در میان ابهامهای فراوانی که هنوز درباره ساختار و جزئیات جام جهانی ۲۰۳۰ وجود دارد، یک نکته بیش از سایر موارد رنگ قطعیت به خود گرفته است؛ اینکه فینال این تورنمنت، به احتمال بسیار زیاد در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو برگزار خواهد شد. ورزشگاهی که ۴۸ سال پس از میزبانی فینال جام جهانی ۱۹۸۲، بار دیگر میتواند به کانون توجه فوتبال جهان بازگردد. آنچه این گزاره را پررنگتر از گذشته کرده، رابطه نزدیک و هماهنگ جیانی اینفانتینو، رئیس فیفا با فلورنتینو پرز، رئیس باشگاه رئال مادرید است؛ رابطهای که از نگاه بسیاری از ناظران، نقشی تعیینکننده در جهتدهی تصمیمهای کلان فیفا درباره جام جهانی ۲۰۳۰ داشته است. هرچند فیفا هنوز وارد فاز نهایی تعیین ورزشگاههای میزبان جام جهانی مشترک اسپانیا، مراکش و پرتغال نشده و اعلام رسمی این فهرست به ماههای پایانی سال ۲۰۲۶ موکول شده، اما نشانهها حکایت از آن دارد که برنابئو جایگاه ویژهای در این پروژه دارد. در این میان، مراکش با وجود ورود دیرتر به پروژه، سرمایهگذاری گستردهای در زیرساختها انجام داده و افتتاح دفتر فیفا در رباط، نشانهای روشن از جدیت این کشور است. با این حال، اسپانیا همچنان محور اصلی پروژه محسوب میشود؛ چه از نظر تعداد ورزشگاهها و چه از منظر جایگاه تاریخی در فوتبال جهان. در فیفا نیز این باور وجود دارد که فینال جام جهانی باید در نقطه ثقل پروژه برگزار شود. از نظر فنی و اجرایی، نوسازی کامل برنابئو، تجربه موفق میزبانی رویدادهای بزرگ و حتی مسابقات NFL، این ورزشگاه را به گزینهای کمرقیب تبدیل کرده است. هرچند متروپولیتانو و نوکمپ همچنان در فهرست گزینهها دیده میشوند، اما مجموع شواهد نشان میدهد اگر اتفاق غیرمنتظرهای رخ ندهد، فینال جام جهانی ۲۰۳۰ در قلب مادرید برگزار خواهد شد.
