پیام بیرانوند در یادگار برای کادر فنی تیم ملی
شماره یک ایران منم
علیرضا بیرانوند بار دیگر ثابت کرد که چرا نامش در بزنگاههای بزرگ فوتبال ایران، با «اعتماد» و «اتکا» عجین شده است. در شبی که ورزشگاه یادگار امام تبریز غرق در اضطراب و هیجان بود و سرنوشت یک جدال تاریخی میان تراکتور و پرسپولیس به ضربات مرگبار پنالتی گره خورده بود، این بیرانوند بود که از قاب دروازه فراتر رفت و در قامت یک رهبر واقعی ظاهر شد؛ رهبری که نهتنها توپها را مهار میکرد، بلکه روح تازهای در کالبد تیمش میدمید.
در جریان بازی، هر دو تیم نمایش فشرده و پرفشاری داشتند و دروازهبانها نقش پررنگی ایفا کردند. پیام نیازمند، گلر آماده پرسپولیس، نشان داد که با انگیزهای مضاعف پا به این میدان گذاشته است. او چند موقعیت جدی را مهار کرد و حتی در جریان ضربات پنالتی نیز بینصیب نماند. با این حال، واقعیت این است که این نبرد، شبی برای مقایسه معمولی دو دروازهبان نبود؛ شبی بود که بیرانوند سطحی بالاتر از استانداردهای لیگ برتر را به نمایش گذاشت و فاصلهاش با سایر گلرها را بار دیگر یادآور شد.
تراکتور در ابتدای ضیافت پنالتیها دو ضربه را از دست داد و همه چیز علیه این تیم پیش میرفت. سکوها نگران بودند و فشار روانی میتوانست هر تیمی را از پا درآورد. اما درست در همین لحظه، بیرانوند وارد نقش اصلی شد. مهارهای متوالی، جهتشناسی دقیق و واکنشهایی که حاصل سالها تجربه در بالاترین سطح فوتبال بود، ورق را به سود تراکتور برگرداند. او با شیرجههایی حسابشده و تمرکز مثالزدنی، پنالتیها را یکی پس از دیگری خنثی کرد و امید را به تیمش بازگرداند.
تصویری که از این شب در ذهنها ماندگار شد، نه فقط مهار ضربات، بلکه زبان بدن بیرانوند بود؛ زمانی که پس از خراب شدن پنالتی فرجی و مهار ضربه محمد عمری، رو به سکوها ایستاد و با حرکات دست به هواداران پیام داد: «نگران نباشید، من اینجا هستم.» این لحظه، عصاره شخصیت بیرانوند بود؛ دروازهبانی که فشار را میپذیرد، آن را مدیریت میکند و به دیگران آرامش میدهد.
حتی گلی که تراکتور در دقایق پایانی دریافت کرد، چیزی از ارزشهای فنی و ذهنی بیرانوند کم نکرد. ازدحام بازیکنان در محوطه جریمه عملاً فرصت واکنش را از او گرفت، اما نکته مهم این بود که بیرانوند پس از گل خورده هم عقب ننشست. او تیمش را هدایت کرد، تمرکز را حفظ کرد و در نهایت خود به عامل اصلی برتری تراکتور تبدیل شد.
این نمایش، پاسخ روشنی بود به تمام تردیدها؛ اینکه چرا بیرانوند سالهاست مرد اول دروازه تیم ملی است و چرا انتخاب نخست سرمربیان مختلف بوده است. آمادگی ذهنی و فنی او، سرمایهای بزرگ برای تراکتور و بدون تردید امتیازی حیاتی برای تیم ملی در آستانه رقابتهای بزرگ پیشرو است. بیرانوند در تبریز نشان داد که در لحظات سرنوشتساز، تفاوتها را رقم میزند؛ تفاوت میان حذف و صعود، میان تردید و اطمینان، و میان یک دروازهبان خوب با گلری که «چیز دیگری» است.
دروازهبان تراکتور به استقلال میرود؟
بیرانوند: شاید فصل بعد به تیمی بروم که خیلیها ناراحت شوند
علیرضا بیرانوند مرد اول بازی تراکتور و پرسپولیس در جام حذفی درباره آینده کاری خود در فوتبال ایران صحبتهایی انجام داده که جالب توجه است. او گفت: «قطعاً تمام موفقیتهایی که با پرسپولیس به دست میآورم نیز برای من و هواداران خاطره خواهد شد. احتمال دارد سال بعد تصمیمی برای تیمم بگیرم که خیلیها ناراحت شوند، اما دیگر نمیتوان قهرمانیهایی که با زحمت برای تیمهای خود به دست آوردهام را فراموش کرد. هواداران هم شاید ناراحت شوند، اما این قهرمانیها همیشه میماند.» او میگوید: «با این وجود به باشگاه بزرگ پرسپولیس تبریک میگویم، اما کاری نکنید که ۱۲ قهرمانی با یک نایبقهرمانی آسیا زود فراموش شود.»
وی در مورد تقابل خود با پیام نیازمند و رقابت با او برای تبدیل شدن به دروازهبان شماره یک تیم ملی در جام جهانی گفت: «برای تمام دروازهبانهای لیگ ایران احترام قائل هستم. همگی آرزو دارند در لیست نهایی جام جهانی باشند. پیام هم چند سالی است کنار من در تیم ملی حضور دارد و امیدوارم امسال اتفاقات خوبی برایش بیفتد و او را در جام جهانی ببینیم.»