استاد بیرانوند در مصاحبه‌ای بالا و پایین باشگاه پرسپولیس را شسته‌اند و گذاشته‌اند سر بند که خشک شود. دلیل؟ استاد مدال و پول می‌خواهند. بعد هم تأکید می‌کنند دردشان پول نیست و فقط از نظر معنوی ناراحتند که چرا به ایشان احترام گذاشته نشده اما در جریان باشید وکیلشان پیگیرند و تا آخرین سکه را از حلقوم باشگاه می‌کشند بیرون!
یاد مهدی مهدوی کیا افتادم و پول‌هایی که از او به پرسپولیس رسید و منتی که هیچ وقت سر این تیم نگذاشت!
 
مثل گتوزو نباش!
با توجه به حضور موقت آندره پیرلو در یونتوس به عنوان سرمربی، گتوزو به وی هشدار داده که هرکسی بازیکن بزرگی باشد مربی موفقی نخواهد شد! جا دارد استاد از خودش به عنوان یک مثال استفاده کند تا پیرلو قصه را بهتر درک کند!
 
به سلامتی سقوط سپیدرود
به سلامتی و میمنتی و مبارکی باشگاه سپیدرود به دسته دوم سقوط کرد! این اتفاق فرخنده را به روسا و مدیران ورزش رشت، گیلان و کشور تبریک می‌گوییم. هرچه تیم‌ها پرطرفدار و ریشه‌دارتر، بدبخت‌تر، بد مدیرتر و بیچاره‌تر! رشت این همه کارخانه و شرکت تولیدی دارد اما تیم‌های ورزشی‌اش همیشه باید برای یک قران و دوزار آویزان این و آن باشند. خاک بر سر فوتبال کنند!
 
هتل کنفرانس
فرهاد مجیدی همچنان به کنفرانس‌های مطبوعاتی نمی‌رود. یک زمانی مربیان اگر در کنفرانس شرکت نمی‌کردند جریمه می شدند اما الان کار به گونه‌ای پیش رفته که مجیدی عشق می‌کند و در کنفرانس‌ها شرکت نمی‌کند و انگار نه انگار! جداً کنفرانس‌ها اینقدر هتل شده که یک مربی هفته‌ها در کنفرانس شرکت نکند؟





چرا جوان‌تر‌ها هنوز پشت خط مانده‌اند؟
قمار
خطرناک یحیی




اولین باخت یحیی گل‌محمدی در رقابت‌های داخلی به همراه تیم پرسپولیس، گل‌نزنی سرخ‌پوشان بعد از ۱۶ بازی متوالی در بازی‌های داخلی و ثبت کمترین امید گل (۰/۳۸) و کمترین شوت در چارچوب (۲) در بازی‌های پساقرنطینه. این بخشی از آمار منفی است که جمعه شب در ورزشگاه آزادی توسط تیم پرسپولیس مقابل ذوب‌آهن به ثبت رسید. اما شاید نا‌امید‌کننده‌ترین نکته، ثبت تمامی این رکورد‌های منفی با‌ وجود استفاده از ترکیب اصلی باشد. پرسپولیس دقیقاً با همان ۱۱ نفری به استقبال شاگردان لوکا بوناچیچ رفت که دو هفته قبل در مسجد‌سلیمان با همان نفرات قهرمانی‌اش را قطعی کرده بود. یحیی حتی سیامک نعمتی را هم که در مقابل نساجی به او استراحت داده بود، به ترکیب اصلی برگردانده‌ بود. این سؤال بزرگ همچنان پا برجاست که علت اصرار یحیی به استفاده از نفرات اصلی بعد از مسجل شدن قهرمانی چیست؟ آیا اصلاً نفرات اصلی پرسپولیس این روز‌ها انگیزه کافی را برای به میدان رفتن دارند، در‌ حالی که بیش از یک سال است که درگیر مسابقات لیگ بوده و حداقل تا 5/1 ماه آینده هم این درگیریشان ادامه خواهد داشت؟ یحیی حداقل اگر نمی‌خواهد به یکباره ترکیب تیمش را تغییر بدهد، می‌توانست در هر مسابقه دو یا سه نفر از بازیکنانی را که کمتر در این فصل به میدان رفته‌اند، محک بزند. به طور مثال، در تیم لیورپول بعد از مسجل شدن قهرمانی آنفیلدی‌ها، یورگن کلوپ به جز سه مسابقه‌ حساس مقابل منچسترسیتی، آرسنال و چلسی، در سایر مسابقات، دو الی سه نفر از نفرات تیم جوانانش را به زمین می‌فرستاد. اتفاقاً در فوتبال انگلیس هم لیورپول مثل پرسپولیس، شانس رسیدن به رکورد بیشترین امتیاز یک فصل پرمیر‌لیگ را داشت و در نهایت هم تنها با یک امتیاز کمتر، به ۱۰۰ امتیاز سیتی گواردیولا نرسید، در عوض جوانانی مثل کورتیس جونز و نکو ویلیامز، فرصت بازی در بالاترین سطح لیگ برتر انگلیس و در برابر تیم‌های با‌انگیزه‌ای که برای نیفتادن یا کسب سهمیه می‌جنگیدند، نصیبشان شد. در فوتبال ایتالیا هم مائوریتسیو ساری در تک بازی تشریفاتی خود در هفته‌ آخر، تقریباً به تمام جوانانی که در طول فصل بیرون گود مانده بودند، میدان داد و‌ حتی دروازه‌بان سومش را هم در نیمه دوم به بازی فرستاد. یحیی هم باید حداقل در این دو هفته باقی‌مانده از نفراتی مثل عالیشاه و اوساگونا بهره گیرد تا به جمع‌بندی لازم در مورد حضور یا عدم حضور این نفرات در فصل آینده برسد. باید به محمد نادری فرصت دهد تا در شرایط مسابقه قرار گیرد و ترس طبیعی که بعد از رهایی از مصدومیت همراه فوتبالیست‌ها است، در شماره‌ ۲۸ پرسپولیس از بین برود. باید فرصت خود‌نمایی بیشتری را در اختیار سعید حسین‌پور جوانی قرار دهد که در دقایق حضورش مقابل ذوب‌آهن، تحرک بسیار خوبی به خط میانی سرخ‌ها بخشید. این نفرات هم نسبت به ۱۱ مرد اصلی پرسپولیس از انگیزه بالاتری برای تثبیت خود در لیست فصل بعد یا تحمیل خود به ترکیب اصلی برخوردارند و هم استفاده از آ‌نها، ریسک مصدومیت مهره‌های کلیدی مثل بشار رسن در بازی‌های کم‌‌اهمیت باقی را کاهش خواهد داد. به راستی اگر یکی از ستون‌های خط دفاعی پرسپولیس یا یکی از عناصر تهاجمی‌ تیم در دو بازی آتی مصدوم شده و دیدار‌های آینده‌ جام حذفی و لیگ قهرمانان آسیا را از دست دهد، یحیی گل‌محمدی خود را خواهد بخشید؟


 

سرانجام یحیی گل‌محمدی هم در پرسپولیس شکست خورد. آنها در رقابت‌های هفته بیست و هشتم لیگ برتر در برابر ذوب‌آهن قرار گرفتند و بازی را با یک گل واگذار کردند تا جشن قهرمانی را با طعم شکست برگزار کنند. پرسپولیسی‌ها بعد از دریافت گل تلاش زیادی برای جبران بازی کردند اما باز هم نتوانستند از پس ذوب‌آهنی که در نیمه دوم جدول قرار دارد برآیند و بعد از چندین و چند هفته رقابت بدون شکست نهایتاً طعم شکست را هم بچشند. آنها هفته پیش از این هم در قائمشهر برابر نساجی متوقف شده بودند. حالا پرسپولیس دو بازی دیگری در لیگ برابر تیم‌های پایین جدولی گل‌گهر و سایپا دارد و بعد از آن دیگر باید چشمش را به رقابت‌های جام حذفی و لیگ قهرمانان آسیا بدوزد. اما آیا پرسپولیس یحیی گل‌محمدی آماده این رقابت‌ها هست؟
حتی ممکن است سرنوشت پرسپولیس در این دو جام سرنوشت یحیی گل‌محمدی را هم در پرسپولیس تغییر دهد. اگرچه بسیاری معتقدند یحیی بهترین گزینه داخلی است که می‌توانست روی نیمکت پرسپولیس بنشیند اما اگر همچنان گزینه مربی خارجی برای استقلال و پرسپولیس فعال باشد شاید او باید کمی نگران جایگاهش در این تیم هم باشد. چرا که پرسپولیس اگرچه با پوکر قهرمانی بهترین شادی‌ها را به هوادارانش هدیه داده اما نقاط تاریکی هم دارد که شاید در رقابت‌هایی با جو و فضای کاری دیگری سر باز کند. از این رو پرسپولیس بی‌انگیزه این روزها که آرام آرام و سرخوش در چهارمین جام قهرمانی پی‌درپی‌اش گام بر می‌دارد، باید نیم نگاهی‌ هم به چالش‌هایی که در انتظارش هست، داشته باشد.
پرسپولیس یحیی گل‌محمدی با همه موفقیت‌ها در همین نیم فصل تیم جنگنده و پرانگیزه‌ای نبود. آنها در این فصل با تعداد برتری‌های یک بر صفر فراوانی که به دست آوردند و به مدد خط دفاعی و دروازه مقتدرشان امتیازات را جمع کردند و فاصله را با رقبا زیاد کردند. از این رو اگر در رقابت‌های حساس‌تری چون لیگ قهرمانان آسیا در معرض رقابت‌های مهم‌تری قرار بگیرند، شاید دیگر نتوانند با این سبک بازی کسل‌کننده و اتکا بر دفاع مستحکم پیش‌ بروند. از این رو یحیی باید از فرصت ایجاد شده در پایان لیگ برای بازسازی تیمش و رفع نقاط ضعفش بهره بگیرد. او حتماً می‌داند که چشم مدیران ایرانی همیشه دنبال گزینه‌های خارجی است و اگر کوچکترین روزنه و چراغ سبزی برای استخدام مربی خارجی ببینند، به راحتی از آن نمی‌گذرند.
از این رو او باید از همین الان لیگ را تمام شده بداند و به دنبال نمایش قدرتمندش در جام حذفی و آسیا باشد. رقابت‌هایی که موفقیت در آن می‌تواند صندلی او را در پرسپولیس چند سالی تضمین کند.

 

بسیاری از افرادی که دیگر از آنها یاد نمی‌شود، روزگاری در نوع خود بسیار موفق و پیروز بوده‌اند که پس از رسیدن به آرزوهایشان به نقطه پوچی رسیده‌اند. وقتی یک فرد و یا یک مجموعه برای خود یک تارگت نهایی و یا یک هدف غایی انتخاب می‌کند، قطعاً پس از رسیدن به آن هدف و حتی تکرار چندین و چندباره آن دیگر یارای ادامه دادن برای یک هدف تکراری و بارها فتح شده را ندارد و از یک‌جایی به بعد پس می‌زند.
پرسپولیس با حفظ شاکله اصلی موفقیت‌های خود و با اتکا به ترکیب کم‌تغییرش توانست برای چهارمین بار متوالی زودتر از بقیه تیم‌ها به لمس کاپ لیگ برتر برسد و هدف تکراری‌اش را دوباره فتح کند. اما آنچه در دیدار پیشین پرسپولیس مقابل ذوب‌آهن مهم جلوه کرد، مراسم قهرمانی و جشن شادی سرخ‌پوشان نبود. قرمزها پس از تحمل یک باخت به جام رسیدند و شیرینی این موفقیت به کام‌شان تلخ شد. بالا بردن جام در شرایطی که تیم بازی‌اش را باخته بازهم شیرین است اما شیرینی آن مانند شکلات تلخی است که ابتدا با شیرینی تحریکت می‌کند تا کمی بیشتر از آن را قورت بدهی و سپس تا مغز استخوانت را تلخ می‌کند.
قرمزها گویی به هر آنچه می‌خواسته‌اند، رسیده بودند و دیگر خبری از تلاش برای تغییر نتیجه یا آن گرسنگی همیشگی بازیکنان برای گلزنی نبود. شاگردان یحیی گل‌محمدی پس از قطعی کردن قهرمانی خود، بدون انرژی و انگیزه به مصاف ذوب‌آهن بحران‌زده رفتند و با یک باخت تشریفاتی، خود را برای پوشیدن لباس پوکر قهرمانی آماده کردند. این باخت اگر در دو بازی باقی‌مانده تکرار شود هم روی رتبه پرسپولیس در جدول تأثیری نخواهد گذاشت و شاید تنها روی آمار علی علی‌پور و مهدی ترابی آن‌هم در جدول آقای گلی مؤثر باشد، اما ادامه راه برای شاگردان یحیی از آنجایی سخت می‌شود که پرسپولیس نیمه‌نهایی و در صورت صعود، بازی فینال جام حذفی را پیش‌رو خواهد داشت و در قطر نیز باید به مصاف رقبای آسیایی خود برود. قرمزها اگر با همین فرمان زهوار دررفته و با همین حجم از بی‌خیالی بخواهند به ادامه رقابت‌ها فکر کنند، قطعاً با حذف مفتضحانه از آسیا و شکست در پروژه دبل داخلی، فصل پوکر قهرمانی را به اتمام خواهند رساند. عملکرد یحیی پس از برانکو و کالدرون واقعاً قابل قبول بوده اما عیار این سرمربی در روزهای آتی مشخص خواهد شد. سرمربی جوان تیم پرسپولیس اگر بتواند روحیه جنگندگی و حرص به قهرمانی را بار دیگر بین قرمزها زنده کند، آن‌وقت می‌تواند خودش را به‌عنوان یک فرد کاریزماتیک در رختکن پرسپولیس به جامعه مربیگری معرفی کند. یحیی در فصلی که گذشت باغچه کاشته شده توسط برانکو و کالدرون را داشت و برداشت کرد و حالا در اولین تجربه مهم خود بایستی زمین بی‌خیالی و غرور را شخم بزند.