رسول مجیدی

 

وقتی آرسن ونگر در مراسم بهترین‌های فیفا در حال اعلام اسم بهترین مربی سال بود، کمتر کسی فکرش را می‌کرد نامی جز هانسی دیتر فلیک را بشنوند. او در فصل گذشته فوق‌العاده بود و با بایرن به سه‌گانه دست پیدا کرد اما اسمی که از دهان سرمربی سابق آرسنال خارج شد، خیلی‌ها را شوکه کرد. از جمله یورگن کلوپ که با صداقت خاصی گفت: «شوکه شدم و خودم هم انتظار نداشتم با توجه به اینکه سال گذشته جایزه را برده بودم، باز امسال برنده شوم. خیلی از افراد وقتی اسم من به عنوان برنده خوانده شد، تعجب کردند. خودم هم انتظار داشتم نام هانسی فلیک را بشنوم اما من دخالتی در رأی‌گیری نداشتم. باورش سخت است اما این افتخار بزرگی بود. در کل، شوکه شده‌ام. به خاطر بازیکنانم هست که اینجا حضور دارم. از آنها خیلی ممنونم. از تمام مربیانی که داشته‌ام، ممنونم. اگر می‌دانستم که قرار است برنده جایزه شوم، همراه با مربیانم حاضر می‌شدم. قهرمانی با لیورپول در لیگ برتر استثنایی بود. با وجود سپری کردن برهه‌ای بد (به خاطر ویروس کرونا)، هواداران لیورپول سالی خاص را سپری کردند.»

نکته جالب در این بین این بود که نمره ۲ مربی آلمانی یعنی کوپ و فلیک درست مثل هم بود؛ «۲۴» و کار به شمردن آرای سرمربیان رسید. 

فیفا از قبل پیش‌بینی کرده بود اگر نمره نهایی ۲ مربی یکی باشد، رأی همکاران‌شان ارجحیت داشته باشد. مربی بایرن از کارشناسان رسانه و حتی از هواداران هم امتیاز بیشتری گرفته بود اما آرای سرمربیان ملی و کاپیتان‌های ملی برای سرمربی لیورپول بیشتر بود تا دوباره اسم کلوپ به عنوان بهترین مربی سال اعلام شود.

حالا یورگن کلوپ تنها مربی‌ای است که دوباره جایزه بهترین مربی فیفا که از سال ۲۰۱۰ داده می‌شود را برده. او که این روزها ۵۳ سال سن دارد، میراثی از خود به جای گذاشته که حتی اگر همین امروز هم از فوتبال کناره‌گیری کند، نامش در تاریخ این رشته ثبت شده.

شخصیت دوست‌داشتنی او و فوتبال پرشوری که ارائه می‌دهد نه تنها باعث شد امسال لیورپول بعد از ۳۰ سال به قهرمانی برسد بلکه هواداران لیورپول در سرتاسر دنیا را چنان افزایش داده که رشد بِرند سرخ‌های آنفیلد را تبدیل به یکی از بحث‌های هیجان‌انگیز در دنیای مدیریت و اقتصاد کرده.

کلوپ حتی امسال هم که لیگ برتر از هر فصل دیگری نزدیک‌تر شده و رقابت نزدیکی بین تیم‌های نیمه بالایی جدول در جریان است، تا اینجا تیمش را در صدر قرار داده و می‌خواهد مانند سیتی گوادیولا، قهرمانی‌اش را دوباره تکرار کند.

مرد آلمانی که باورهای مذهبی قوی‌ای دارد، یکبار در سال ۲۰۰۷ به روزنامه‌ای آلمانی گفت: «به نظرم وظیفه ما این است که سرزمین کوچک‌مان را اندکی زیباتر کنیم. زندگی برای این است که چیزهایی بهتری از خودمان به جای بگذاریم، خودمان را خیلی جدی بگیریم، تمام توان‌مان را به کار بگیری، دوست بداریم و دوست داشته شویم»

۱۳ سال بعد از آن مصاحبه به نظر می‌رسد کلوپ با قاطعیت به چیزهایی که گفته عمل کرده و به آرزوهایش رسیده. او دنیای فوتبالی ما را زیباتر کرده، چیزهای خوبی از خودش به جای گذاشته، به هواداران فوتبال عشق ورزیده و البته از سوی آنها مورد عشق و علاقه قرار گرفته.

ملیکا اربابی

 

وقتی در سال ۱۹۸۳ باشگاه هیوندایی هورانگ در شمال غربی کشور کره‌جنوبی تأسیس شد، کمتر کسی فکر می‌کرد این باشگاه چند سال بعد نماینده استانی در جنوب شرقی کره خواهد شد. هورانگ در زبان کره‌ای به معنی «ببر» است و این باشگاه برای رسیدن به جایگاه امروزش ۲ بار تغییر مکان داده. ابتدا در اینچئون در شمال شرقی کره‌جنوبی بود، بعد به استان همجوار جیونگی رفت و از سال ۱۹۹۰ در اولسان مستقر شد. جایی که اکثر دفاتر شرکت هیوندایی هم در آن قرار دارند.

اولسان هیوندایی تا به حال دوبار قهرمان K League یا همان لیگ برتر کره‌جنوبی شده که آخرین بارش بر‌می‌گردد به ۱۵ سال قبل. آنها ۲ فصل پیاپی است که نایب قهرمان لیگ‌شان می‌شوند و امسال در جام حذفی هم به مقام دومی بسنده کردند. اولسان در بازی فینال مقلوب تیم جونبوک موتورز شد تا آنها هم در چند وقت اخیر طعم شکست را چشیده باشند.

تیم کره‌ای تا به حال دوبار در فینال آسیا حضور داشته. آنها اولین فینال را در سال ۲۰۱۲ از الاهلی عربستان بردند و دومین فینال‌شان هم امروز ظهر مقابل پرسپولیس ایران خواهد بود. فینالی که برای رسیدن به آن متحمل هیچ شکستی نشدند و به غیر از تساوی ۱-۱ در بازی اول مقابل اف‌سی توکیو، در بقیه بازی‌های‌شان همواره با برد زمین را ترک کرده‌اند.

خطرناک‌ترین بازیکن تیم فعلی اولسان کسی نیست جز شماره ۹ آنها یعنی جونیور نگرائو. او شاید به معروفی بازیکنانی مثل ژاوی و ریوالدو و بن‌عطیه و گابی که قبلاً پرسپولیس با آنها رو به رو شده و اتفاقاً در بیشتر اوقات شکست‌شان هم داده، نباشد اما از لحاظ خطرناکی چیزی از آنها کم ندارد.

مهاجم برزیلی در 8 بازی که این فصل برای تیمش در لیگ قهرمانان آسیا انجام داده، 5 گل به ثمر رسانده و در مجموع تا اینجای کار، 22 شوت به سمت دروازه حریفان زده که 15 تای‌شان در چارچوب بوده. آماری که به خوبی نشان می‌دهد بازیکنان پرسپولیس با چه مهاجم دقیق و چارچوب‌شناسی طرف هستند.

اولسان درست مانند پرسپولیس یک مربی بومی روی نیمکتش می‌بیند؛ کیم دو هون. مهاجم سابق تیم ملی کره‌جنوبی که اتفاقاً یکبار در چارچوب مسابقاتی چهارجانبه در قاهره در سال ۲۰۰۱ یک گل هم به ایران زد و زمینه‌ساز پیروزی یک بر صفر کره‌ای‌ها در آن بازی شد.

دو‌هون به عنوان بازیکن دو بار فینال جام باشگاه‌های آسیا را تجربه کرده و هر دو بار هم بازی نهایی را واگذار کرده. آخرینِ آنها در لیگ قهرمانان آسیای ۲۰۰۴ بود که کیم از قضا در پایان به عنوان آقای گلی مسابقات هم رسید.

حالا او با چنین تجربه‌ای فردا باید نماینده کره‌جنوبی را در مهم‌ترین بازی‌اش به عنوان سرمربی هدایت کند. بازی‌ای که ما مشتاقانه دوست داریم ناکامی دو‌هون در فینال‌های آسیایی را به عدد ۳ برساند.

احسان محمدی

 

مهدی فنونی‌زاده مدافع نبود، کوه بود. مهاجمان وحشت داشتند نزدیکش شوند. در عصری که داورها خیلی سخت به کسی کارت می‌دادند، جوری تکل می‌زد که خراب شدن نصف زمین چمن ورزشگاه آزادی را می‌شد به پایش نوشت. تقریباً از هرجای زمین می‌توانست شوت بزند. قلدر بود و دو گل زیبایش به عربستان در شکست 3-4 مقابل این تیم تا مدت‌ها یکی از دل‌خوشی‌های ملی ما مقابل محمد الدعایه دروازه‌بان ژلاتینی عربستان بود.

اینکه برادرش مرتضی در پرسپولیس بازی می‌کرد هم به شهرت و جذابیت دو «فنونی» فوتبال ایران اضافه کرده بود. همه فعل‌هایی که می‌نویسم ماضی است چون مهدی فنونی‌زاده انگار در همان سال‌ها ماند؛ تمام شد.

او عضوی از تیم قهرمان بازی‌های آسیایی پکن 1990 بود. بازیکنی که برای راه‌آهن، نیروی زمینی، دارایی، استقلال، بانک تجارت، فجر سپاه، سایپا، پاس و بهمن هم بازی کرد و بعد در یک شب تلخ روبه‌روی دوربین برنامه 90 از اعتیاد گفت. او و شاهین بیانی شبیه ستون‌های فروریخته‌ای شده بودند که از آن یال و کوپال و اقتدارشان خبری نبود. یکی از تلخ‌ترین برنامه‌هایی که عادل فردوسی‌پور ساخت و احتمالاً خودش هم مثل ما بغض کرد که الاکلنگ روزگار و رفیق‌بازی چه بر سر امثال مجتبی محرمی و مهدی فنونی‌زاده و ... آورد.

فنونی‌زاده مدتی در پرسپولیس بجنورد مربیگری کرد، بعد در استقلال یکی، دو پست تشریفاتی گرفت و رفت لابه‌لای خاطره‌ها. شاید همین احساس فراموش ‌شدن بود که او را به فضای مجازی کشاند. جایی که می‌شود دوباره سر زبان‌ها افتاد؛ ولو با بدنامی!

کوتاه‌ترین مسیر برای به چشم‌ آمدن در فضای مجازی، فحاشی و توهین است. اکسیر جادویی! فرمولش ساده است؛ وارد یک دو قطبی می‌شوید، فرقی نمی‌کند، سیاسی باشد یا سینمایی، برنامه تلویزیونی باشد یا مسابقه خوانندگی، به طرف مقابل توهین می‌کنید. هرچه رکیک‌تر، بهتر! هوادار پیدا می‌کنید و در آن سو هم به شما فحش می‌دهند. موشک جواب موشک. نتیجه؟ شما مشهور می‌شوید و نوجوان‌ها هم مجوز دارند برای توهین‌های رکیک‌تر. وقتی بزرگترها و پیشکسوت‌ها که باید بیشتر حرمت نگهدارند اینطور به جان هم می‌افتند‌، چه انتظاری از نوجوان هیجان‌زده باید داشت؟

مهدی فنونی‌زاده با همین فرمول ساده دوباره به صحنه برگشت. چیزی شبیه مهرداد میناوند و امیرحسین صادقی. حالا هر استوری او با واکنش چهره‌هایی از پرسپولیسی‌ها روبه‌رو می‌شود که احساس می‌کنند وظیفه دارند پاسخ بدهند. از پیام صادقیان تا سپهر حیدری. دستاورد؟ تکثیر فضای نفرت و خشم، رد و بدل شدن هزاران واژه جنسی و البته شهرتی مجازی و حقیقی! همین کارها را می‌کنیم که شیخ دیاباته فقط با چند جمله کاری می‌کند که برود توی لیست آدم حسابی‌های فوتبال ما که پر است از ژست و ادعای اخلاقی!

تلویزیون که روزی قرار بود «مدرسه» شود، همین افراد را به عنوان میهمان دعوت می‌کند تا آنها از دوران فوتبال یا خاطره بگویند یا خاطره «بسازند!» در واقع خیلی‌ها یک شیوه میان‌بُر برای حضور در تلویزیون پیدا کرده‌اند. «منو به عنوان کارشناس دعوت نمی‌کنید؟‌! باشه! منم می‌روم توی فضای مجازی کاری می‌کنم که سلبریتی بشم و بعد دعوتم کنید!» این روش جواب می‌دهد. کافیست دقایق حضور مهرداد میناوند و مهدی فنونی‌زاده را قبل و بعد از جنجال‌های فضای مجازی‌شان در تلویزیون حساب کنید!

پیش‌تر هم نوشته بودم که هیچ ساز و کار واقعی برای معرفی کسی به عنوان «پیشکسوت» باشگاه وجود ندارد. اینکه یک بازیکن چند ماه و چند سال در یک تیم بازی کند، لزوماً پیشکسوت و سخنگوی آن تیم محسوب می‌شود و باید همه حرف‌هایش را جدی گرفت؟ هرکس متعصبانه‌تر و بی‌منطق‌تر از تیم سابقش دفاع کرد و تیم حریف و ساختار فوتبال و داورها را با الفاظ زشت خطاب قرار داد، پیشکسوت بهتری است؟ بیشتر دلش برای تیم می‌سوزد؟

اعتراف می‌کنم که معمولاً دلم با قدیمی‌هاست. اینکه آنها عمر و جوانی‌شان را صرف باشگاه کردند و در روزگاری که نه اینقدر نان چرب وجود داشت نه نام، نه در فضای مجازی میلیون‌ها نفر قربان‌صدقه آدم می‌رفتند و نه اینقدر راحت لقب می‌بخشیدند، آنها به عشق تیم و هوادار توپ زدند و حالا احساس می‌کنند باخته‌اند، جا مانده‌اند و فراموش شده‌اند و حق خودشان می‌دانند حداقل به بخشی از ثروت، شهرت یا احترامی که سال‌های قبل از آنها دریغ شده بود، برسند اما این شیوه برای احیای شهرت بر باد رفته، غلط است. بنزین ریختن روی آتشی است که ریش خودشان را هم خواهد سوزاند!

سامان موحدی راد

 

چند ساعت دیگر، احتمالاً وقتی همه اخبار و حواشی مرتبط با بازی فینال را کاملاً مرور کردید، 90 دقیقه حساس و هیجان‌انگیز فوتبال ایران آغاز می‌شود. یکی از مهم‌ترین بازی‌های یک دهه اخیر فوتبال ایران. نزدیک‌ترین شانس یک تیم ایرانی برای لمس یک کاپ آسیایی و بزرگترین شانس باشگاه پرسپولیس برای کسب اولین قهرمانی آسیا.

اگرچه کرونا در یک سال اخیر به بسیاری ضربه زد و از جمله فوتبال را هم از روال معمول خود خارج کرد اما همین کرونا استثنائاً بهترین شرایط چند سال اخیر را برای پرسپولیس و قهرمانی‌اش فراهم کرده است. دیگر قرار نیست یک تیم از غرب آسیا مسیر طولانی تا شرق آسیا را طی کرده و بازی فینال را برگزار کند و بازگردد. اساساً دیگر قرار نیست همه چیز در دو بازی تعیین تکلیف شود و فینال لیگ قهرمانان آسیا قرار است تنها در یک بازی و یک فینال واقعی در قطر مشخص شود. از این جهت شاید پرسپولیس در بهترین شرایطی که یک تیم ایرانی می‌توانست در فینال حضور یابد، حاضر شده باشد. به خوبی می‌دانیم همین مسأله بود که پرسپولیس را در راه رسیدن به فینال هم یاری کرد؛ وقتی کرونا موجب شد تا بازی‌ها متمرکز در قطر برگزار شود و دیگر خبری از بازی رفت و برگشت و استرس‌های احتمالی‌اش نباشد و همه‌چیز در یک 90 دقیقه تعیین تکلیف شود.

پرسپولیس تا همین‌جا هم روی کاغذ از بسیاری از رقبایش ضعیف‌تر بود ولی با نمایشی خیرکننده و امیدوارکننده به فینال رسیده. حالا تنها یک 90 دقیقه فرصت باقی است تا پرسپولیسی‌ها مهم‌ترین افتخار چند سال اخیر فوتبال ایران را رقم بزنند. شادی و هیجانی که می‌تواند مرهمی بر دردها و زخم‌های چند سال اخیر باشد. به ویژه اینکه سایه سنگین کرونا در یک سال گذشته زندگی‌ها را در ایران سخت‌تر کرده و برای همین همه به یک شادی جمعی نیاز داریم. شادی جمعی که در میدان فوتبالی به معنی اثبات فوتبال ایران به آسیاست و خارج از میدان فوتبال فرصتی برای نفس کشیدن جامعه‌ای که چند سالی است در تنگناهای اقتصادی، تحریم‌های بین‌المللی و حالا کرونا عرصه بر او تنگ و تنگ‌تر شده است.

می‌دانیم که پرسپولیس حتی با تیمی که شهریور ماه هم به مصاف رقبای آسیایی‌اش رفته، فرق زیادی دارد ولی احتمالاً بازیکنانی در کلاس و تجربه جلال حسینی به خوبی می‌دانند که فرصتی چنین دیگر ممکن نیست نصیب آنها شود و هیچ‌گاه دست آنها به جام تا این اندازه نزدیک نبوده است. پس بهتر است هم ما و هم آنها، همه خودمان را برای یک شادی جمعی آماده کنیم.

«پیمان فخری» از تهران عنوان نخست رقابت‌های انفرادی مسابقه‌های شمشیربازی قهرمانی بزرگسالان کشور در رشته سابر که در سمنان جریان دارد را از آن خود کرد.

رقابت‌های انفرادی این مسابقه‌ها روز پنجشنبه با شرکت 32 شمشیربــــاز در سرسرای ورزشی انقلاب اسلامی سمنان برگزار شد و نفرات برتر شناخته شدند.

در پایان پیکارهای این بخش پس از پیمان فخری، هادی محمدزاده از توابع تهران در جای دوم ایستاد و احسان محمدزاده و مجتبی عابدینی هــــر دو از تهران مشترکاً در جای سوم ایستادند.

 

«فرانچسکو توتی» بازیکن ملی‌پوش باشگاه فوتبال آاس رم ایتالیا عصر امروز با به ثمر رساندن دو گل در دیدار مقابل پارما، نام خود را به عنوان بهترین گلزن تاریخ این باشگاه ثبت کرد. به گزارش خبرگزاری رویترز از میلان، توتی در دیداری که 5 بر 1 به سود رم پایان یافت، دو گل به ثمر رساند و با اختــلاف دو گل نسبت به روبرتو پروتزو رکورددار قبلی، رکورد تازه‌ای به جای گذاشت. به این ترتیب وی تاکنون 108 گل برای رم به ثمر رسانده است در حالی‌که در همین روز تهدید کرده بود در صورت عدم تحقق وعده‌های سران باشگاه مبنی بر فتح سکوهای قهرمانی، رم را ترک خواهد کرد.

 

 

سازمان دهندگان لیگ فوتبال ایتالیا روز پنجشنبه اعلام کردند که بازیکنان لیگ از ژانویه سال آینده مجبور خواهند شد در پایان هر مسابقه با بازیکنان حریف دست بدهند.

به گزارش خبرگزاری فرانسه از رم، آنتونیو ماتارس  رئیس لیگ فوتبال به خبرگزاری ایتالیا آنسا گفت: «ابتکار جدید برای باشگاه‌های هر دو لیگ دسته اول و دوم، با اجماع به تصویب رسیده است.»

وی با اشاره به اینکه از تاریخ سیزدهم ژانویه بازیکنان برای دست دادن با یکدیگر در پشت خط نیمه صف خواهند کشید، افزود: «رؤیای من این است که روزی هواداران تیم‌های رقیب نیز مبادرت به دست دادن کنند.»

هنوز مشخص نیست که در صورت امتناع یک بازیکن از انجام این کار، وی با چه مجازاتی روبه‌رو خواهد شد. این طرح پس از آن تصویب شد که تیم فیورنتینا پس از شکست 2 بر صفر خود از اینترمیلان الگویی برای دیگر تیم‌ها شد چرا که بازیکنان این باشگاه منطقه توسکانی به رغم تحمل شکست با بازیکنان حریف پیش از رفتن آنان به رختکن دست داده و آنان را تشویق کردند.

مقامات باشگاه‌ها، مربیان، دولت ایتالیا و دیگر نهادهای ورزشی به اتفاق از این ابتکار عمل فیورنتینا ستایش کردند.

فدراسیون بین‌المللی فوتبال (فیفا) چهارشنبه شب با انتشار بیانیه‌ای، به طور رسمی محرومیت فوتبال ایران را لغو کرد. به گزارش خبرگزاری رویترز از برن، در این بیانیه که به فدراسیون فوتبال ایران ارسال شده است، فیفا رأی دوم آذرماه سال 85 خود را ملغی اعلام کرد. بر اساس این بیانیه، تمامی تیم‌های ملی، باشگاهی و داوران فدراسیون فوتبال ایران می‌توانند همانند گذشته، فعالیت‌های خود را در عرصه رقابت‌های بین‌الملی ادامه دهند.

سپ بلاتر رئیس فیفا روز یکشنبه گذشته در یک کنفرانس مطبوعاتی در یوکوهامای ژاپن از توافق با مسئولان فدراسیون فوتبال ایران خبر داد و گفت: «تیم ملی فوتبال ایران می‌تواند در قرعه‌کشی مرحله پایانی جام ملت‌های آسیا شرکت کند.» فیفا چندی پیش فوتبال ایران را به دلیل دخالت مسئولان در امور فدراسیون و پیروی نکردن از قوانین مربوطه، از تمامی فعالیت‌های بین‌المللی محروم کرده بود.