در حافظه موقت ذخیره شد...
پاراتیراندازی و روزهای بدون ساره
جای خالی یک ستاره
بعید است که جوانمردی چنین توانمندی را داشته باشد. حداقل خودش در یک سال مانده به بازیهای ناگویا میگوید، آماده نیست و به این بازیها نمیرود اما بعید است که فدراسیون چنین آمادگی داشته باشد که روی گزینه دیگری فکر کند: «از ورزش جدا نشدم و در بخش اجرایی هستم اما هیچ تمرین یا برنامهای برای حضور در پاراآسیایی ۲۰۲۶ ناگویا و پارالمپیک ۲۰۲۸ لسآنجلس ندارم و تصمیمم نیز قطعی است. تا امروز هیچ تغییری در تصمیم من ایجاد نشده و برنامهای برای حضور در پارالمپیک ندارم.»
شاید نیاز است که کمیتههای استعدادیابی و یا مشورتدهنده که کم هم در این دو مجموعه تشکیل نشده در این باره تصمیمی جدی اتخاذ کنند و با یک راهکار علمی و عملی به کمک فدراسیون بیایند. خداحافظی ساره علاوه بر اینکه یک قهرمان مدالآور را از این مجموعه میگیرد بلکه یک برند را هم از ورزش پارالمپیکی جدا میکند اما آیا واقعاً فکری برای جایگزینی او شده و بهدنبال برندسازی هستند یا نه؟ البته موضوع مشخص این است که خیلی زود دل همه برای مدالهای او تنگ خواهد شد. کمااینکه جای خالی زهرا نعمتی احساس شد و یا اینکه دل همه علاقهمندان برای سیامند رحمان تنگ شده است.