای بحث گذاشت اما اسکوچیچ از یک سو بداقبال است که بازی‌های حساسی را مربیگری کرد و از سوی دیگر خوش‌اقبال است که به دلیل حساسیت و سرنوشت‌ساز بودن بازی‌ها، اوج حس مسئولیت‌پذیری بازیکنانش را در اختیار داشت.تیم ملی هنوز باید مقابل عراق بهترین نمایش خود را اجرا کند. چاره‌ای نیست جز درخشش فوق‌العاده چند ستاره تیم ملی برای گذر از عراق و صعودی پرقدرت، برای اینکه دیگر این مرحله را در ذهن خود فراموش کنیم و به آینده‌ای نگاه بیندازیم که خیلی زود از راه می‌رسد و برای صعود به جام جهانی تازه باید جنگید. بعدها اسکوچیچ را برای درخشیدن در بازی‌های بزرگتر باید سنجید و این اهمیت بیشتری دارد.

 

سام ستارزاده

 

شاید هنوز برای این‌که با اطمینان خاطر این جمله را بر زبان بیاوریم کمی زود باشد اما مقایسه روند پیشرفت دیدارهای رسمی تیم ملی در فیفادی جاری با آنچه در اردوهای تدارکاتی پیشین از دراگان اسکوچیچ و شاگردانش دیدیم، ما را به یک نتیجه‌گیری امیدوارکننده می‌رساند؛ اسکوچیچ توانسته تیم ایده‌آل مدنظر خود را تا حد زیادی پیدا کند.

پس از تمام آزمون و خطاهایی که در دیدارهای تدارکاتی انجام شد و حتی موجب نگرانی و بدبینی برخی از فوتبال‌دوستان نسبت به آینده تیم‌ملی با سرمربی کرواتش را بوجود آورد، حال وی بدنه تیم خود را بر پایه سیستم ۴-۴-۲ شکل داده؛ آرایشی مشابه آنچه هم‌وطنش در پرسپولیس پیاده ساخت تا عصر طلایی ارتش سرخ را رقم بزند. برای پر کردن ترکیب نیز، اسکوچیچ روی پرسپولیسی‌های کنونی و سابق حساب ویژه‌ باز کرد. دعوت از 6 بازیکن کنونی پرسپولیس که تا حدی برای برخی پرسش‌برانگیز هم بود، نشانه‌ای بود بر اینکه سرمربی جدید تیم‌ملی چنین فکری در سر دارد تا بتواند تیم ملی را در کوتاه‌‌ترین زمان ممکن به انسجام فنی برساند.

مرتضی پورعلی‌گنجی که باتجربه‌ترین دفاع وسط لیست تیم ملی است و سیدمجید حسینی که برای رسیدن به تیم‌های مطرح‌تر اروپایی انگیزه فراوانی دارد، با تصمیم جسورانه اسکوچیچ نیمکت‌نشین زوج شجاع-کنعانی شدند که در پرسپولیس کالدرون و گل‌محمدی بارها امتحان موفق خود را پس داده بودند. غیبت وریا غفوری و رامین رضائیان همچنان برای ما یک علامت سؤال بزرگ است اما تسلط و تکنیک صادق محرمی در فیفادی کنونی چنان چشم ما را مجذوب خود کرده که دیگر سمت راست خط دفاع‌مان را پاشنه آشیل تیم نمی‌دانیم.

در فاز هجومی نیز، سیستم دو مهاجمه اسکو به وی این اجازه را داد تا برخلاف کارلوس کی‌روش که ستاره بوشهری تیم ملی را در کناره‌های خط میانی به کار می‌گرفت، از مهدی طارمی در پست تخصصی خود استفاده کند. زوج طارمی و آزمون که هر دو از شاه‌ماهی‌های دو لیگ سرشناس قاره سبز هستند، مقابل بحرین به اندازه‌ای با یکدیگر بازی می‌کردند که گویا سال‌هاست در تیم باشگاهی نیز زوج یکدیگرند. افزودن علی قلی‌زاده و وحید امیری به ترکیب آغازگر تیم ملی را نیز از تصمیمات سازنده دیگر اسکوچیــــچ می‌دانیــــــم. ستــــــاره خـــوش‌تکنیک کرجی شارلروا با همان سرعت زوج آزمون-طارمی، در جناح راست میدان با صادق محرمی تشکیل زوج داد. همین زوج، یک نیمه نبض حرکات هجومی ایران مقابل بحرین را به‌طور کامل در دست گرفت. در جناح چپ نیز وحید امیری مانند تیم باشگاهی‌اش هم به‌عنوان یک دفاع و هم در قامت یک هافبک مؤثر ظاهر شد؛ به گونه‌ای که حتی با وجود ستاره‌ای همچون علی‌رضا جهان‌بخش، مصدومیت وی در ادامه دور مقدماتی یکی از بزرگ‌ترین نگرانی‌های ماست.

پس از فیفادی کنونی، اگر به‌‌سلامت از گردنه رویارویی با عراق عبور کنیم، قطعاً انتظار خواهیم داشت دراگان اسکوچیچ در نهایت حمایت روی نیمکت ایران باقی بماند و ستاره‌های آتیه‌داری همچون جعفر سلمانی، مهدی قایدی، مجتبی نجاریان، امید نورافکن و اللهیار صیادمنش را نیز به شاکله تیم ملی اضافه کند. اسکوچیچ قطعاً از عهده این مأموریت بر‌می‌آید؛ چرا که از سویی تخصصش در آنالیز نیز است و مدت‌هاست بازیکنان لیگ‌برتر و لژیونرهای کشورمان را با دقت زیر نظر دارد و از سویی دیگر، اسکوچیچ بنای فنی تیم خود را با موفقیت پی‌ریزی کرده؛ بنایی که قلی‌زاده، طارمی، وحید امیری و صادق محرمی را بدل به ستون‌های تیم ملی ساخته است.

 

علی بابازاده

 

در ادامه مسابقات جام ملت‌های اروپا و از گروه‌های یک و دو، نوبت به تیم‌های ولز و بلژیک رسیده تا در مقابل حریفان خود قرار بگیرند؛ پس از جدال افتتاحیه بین تیم‌های ایتالیا و ترکیه، امروز دیگر تیم‌های گروه A در باکو و به قضاوت کلمنت تورپین فرانسوی رو در روی یکدیگر قرار می‌گیرند و درصدد به دست آوردن اولین ۳ امتیاز خود در یورو ۲۰۲۰ هستند. 

عملکرد اژدهایان طی سال‌های گذشته با نوسان زیادی همراه بوده و شاگردان رابرت پِیج در تیم ملی ولز، برای تصاحب پیروزی مقابل سوییس و ولادیمر پتکوویچ کار سختی پیش رو خواهند داشت. پس از گذشت سه سال، ولز با رایان گیگز قطع همکاری کرد و رسوایی‌های اخلاقی اسطوره سابق منچستر یونایتد، باعث شد تا دستیارش هدایت تیم ملی ولز در جام ملت‌های اروپا را برعهده بگیرد.

 ولز با ستارگانی نام آشنا همچون دنیل جیمز، گرت بیل، جو آلن، دنی وارد و آرون رمزی می‌کوشد تا با عملکردی قابل توجه، نظم و هماهنگی سوییس را مختل کند. ۶ بازی گذشته پتکوویچ با تیم ملی سوییس در رقابت‌های مختلف با پیروزی به پایان رسیده و حاصل دو بازی رو در رو بین ولز و سوییس، کسب یک ‌برد برای هر تیم بوده؛ اژدهایان امیدوارند درخشش در یورو ۲۰۱۶ را ادامه داده و این بار هدف و آرزویی بالاتر از رسیدن به نیمه‌نهایی در سر دارند! بعد از بازی ۳۰؛۱۷ دقیقه گروه A، ورزشگاه پارکن کپنهاگن میزبان اولین مسابقه گروه B خواهد بود؛ دانمارک و فنلاند به قضاوت آنتونی تیلور انگلیسی از ساعت ۳۰؛۲۰ دقیقه به مصاف یکدیگر می‌روند. آخرین جدال بین دو تیم در سال ۲۰۱۱ با برتری ۲ بر ۱ دانمارکی‌ها به پایان رسید و شنبه شب شاگردان مارکو کانِروا در تلاش خواهند بود تا به خواسته مردم و سرزمین‌شان‌ عمل کنند؛ حذف زود هنگام برای تیمی‌که در جمع بهترین‌ها قرار گرفته، مانع از رؤیا پردازی‌های بیشتر خواهد شد و پیروزی مقابل کسپر اشمایکل، امیل هویبیرگ، یانیک وسترگارد، یوسف پولسن و کریستین اریکسن کمترین خواسته کشور «هزار دریاچه» 

است.

تزار‌ها بار دیگر به رهبری ولادیمیر چرچسوف به میدان آمدند و در دیگر بازی گروه B به مصاف شیاطین سرخ می‌روند؛ از ساعت ۳۰؛۲۳ دقیقه و به قضاوت متئو لاهوز اسپانیایی، روسیه و بلژیک آخرین نبرد شنبه شب را برگزار و «عصر یخبندان» در یورو ۲۰۲۰ را احیا خواهند کرد. 

بلژیک بار دیگر و پس از‌ جام جهانی ‌۲۰۱۸، گذرش به ورزشگاه سن‌پترزبورگ روسیه افتاده و انتظار صعودی بی‌دردسر از آنها داریم. یادمان نرود که روبرتو مارتینز خاطره خوشی از این شهر ندارد و شکست یک بر صفر مقابل فرانسه در مرحله نیمه‌نهایی جام جهانی ۲۰۱۸، دقیقاً در همین ورزشگاه رخ داد. 

«نسل طلایی» بلژیک، لیاقت یک قهرمانی در تورنمنت‌های معتبر را دارد و حالا که میانگین سنی بسیاری از ستارگان همچون هازارد و یان فرتونگن بالا رفته، فرصت درخشش و تصاحب جام کمتر شده! حضور کوین دی بروینه، ادن هازارد و اکسل ویتسل برای بازی اول در هاله‌ای از ابهام قرار گرفته و برد هفته گذشته برابر کرواسی، بدون حضور هافبک‌های منچسترسیتی و بروسیا دورتموند به دست آمد و مهاجم رئال مادرید نیز تنها ۹‌ دقیقه فرصت بازی کردن نصیبش شد.

یورو ۲۰۲۰، ادامه خوابِ شیرین روسیه در سال ۲۰۱۸ به حساب می‌آید و چرچسف تیمی‌ را به یک‌چهارم نهایی جام جهانی رساند که در بین نشریات روس هم محکوم به حذف از مرحله گروهی بود! نوبت به نمایش تیم‌های کم ادعا رسیده و جام ملت‌های اروپا وارد دومین روز خود شده؛ اگر به دنبال دیدن یک شگفتی و شناختن تیم معجزه‌ساز هستید، مسابقات امروز را از دست ندهید.

 

مسابقات یورو آغاز شد و از امروز، روزنامه‌های و پیج‌های هواداری در اروپا، با مطالب رنگی خودشان، همه را زخم می‌کنند! 

این زخم هم که می‌گویم زخم کاری است! یعنی به زودی روزنامه مارکا، گزارشی در مورد قلیان‌کشی بازیکنان رئال مادرید در اردوی اسپانیا منتشر می‌کند، سان با اشاره به حضور جادوگر و رمال در اردوی سه شیرها از نقش سرپرست منچسترسیتی در معرفی این رمال به اتحادیه فوتبال انگلیس پرده‌برداری می‌کند، روزنامه لوپاریزین به این اشاره می‌کند که بازیکنان حاضر در اردوی فرانسه تصمیم گرفته‌اند بازیکنان پاری سن ژرمن را تحریم کنند و به آنها پاس ندهند، بیلد گزارشی از جنجالی از دلالی در اردوی تیم ملی آلمان و حضور شبانه مدیر بایرن مونیخ در اردوی این تیم را منتشر خواهد کرد و گازتا دلا اسپورته به دو دستگی و تفرقه در اردوی ایتالیا اشاره می‌کند و از این می‌نویسد که کنته از بازیکنان اینتر خواسته تا ساقشان را حفظ کنند تا با او به تیم دیگری بروند!

همچنین از فردا در کلاب هاوس و اینستاگرام، انواع و اقسام پیج‌ها و روم‌های مختلف با عنوان‌های حاشیه‌ای بر سر زبان‌ها می‌افتد. مثلاً یک روم آلمانی با عنوان ترکیب بایرن مونیخ به اضافه یارهای کمکی به این می‌پردازد که تیم در آلمان فقط بایرن است و بقیه غازند! اگر فرهیخته‌ای هم برود آنجا و بگوید این بازی‌ها ملی است، به ریشش می‌خندند و مسخره‌اش می‌کنند! در ایتالیا یکی، دو روم در مورد تأثیر رمال‌ها در نباختن تیم ملی بالا می‌آید و خبرنگاران ضد مانچینی مستقر در اردوی تیم ملی، راه به راه اخبار حاشیه‌ای او را منتشر

 می‌کنند!

شما باور نکنید اما می‌بینید. من این گیس‌ها را در آسیاب کچل نکرده‌ام!

 

میعاد نیک

 

از روزهایی که کارلوس کی‌روش هدایت تیم ملی فوتبال ایران را برعهده داشت، بیش از ۲ سال می‌گذرد اما میراثی که از دوران سکانداری سرمربی پرتغالی در اردوی یوزهای ملی‌پوش باقی مانده، حالا و در منامه به تبلوری واقعی رسیده. تیم ملی در شرایطی که به بهترین فرم ستاره‌های لژیونرش احتیاج داشت، چنته‌اش را خالی نمی‌بیند و با چشمک‌هایی که این ستاره‌ها در آسمان بحرین به‌راه انداخته‌اند، صعود به مرحله بعدی رقابت‌های مقدماتی جام جهانی در کشور همسایه را بیش از هر زمان دیگری در دسترس خود می‌بیند.

سامان قدوس، سردار آزمون، مهدی طارمی، علی قلی‌زاده و سایر سپیدپوشان ایران که روزگاری به سردمداری مارک ویلموتس هیچ انگیزه‌ای برای درخشش نداشتند، حالا با هدایت دراگان اسکوچیچ کروات و البته کادرفنی ایرانیزه شده‌اش به عصای دست و چراغ راه تیم ملی در گردنه حساسی که AFC برای‌مان ساخته، تبدیل شده‌اند. نمایش عالی ستاره‌هایی که در لیگ‌های معتبر اروپایی در حال طی کردن پله‌های ترقی هستند، این بار در گرمای استادیوم‌های المحرق و منامه تکرار می‌شود و این دقیقاً همان چیزی‌ است که از یوزها انتظار داشتیم.

در این بین البته نباید از بازی کارآمد و نقش مثمرثمر سایر بازیکنانی که در لیگ برتر می‌درخشند نیز به سادگی عبور کرد. مهدی ترابی، وحید امیری و مهدی قایدی از سردسته‌های گروهان ستاره‌ها در لیگی هستند که با شیوع کرونا در کشور، از کیفیت‌اش کاسته شد اما اکنون توانسته شاکله‌ای حیاتی را در پیراهن سپید تیم ملی فوتبال تشکیل دهد.

مهم‌تر از تمام این‌ها اما همان وحدت کلمه و اتحاد قلبی خاصی ا‌ست که با این کادرفنی به رختکن یوزها بازگشته. شبیه به همان یکرنگی و همدلی زیبایی که در دوران کارلوس کی‌روش بر اتمسفر اردو‌های تیم ملی حاکم بود، این روزها هم در حال شکل‌گیری و بروز در رختکنی‌ است که زمامداری‌اش را یک سرمربی کروات برعهده دارد. دلیل اصلی بازگشت ستاره‌ها به کهکشان درخشنده در همین مسائل روحی و روانی ا‌ست، وگرنه کیفیت فنی‌شان بر همه‌مان ثابت شده است.

 

سامان موحدی راد

 

دیدارهای مهم تیم ملی در بحرین می‌توانست یک نقطه ناکامی عمومی برای فوتبال ایران باشد اما دو بازی اول به خوبی با موفقیت کامل پشت سر گذاشته شد تا تنها دیدار ایران و عراق در روز پایانی به عنوان آخرین گام تیم ملی از اهمیت برخوردار باشد. در روزهایی که فوتبال در ایران نابسامان‌تر از همیشه اداره می‌شد و می‌شد انتظار داشت از چنین تدارکی نتیجه‌ای فاجعه‌بار هم حاصل شود، تیم ملی از پس رقبای گروهش تا به اینجا به خوبی برآمده و ایرانی‌ها را به سومین حضور پیاپی در جام‌جهانی امیدوار کرده است.

یکی از نکات مهمی که این موفقیت را رقم زده، آمادگی بالای ستاره‌های تیم ملی است. چند سالی است که محصولات فوتبال ایران در لیگ‌هایی چون پرتغال، بلژیک، روسیه، دانمارک و انگلستان توپ می‌زنند. در نگاه اول عدم حضور پررنگ ستاره‌های ایرانی در سطح اول فوتبال اروپا در قیاس با رقبای شرق آسیایی‌مان یک نقطه ضعف به نظر می‌‌رسد. ولی چیزی که حداقل در این بازی‌ها اثبات شد این بود که جاه‌طلبی ستاره‌های ایرانی در تیم‌های‌شان و تحمیل کردن خودشان به ترکیب‌ها و بازی‌های پیاپی موجب شد تا آنها هم در اوج آمادگی به تیم ملی برسند و هم کمک بزرگی به این تیم بکنند. شاید تیم ملی در بهترین موقعیت ممکن ستاره‌هایش را در اوج آمادگی کنار هم چید. زوج خط حمله تیم ملی ایران بی‌شک بهترین‌های این روزهای فوتبال آسیا هستند. ستاره‌هایی که احتمالاً تابستان پر خبری برای‌شان در پیش باشد و شاید یکی از آن انتقال‌های تاریخی فوتبال ایران را رقم بزنند. ولی به هر حال هرچه که بود سردار آزمون در زنیت و مهدی طارمی در پورتو در ماه‌های گذشته و تا همین آخرین روزهای لیگ‌شان یک ستاره پرکار بودند و مدام نام‌شان به عنوان زننده یا سازنده گل در تیم‌های‌شان به گوش می‌رسید. همین هم موجب شد تا در بازی با بحرین چنین درخشان ظاهر شوند. طارمی که در پرتو آقایی می‌کند و به تازگی برنده جایزه زیباترین گل لیگ قهرمانان اروپا هم شده است. از سردار هم خبرهای تکراری انتقال به ایتالیا به گوش می‌رسد. در کنار این دو ستاره نباید از کیفیت سامان قدوس چشم پوشید. ستاره‌ای که از فرانسه به انگلستان رفت تا در یک فصل رؤیایی و بعد از ۷۶ سال تیم برنتفورد را به لیگ برتر برساند. بازی درخشان او در برابر بحرین چنان چشمگیر بود که کمتر کسی بتواند باور کند او در بازی‌های بعدی روی نیمکت باشد. علی قلی‌زاده دیگر ستاره‌ای است که خودش را به تیم ملی اسکوچیچ تحمیل کرده است. ستاره لیگ بلژیک حالا بازیکن ثابت تیم ملی است. به این ترکیب اگر یک علیرضا جهانبخش آماده هم اضافه شود، بی‌شک موجب می‌شود تا تیم ملی ایران مهارناپذیرتر شود.

ستاره‌های تیم ملی بدون مصدومیت و در اوج آمادگی از لیگ‌های اروپایی به تیم اضافه شدند و در زمان و مکان درست به کمک تیم آمدند. حساب ویژه‌ای که اسکوچیچ روی این ستاره‌ها باز کرده بود، جواب داد و حالا تنها برداشتن آخرین گام در برابر عراق مانده است.