تردید در رسیدن ستارهها به جام جهانی بالا گرفت
امیر در محاصره لشکر مصدومان
یکی از کابوسهای تیم ملی پیش از جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان که منجربه ناکامی دور از انتظار تیم پرستاره برانکو ایوانکوویچ شد، مصدومیت سریالی بازیکنان تیم ملی پیش از شروع جام بود که باعث شد تیم با لشکری از چهرههای ناآماده به آلمان سفر کند. در فاصله پنج ماه تا ماه خرداد و برگزاری آخرین اردوی آمادهسازی تیم ملی برای جام جهانی ۲۰۲۶، برخی ستارگان کلیدی تیم ملی شرایط مناسبی برای بازی ندارند و به نظر، باید تا ماه فروردین برای بازگشت آنها به زمین فوتبال و ارزیابی شرایط کیفی و جسمانی آنها صبر کنیم. یکی از این ستارگان، سردار آزمون است که در این فصل تمام اردوهای تیم ملی را از دست داد و تاکنون در این فصل لیگ امارات تنها ۲بار به میدان رفته است. مصدومیت دوم سردار در این فصل، بهحدی سنگین بود که او تاکنون دو ماه خانهنشین شده و احتمالاً بازگشت او به میادین تا یک ماه دیگر نیز طول خواهد کشید.
کادر پزشکی و فنی تیم ملی با بازیکنان مصدوم تیم ملی در کشورهای مختلف در ارتباط هستند اما سؤال اینجاست که ورود مستقیم این بازیکنان به فهرست تیم ملی پس از مصدومیت، میتواند گرهگشای شرایط تیم باشد؟ آیا به لحاظ شرایط جسمانی و تناسب اندام، بازیکنانی چون آزمون آمادگی لازم برای حضور در اردوی تیم ملی در ماه فروردین را دارند؟
دیگر بازیکن تیم ملی که پس از اردوی ماه آبان در العین بازی نکرده، سیدمجید حسینی است. حسینی در دو سال اخیر اکثر مسابقات کایسریاسپور را بهدلیل مصدومیت از دست داده و بازگشت به ترکیب اصلی تیم ملی نیز برای او خوشیمن نبوده و تاکنون وی در هیچکدام از بازیهای تیمش پس از تقابل ایران و ازبکستان به میدان نرفته است. به فهرست ستارگان کلیدی مصدوم تیم ملی باید سعید عزتاللهی را هم اضافه کنیم که هنوز پس از مصدومیت در نیمه اول آخرین بازی تدارکاتی ایران مقابل ازبکستان، آمادگی کافی برای حضور در ترکیب تیم شبابالاهلی امارات را به دست نیاورده است.
علاوه بر این، بازیکنان چون مهدی قایدی و علی قلیزاده نیز بهتازگی از بند مصدومیت رها شدهاند و تاریخچه مصدومیت این دو بازیکن کلیدی در پست وینگر نیز نشان میدهد که احتمال مصدومیت آنها در ماههای منتهی به جام جهانی کم نیست. همچنین علیرضا جهانبخش نیز از زمان پیوستن به تیم قعرنشین دندر بلژیک، نتوانسته در عملکرد این تیم تأثیرگذار باشد و انتقال دیرهنگام او به این تیم، روی میزان آمادگیاش تأثیر ویژهای گذاشته است.
فهرست تیم ملی و بازیهای جام جهانی همواره جایی برای بازیکنان آماده و موفق بوده و مشخصاً سابقه بازیکنان نمیتواند برای آنها پیش از چنین رویداد مهمی مصونیت ایجاد کند. شاید در صورت عدم آمادگی بازیکنان کلیدی در اردوهای پیشرو، تیم ملی نیاز به تصمیمات جسورانهتری از سوی کادرفنی داشته باشد تا با حضور بازیکنان آماده به جای چهرههایی که آمادگی بدنی کافی برای بازی در رقابتهایی پرفشار مانند جام جهانی را ندارند، کیفیت تیم ملی ایران بهبود پیدا کند. تا این لحظه، ایران بازیکنی ندارد که شانس حضور در اردوی ماه فروردین را نداشته باشد اما مسأله در این خصوص نه فقط مصدومیت، بلکه میزان آمادگی بدنی این بازیکنان برای حضور در یک اردوی پرفشار است که باید بازیکنان را آماده حضور در میدانی سخت و دشوار مانند جام جهانی کند.
یادداشت
آمادگی یا شهرت؛ سرنوشت تیم ملی در دست قلعهنویی
حمیدرضا عرب / امیر قلعهنویی این روزها در یکی از بزرگترین چالشهای دوران مربیگری خود قرار دارد؛ انتخاب نفرات تیم ملی برای مهمترین تورنمنت فوتبالی پیشرو. سؤال اصلی که ذهن او را مشغول کرده، این است که آیا باید یک مشت نام بزرگ و شناخته شده را در ترکیب تیم قرار دهد یا بازیکنانی که آمادگی واقعی دارند و در ماههای اخیر چه در لیگ داخلی و چه در لیگهای خارجی، عملکرد مداوم و درخشانی داشتهاند.
این دوراهی برای قلعهنویی عذابآور است. از یک سو، سوابق طولانی و تجربه برخی بازیکنان در تیم ملی قابل توجه است و نمیتوان آن را نادیده گرفت، اما از سوی دیگر، آمادگی فنی و جسمانی بازیکنان جوان و آماده، عامل تعیینکننده موفقیت در تورنمنتهای حساس است. او بهخوبی میداند که یک مربی موفق کسی است که نه صرفاً به نام و سابقه توجه کند، بلکه آمادهترینها را در مهمترین لحظات همراه خود داشته باشد.
سبک و سنگین کردن این معادلات برای قلعهنویی اهمیت حیاتی دارد، چراکه تصمیم او نهتنها سرنوشت تیم ملی، بلکه موقعیت حرفهای خودش را نیز تحت تأثیر قرار خواهد.
اگر دست او روی آمادهها و بازیکنان با عملکرد مستمر در لیگ و مسابقات خارجی گذاشته شود، مطمئناً رسانهها و کارشناسان فوتبال از او حمایت خواهند کرد. تهیه فهرستی از بازیکنان آماده و مستمر بازی کرده، اعتبار تصمیم او را بیشتر خواهد کرد و نشان میدهد به شایستگی و عملکرد واقعی اهمیت میدهد.
اما اگر تنها نامها و سابقهها مدنظر قرار گیرد، این انتخاب میتواند با انتقادهای جدی همراه شود، بویژه اگر تیم ملی در جام جهانی نتایج قابل قبولی کسب نکند. قلعهنویی با توجه به خصوصیات اخلاقی و حرفهای خود، به دنبال راه درست است؛ انتخاب شایستهها و بازیکنانی که واقعاً آماده هستند، نه صرفاً توجه به اسم و سابقه. خردادماه سال آینده، نقطه تصمیمگیری نهایی خواهد بود و همه منتظر خواهند بود تا ببینند قلعهنویی کدام مسیر را برمیگزیند و در مهمترین انتخاب دوران حرفهای خود چه خواهد کرد؟
آنچه مسلم است در شرایط کنونی انتظار عمومی نیز از قلعهنویی برگزیدن آمادهترین بازیکنان است تا تیم ملی با امید بیشتری چشم به صعود از گروه ببندد.